جعفر قنادباشی، کارشناس مسائل خاورمیانه در گفتگو با سایت شورای راهبردی روابط خارجی در خصوص انفعال سازمان ملل در مواجهه با چنین تهدیدهایی علیه یک کشور دیگر اظهار داشت: ماهیت سازمان ملل از ابتدا برخلاف آنچه تبلیغ‌شده ماهیتی پوششی برای توجیه و پنهان کردن سیاست‌های استعماری و سلطه‌گرانه قدرت‌های بزرگ بوده و متأسفانه در اغلب رویدادهای بین‌المللی برخلاف منافع ملت‌ها، عمل کرده است.

قنادباشی ادامه داد: نه‌تنها در بیرون از سرزمین‌های اشغالی بلکه در داخل و در فضاهای رسانه‌ای و سیاسی بین‌المللی نیز هیچ بهایی برای چنین سخنانی قائل نیستند. حتی شاهد هستیم که در داخل رژیم صهیونیستی به دلیل اختلافات شدید و جایگاه بی‌اعتبار بنت، اشتباهات او را گوشزد نمی‌کنند و ترجیح می‌دهند که در برابر اشتباهاتی که برای یک نخست‌وزیر زیان‌بار است، سکوت اختیار کنند.

قنادباشی با اشاره به این موضوع که بنت از درون حزب کوچکی از رژیم صهیونیستی برخاسته که تاکنون فاقد مکانیسم مشخص و واحدهای ویژه مربوط به تدوین و تنظیم مواضع بین‌المللی و خارجی بوده است، تأکید کرد: «لذا آنچه از زبان او جاری می‌شود بیش از آنکه برخاسته از محاسبات سیاسی و محاسبات مبتنی بر قواعد متعارف موازنه‌های نظامی و سیاسی در منطقه باشد، منعکس‌کننده نگرانی‌ها و خشم او از موقعیت بسیار متزلزل رژیم صهیونیستی و سرچشمه گرفته از شتاب‌زدگی و سردرگمی ناشی از ناکامی‌های دوران پساترامپ محسوب می‌شود.»

این کارشناس مسائل خاورمیانه در پاسخ به این پرسش که آیا سازمان ملل هیچ مسئولیتی در برابر مطرح‌شدن چنین تهدیداتی علیه یک کشور دیگر ندارد،‌ توضیح داد: اصلی‌ترین وظیفه و هدف سازمان ملل تأمین امنیت کشورها است. لذا اگر اراده‌ای در سازمان ملل برای تحقق اصلی‌ترین وظیفه‌اش وجود داشته باشد، مقامات سازمان ملل باید اظهارات سیاستمداران رژیم صهیونیستی را به‌منزله عاملی برای تهدید امنیت منطقه‌ای و حتی جهانی تلقی کنند و آن را اقدامی علیه صلح و آرامش محسوب کرده و بر این اساس این‌گونه موضع‌گیری‌های بنت را دستاویزی برای پیگرد شخص نخست‌وزیر و دیگر سرکردگان رژیم صهیونیستی قرار دهند.

قنادباشی با اشاره به پرونده تاریک سازمان ملل در جانب‌داری ناحق از رژیم صهیونیستی توضیح داد: «متأسفانه سازمان ملل از ابتدای تأسیس تاکنون یعنی حتی زمانی که ده‌ها قطعنامه سازمان ملل، رژیم صهیونیستی را به انواع تجاوزات نظامی، جنایات جنگی و عدول از مقررات بین‌المللی محکوم کردند، هیچ اقدام عملی صورت نداده است. همچنین در بسیاری دیگر از موارد، آمریکایی‌ها همواره با بهره‌برداری از حق وتو از هرگونه تعقیب و یا محکومیت رژیم صهیونیستی جلوگیری کرده‌اند. ازاین‌رو می‌توان گفت در محافل سیاسی و رسانه‌ای امیدی وجود ندارد که سازمان ملل، رژیم صهیونیستی را مورد تعقیب یا محاکمه قرار دهد.»

وی درباره دلیل این مسئله نیز گفت: «چراکه اگر کشورها چنین روندی را در ‍پیش بگیرند سرانجام یا با وتوی آمریکا مواجه می‌شوند یا قطعنامه آن‌ها سرنوشتی شبیه به ده‌ها قطعنامه‌ای که در شورای امنیت و همچنین صدها قطعنامه‌ای که در مجمع عمومی سازمان ملل به تصویب رسیده و هیچ‌کدام جنبه عملی ‍پیدا نکرده‌ است ‍پیدا می‌کند.»

به گفته این کارشناس، ماهیت سازمان ملل از ابتدا برخلاف آنچه تبلیغ‌شده ماهیتی پوششی برای توجیه و پنهان کردن سیاست‌های استعماری و سلطه‌گرانه قدرت‌های بزرگ بوده و متأسفانه در اغلب رویدادهای بین‌المللی برخلاف منافع ملت‌ها، عمل کرده است.

وی ادامه داد: «نشانه روشن و شاهد این امر آن است که هیچ‌یک از ملت‌های جهان و هیچ‌یک از احزاب سیاسی و هیچ‌کدام از شخصیت‌های سیاسی، از سازمان ملل متحد به‌عنوان سازمانی که از حقوق ملت‌ها دفاع می‌کند نام نمی‌برند و عنوان سازمان «ملل متحد» را یک عنوان غیر واقعی به‌حساب می‌آورند.»

قناد باشی ازجمله موانعی که بر سر دولت‌های غربی برای اقدام علیه تهدیدات و تحرکات رژیم صهیونیستی در سازمان ملل وجود دارد را لابی‌گری‌های این رژیم اشغالگر عنوان کرد و گفت: «نفوذ پنهانی و سری لابی‌های اسرائیلی در دولت آمریکا، در دولت‌های اروپایی و حتی درون سازمان ملل تأثیر بسزایی در واکنش آن‌ها به تحرکات تل‌آویو داشته و دارد. چراکه صهیونیست‌ها همواره با استفاده از لابی‌گری گسترده‌شان توانسته‌اند بر همه اقدامات غیرقانونی و جنایتکارانه خود طی بیش از هفت دهه اخیر سرپوش بگذارند.»

به گفته این کارشناس مسائل خاورمیانه نه تنها در قضیه رژیم صهیونیستی بلکه در دیگر مسائل جهانی نیز اغلب ملت‌های جهان، سازمان ملل یا دادگاه لاهه را به‌عنوان مجامعی که حقوق ملت‌ها را دنبال کنند نمی‌شناسند و می‌دانند که قدرت و لابی‌گری در جهان امروز می‌تواند مانع از احقاق حق ملت‌ها شود.