جدیدترین مطالب
عقبنشینی نیروهای روسیه از قفقاز جنوبی؛ راهبرد یا تاکتیک؟
شورای راهبردی آنلاین – گفتگو: یک کارشناس مسائل قفقاز گفت: به دنبال انتشار خبری مبنی بر آنکه کرملین به طور ضمنی تأیید کرد که صلحبانان روس از منطقه قرهباغ عقب میکشند و سلاحها و تجهیزات خود را به همراه میبرند، این پرسش به طور جدی مطرح است که آیا روسیه میخواهد منطقه قفقاز جنوبی را به غرب واگذار کند؟
اهمیت راهبردی کریدور اقتصادی هند – خاورمیانه – اروپا
شورای راهبردی آنلاین – گفتگو: یک کارشناس مسائل شبه قاره گفت: هند و امارات متحده عربی کار بر روی اولین مرحله از ایجاد کریدور اقتصادی هند – خاورمیانه – اروپا معروف به کریدور آیمک (عربمِد) که به عنوان مسیری جایگزین برای تنگه هرمز و طرح جاده ابریشم چین معرفی شده بود را آغاز کردهاند. اگرچه برخی گمانهزنیها مطرح است که با ادامه جنگ در غزه و التهاب در خاورمیانه، ممکن است کار بر روی این کریدور به حاشیه رانده شود.
تلاشهای کابینه جنگ نتانیاهو برای انحراف افکار عمومی از جنگ غزه
شورای راهبردی آنلاین – یادداشت: رژیم صهیونیستی درصدد «بهرهبرداری روانی» از مسائل اخیر منطقه، برای انحراف افکار عمومی جهانی از جنایات این رژیم در غزه است. بررسی فضای حاکم بر محافل سیاسی و رسانهای رژیم صهیونیستی و مراکز همسو با آن در سطح منطقه و بینالملل نشان میدهد که این رژیم، بهدنبال «برجسته و غالبسازی» تنشهای اخیر با جمهوری اسلامی ایران است تا فشار سنگینی که را که در افکار عمومی داخلی، منطقهای، بینالمللی و حتی دولتهای اروپایی علیه جنگ غزه ایجاد شده است، را کاهش دهد.
أحدث المقالات
اهمیت ژئوپلیتیک انتخاب مجدد مکرون در فرانسه
پار پاسکال بونیفاس در تحلیلی که اندیشکده روابط بینالملل و راهبردی فرانسه (ایریس) منتشر کرد، نوشت: در اروپا و به طور گستردهتر در دنیای غرب، پس از انتخاب مجدد مکرون، احساس آرامش شدیدی وجود داشت. دلیل کاملاً واضح است: او مخالف مارین لوپن، رهبر راست افراطی فرانسه بود که خصومت او با اتحادیه اروپا و گرایش طرفداریاش از روسیه آشکار است.
مکرون در دوره اول ریاست جمهوری خود به دلیل مشکلات مختلف، از جمله اعتراضات «جلیقه زردها» و این تصور که او رئیسجمهور ثروتمندان است، چالشهای عمدهای مانند مسائل بینالمللی مربوط به سیاستهای ترامپ، برگزیت و سپس بحران کرونا، انتظارات اروپا را برآورده نکرد. از دوره دوم ریاست جمهوری او چه انتظاری داریم؟ واضح است که چشم انداز استراتژیک به هیچ وجه به نفع جاهطلبیهای او نیست.
حمله روسیه به اوکراین، هرگونه امکان مشارکت یا همکاری فرانسه و روسیه را در سالهای آینده، حداقل تا زمانی که پوتین در راس امور است، منتفی میکند.
در نوامبر 2019، مکرون اعلام کرد که ناتو دچار مرگ مغزی شده است. هدف او، هنگامی که برای اولین دوره خود انتخاب شد، فشار برای حصول استقلال استراتژیک اروپا در برابر واشنگتن بود؛ اما به مدد تجاوز پوتین به اوکراین، ناتو هرگز اینقدر قوی و متحد نبوده است. اکنون هر کشور اروپایی مطمئن است که تا آنجا که به امنیت مربوط میشود، ناتو تنها امکانی است که میتواند از تهاجم احتمالی روسیه جلوگیری کند. اعتبار استراتژیک ایالات متحده، که پس از فاجعه کابل در خطر بود، هرگز تا این حد قوی نبوده است. بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده، با بیان اینکه واشنگتن نیروهای آمریکایی را برای محافظت از اوکراین اعزام نخواهد کرد، علاقه به عضویت در ناتو را برانگیخت، به طوری که فنلاند و سوئد در حال بررسی خروج از بیطرفی خود برای پیوستن به این ائتلاف هستند. از این رو، درخواست مجدد برای خودمختاری اروپا برای شرکای اروپایی یک ایده احمقانه تلقی میشود. این پروژه فرانسوی حاکمیت استراتژیک اروپا است که دچار مرگ مغزی شده است. از سرگیری روابط عادی با مسکو به زمان بسیار زیادی نیاز دارد و اروپا بار دیگر چندپاره شده است.
در واقع وضعیت کاملاً تناقضآمیز است. تاکنون بر مبنای عملکرد نظامی روسیه مشخص شده که ارتش این کشور از یک تهدید قاطع فاصله دارد. با توجه به ناتوانی ارتش روسیه در شکست ارتش اوکراین، تصور اینکه بتواند در برابر یک کشور عضو ناتو به پیروزی برسد، دشوار است. با این وجود، کشورهای اروپایی پس از تجاوز روسیه به اوکراین، هزینههای دفاعی نظامی خود را افزایش دادهاند و در همین حال پیگیر حمایت واشنگتن هستند.
در حوزه ساحل آفریقا هم میتوانیم از بین وضعیت «شکست» یا «بن بست» یکی را برای توصیف وضعیت واقعی انتخاب کنیم؛ اما «موفقیت» با واقعیت وضعیت فاصله زیادی دارد. پیوند بین فرانسه و مالی شکسته شده است و پیروزی علیه تروریسم قابل تصور نیست.
به طور کلی، وضعیت برای فرانسه در آفریقا غمانگیز است. پاریس نه تنها دیگر پلیس آفریقا نیست، بلکه اعتبار خود را نیز از دست داده است. هم ظهور راست افراطی در فرانسه و هم اراده فرانسه برای حفظ روابط با رژیمهای مستبد فرانسوی زبان (توگو، چاد، کامرون، کنگو-برازاویل، گابن) که اکثر آنها ناکارآمد و نامحبوب هستند، دلیلی برای این وضعیت است. جوانان آفریقایی فرانسه را حامی رژیمهای فاسدی میدانند که قادر به توسعه کشور و جامعه خود نیستند و فقط میخواهند منافع خود را حفظ کنند.
وضعیت خاورمیانه نیز مشکلساز است. لبنان دردسر بزرگی است. مشکلات داخلی در الجزایر نیز تأثیر منفی بر روابط فرانسه و الجزایر داشته است. پاریس نیز مانند کل جامعه بینالمللی از تلاشهای خود برای حل مناقشه اسرائیل و فلسطین دست کشیده است. بنابراین، پاریس اعتباری را که زمانی به عنوان مدافع مفتخر اهداف نجیب داشت، از دست داده است. با این حال، مکرون خوشاقبال است که روابط فرانسه و امارات متحده عربی و تا حدی با عربستان سعودی با همکاریهای گسترده در زمینههای اقتصادی، فرهنگی و نظامی در اوج خود قرار دارد.
اما مکرون چه کارهایی را در این دوره میتواند انجام دهد؟ اولین پرونده مبارزه با تغییرات آب و هوایی است. مسائل محیط زیستی به ویژه در میان جمعیتهای جوان از اهمیت ویژهای برخوردار است، از این رو فرصتی عالی برای مکرون وجود دارد تا این ماموریت را رهبری کند.
دفاع و ترویج چندجانبهگرایی یکی دیگر از حوزههای مهم تمرکز مکرون است. بحران چندجانبهگرایی در مرکز برخی از بحرانیترین مسائل راهبردی پیش روی جهان امروز قرار گرفته است.
و در نهایت، فرانسه میتواند در کنار سایر بازیگران اروپایی مانند آلمان، نقشی کلیدی در جلوگیری از تشدید تنش احتمالی بین جهان غرب و روسیه داشته باشد. پس از گذشت بیش از 30 سال از پایان جنگ سرد، فرانسه باید تلاش کند تا از تقسیم جدید جهان بین ایالات متحده و چین جلوگیری کند و این را به یک اولویت راهبردی تبدیل نماید.
رویکرد سخت فرانسه در قبال حجاب در تضاد حیرت انگیز با اصل آزادی باورهای دینی و چالشی برای مکرون
اما چالش اصلی مکرون تقویت و حتی احیای قدرت نرم بینالمللی فرانسه است. توانایی او برای تقویت نفوذ بینالمللی فرانسه احتمالا در مسائل داخلی فرانسه نهفته است. با توجه به ظهور جنبش راست افراطی، بسیاری از بحثهای سیاسی داخلی بر پناهندگان و مهاجران متمرکز شده است که آنها را به عنوان تهدید تلقی میکند. نگاه این جریان به اسلام و مسلمانان هم همینطور است. به نظر میرسد بسیاری از رهبران سیاسی و تحلیلگران فرانسوی به اسلام وسواس پیدا کردهاند. پیشنهاد منع حجاب در دانشگاهها و حتی فضاهای عمومی، نه تنها با تعریف واقعی مفهوم فرانسوی که به همه این آزادی را میدهد تا به آنچه میخواهند باور داشته باشند، در تضاد است، بلکه موضوعی است که حیرت بسیاری را در سراسر جهان برمیانگیزد.
فرانسه، که زمانی تصویری از فعال بودن در ترویج حقوق بشر به تصویر میکشید، اکنون به عنوان دشمنی با اقلیتهای مذهبی، بهویژه جامعه مسلمانان تلقی میشود. فرانسه اکنون یکی از نامحبوبترین کشورها است، نه تنها در کشورهای مسلمان، بلکه در کشورهای غربی که در مسائل مذهبی مترقیتر هستند. در دنیای جهانی شده، بحثهای ملی که در داخل یک کشور اتفاق میافتد، توسط کلام بیرونی رصد و بررسی میشود.
0 Comments