ویلیام آلبرک، مدیر بخش راهبرد، فن‌آوری و کنترل تسلیحات در موسسه بین المللی مطالعات راهبردی -انگلیس– در تحلیلی که در وب سایت این موسسه منتشر شد، نوشت: ارتش مسکو در پی جنگ با اوکراین، متحمل تلفات سنگینی در حوزه نیرو و تجهیزات شده است، اما  نشانه‌ای دال بر عقب‌نشینی در آن‌ها دیده نمی‌شود. در عین حال، روسیه زیرساخت‌های غیرنظامی اوکراین را هدف حملات گسترده موشکی و پهپادی قرار داده است. در هر صورت، زرادخانه موشک‌های متعارف زمین به هوای روسیه، کارایی کمتری نسبت به آنچه مسکو انتظارش را  داشت، از خود نشان داده است.

بررسی سه حوزه توانایی روسیه در تحمل خسارات نظامی، هدف قرار دادن عمدی زیرساخت‌های غیرنظامی و محدودیت‌های زرادخانه موشک‌های متعارف روسیه کمک می‌کند تا به درک بالقوه‌ای از دکترین هسته‌ای منطقه‌ای روسیه برسیم. بررسی این موضوعات توانایی مسکو در کنترل شدت گرفتن یک درگیری را نیز زیر سوال می‌برد.

تحمل بالا در برابر تلفات

ظرفیت روسیه برای تحمل خسارات نظامی بالا و از ظرفیت آمریکا و متحدان غربی آن بیشتر است. این امر پیامدهای مهمی برای راهبرد نظامی آمریکا و روسیه دارد، زیرا هر دو طرف سعی می‌کنند آستانه «تلفات غیرقابل قبول» دیگری را با هدف واداشتنش به تسلیم محاسبه کنند. اگر تحمل آمریکا و متحدانش در برابر تلفات پرسنل و تجهیزاتشان کمتر از روسیه باشد، ممکن است در صورت رویارویی مستقیم، روسیه تشویق شود از تسلیحات هسته‌ای استفاده کند تا تلفات غیرقابل قبولی را در نیروهای مسلح ناتو وارد آورد و آنها را به تسلیم وادارد.

نابودی زیرساخت‌های غیرنظامی

به نظر می‌رسد مسکو با نابودی زیرساخت‌های غیرنظامی در اوکراین راهبردی را دنبال می‌کند که در آن تلفات غیرنظامی، پیامد عملیات نظامی‌ این کشور نیست، بلکه یک ویژگی آن محسوب می‌شود. این در تضاد با اهداف آمریکا است که به دنبال به حداقل رساندن تلفات غیرنظامی با استفاده از تسلیحات هدایت شونده دقیق و بهبود رویه‌های هدف‌گیری است.

همچنین به نظر می‌رسد که روسیه در مقایسه با ایالات متحده تحمل بالاتری در برابر تلفات غیرنظامی در میان مردمش دارد. روسیه غیرنظامیان ساکن در نزدیکی مرز روسیه و اوکراین را به صورت محدود تخلیه کرده‌ و برای دفاع مطمئن از مراکز جمعیتی در مناطق مرزی تلاشی نکرده‌ است. در عوض، برای دفاع از رهبران ارشد و مرکز فرماندهی و کنترل هسته‌ای خود در مسکو و سایر مکان‌های دور از خط مقدم اولویت قائل شده است.

این امر نشان می‌دهد که در صورت وقوع یک جنگ منطقه‌ای، این احتمال وجود دارد که روسیه غیرنظامیان ناتو را  به طور بالقوه با هدایت تسلیحات هسته‌ای به سمت شهرها هدف قرار دهد تا اراده غرب را سریع و بدون تشدید شرایط به سوی یک جنگ هسته‌ای با آمریکا، در هم بشکند.

یک زرادخانه هسته‌ای ناقص و غیر راهبردی

موفقیت اوکراین در رهگیری موشک‌های کروز روسی حکایت از یک نقطه ضعف در برنامه‌ریزی روسیه برای جنگ هسته‌ای داشت. تقریباً تمام سامانه‌های حمله متعارف زمینی موجود در انبارهای روسیه نمونه‌های مشابه هسته‌ای نیز دارند. نرخ بالای رهگیری‌ این موشک‌ها توسط اوکراین نشان می‌دهد که ممکن است روسیه در تنظیم حملات هسته‌ای با استفاده از تسلیحات هسته‌ای دچار مشکل شود. روسیه به طور گسترده از موشک کروزKh-101  استفاده کرده است که بدنه آن مشابه موشک هسته‌ای Kh-102 است. آسیب‌پذیری این موشک در برابر دفاع ضدموشکی اوکراین به این معنی است که روسیه ممکن است برای افزایش احتمال موفقیت‌آمیز بودن حمله، نیاز به استفاده از چندین موشک داشته باشد.

اوکراین همچنین موشک بالستیک کوتاه‌برد اسکندر9M723، موشک بالستیک کینژال  و موشک کروز زمین‌پایه  9M728 روسیه را سرنگون کرده است. منابع روسی پیش‌تر ادعا می‌کردند که این سامانه‌ها در برابر دفاع هوایی آسیب‌ناپذیرند.

این امر پیامدهای احتمالی برای بخش‌هایی از راهبرد هسته‌ای روسیه دارد، زیرا ممکن است مسکو فکر کند که راه‌اندازی حملات هسته‌ای دقیق با استفاده از تعداد کمی از تسلیحات هسته‌ای غیرراهبردی به این کشور اجازه می‌دهد تا کنترل یک درگیری را در دست بگیرد. برای مثال، می‌توان از حملات هسته‌ای محدود منطقه‌ای با تسلیحات هسته‌ای غیرراهبردی استفاده کند تا مانع از آن شود که آمریکا درگیری را به یک جنگ هسته‌ای کلی بکشاند یا این که کمک می‌کند درگیری طبق شرایط روسیه خاتمه یابد. اما اگر تسلیحات هسته‌ای غیرراهبردی روسیه با همان مشکلات همتایان متعارف خود مواجه شود، مسکو برای شکستن دفاع ناتو و ضربه زدن به اهداف خود، به شلیک تعداد بیشتری از موشک‌های هسته‌ای نیاز خواهد داشت. ممکن است چنین حمله‌ای توسط آمریکا به عنوان یک حمله هسته‌ای بسیار بزرگتر از چیزی که روسیه قصدش را دارد، تفسیر شود. این امر می‌تواند هرگونه هدف روسیه برای محدود کردن شدت درگیری و جلوگیری از تلافی در خاک روسیه را تضعیف کند.

دکترین هسته‌ای روسیه

ظرفیت روسیه برای خسارات نظامی، تحمل تلفات غیرنظامی و محدودیت‌ سیستم‌های دارای کاربرد دوگانه در زرادخانه‌اش، منجر به دو نتیجه‌گیری احتمالی در مورد دکترین هسته‌ای این کشور می‌شود:

اول، با توجه به بی‌تفاوتی روسیه در قبال تلفات غیرنظامی در اوکراین، منطقی است که از نظر روسیه استفاده از تسلیحات هسته‌ای غیرراهبردی برای هدف گرفتن سربازان ناتو و احتمالا مراکز جمعیتی در راستای از بین بردن اراده غرب برای جنگ، جلوگیری از تشدید تنش توسط آمریکا یا پایان دادن به درگیری بر اساس شرایط روسیه، ارزشمند است. به نظر می رسد روسیه نگرانی چندانی بابت تلفات نظامی و غیرنظامی ناشی از هرگونه اقدام تلافی‌جویانه نداشته باشد.

ثانیاً، اگر اعتماد روسیه به توانایی‌اش برای کنترل شدت درگیری به دلیل عملکرد ضعیف موشک‌های با کاربرد دوگانه قدیمی‌تر کاهش یابد، ممکن است تصمیم بگیرد زرادخانه‌اش را تقویت کند تا شامل سامانه‌های پرتاب سریع‌تر شود. با این حال، تا زمان فراهم شدن چنین زرادخانه‌ای، روسیه اعتماد زیادی به توانایی اش برای کنترل شدت تهدیدات ندارد. این امر مهلتی موقت را برای آمادگی غرب در برابر دست کم برخی تهدیدات هسته‌ای روسیه فراهم می‌کند.