شورای راهبردی آنلاین – رصد: خلیفه حفتر از اوایل سال 2019 تلاش زیادی کرد تا ارتش ملی لیبی را به یک نیروی مسلط سرزمینی در نیمه غربی لیبی تبدیل کند. تصرف فزان، استانی در جنوب غرب این کشور اولین گام در این مسیر بود.
در مقالهای با عنوان «حفتر و فائز: یک سال بعد» که موسسه روابط بینالملل هلند منتشر کرد، عمق دستاوردهای زمینی ارتش ملی لیبی بررسی و دینامیکهای مورد استفاده در آن توضیح داده میشود. گفتمان حفتر که ائتلاف نظامیاش را به عنوان تنها نهاد قادر به مبارزه با افراط گرایی و تضمین ثبات ترسیم میکند، مغایر با واقعیت است.
سیاستهای ارتش ملی لیبی برای برون سپاری، اعزام نیروهای نیابتی و اتحادهای کوتاه مدت، روابط میان اجتماعات محلی را ملتهب کرده است. در پایان سال 2019 ارتش ملی در عملیاتهایش در فزان میزان بیشتری حساسیت به مخاصمات نشان داد، اما خطرات همچنان پابرجا است. جامعه بینالمللی باید از فشار اقتصادی بر مقامات لیبی استفاده کند تا از سرمایهگذاری اجتماعی اقتصادی بادوام در این استان که به شکل سنتی نادیده گرفته شده اطمینان حاصل شود.
در این مقاله چگونگی روی کار آمدن ژنرال حفتر، سابقه و تاکتیک ها، مشروعیت برون سپاری، اکراه ارتش ملی لیبی به اقدام به عنوان تامین کننده امنیت، نقش دولت وفاق ملی در فزان و آینده فزان بررسی و در نهایت توصیههایی ارایه میشود. توصیههای ارائه شده به این شرح است:
- فزان تداوم تعامل و سرمایهگذاری بینالمللی را تضمین میکند. در حالی که وارد سال 2020 شدهایم، نفوذ دولت وفاق ملی در سطح ملی همچنان رو به کاهش است. در عوض، تثبیت موقعیت ارتش ملی لیبی به عنوان نماینده دوفاکتوی لیبی در عرصه بینالملل بیشتر به یک واقعیت تبدیل شده است. در حالی که جامعه بینالملل تعاملش با ارتش ملی لیبی را در سال 2020 افزایش میدهد باید از منظر امنیتی و اجتماعی- اقتصادی، مسئولیتپذیری این بازیگر را درخواست کند. جنوب غرب لیبی به دلیل منابع طبیعی فراوان، حضور گروههای مسلح قدرتمند و موقعیت جغرافیاییاش به عنوان دروازهای در مسیر مهاجرت شرق آفریقا، همچنان برای ثبات لیبی در آینده اهمیت دارد.
- فشار بیرونی بر ارتش ملی لیبی میتواند به ایجاد ثبات منجر شود. وقایع دو ماه اول سال 2019 راهبرد اشتباه به کار گرفته شده توسط ارتش ملی لیبی که به تحریک تنشهای قومی و مناقشات محلی در طول سال پرداخت، را نشان میدهد. در هر صورت، نیمه دوم سال 2019 شاهد آن بوده که ارتش ملی لیبی و حامیان بینالمللی آن تا حدی به فشار آمریکا پاسخ دادند. تاکتیک حفتر در اوایل سال 2019 برای به دست آوردن سرزمین یا اتحاد محلی و سپس شکست در تامین امنیت یا خدمات نشان دهنده اکراهش برای به عهده گرفتن مسئولیت مالی یا مادی در فزان بود. ارتش ملی لیبی در انتصابات و اقدامات اخیرش، حساسیت به مخاصمات را به نمایش گذاشته اما همچنان کم است. اگر جامعه بینالمللی تصمیم بگیرد به ارتش ملی لیبی به عنوان بازیگر مشروع سیاسی و امنیتی نگاه کند، باید ارتش ملی را تحت فشار قرار دهد تا سرمایهگذاریهای بلند مدتی را در جنوب شرق انجام دهد. سیاستگذاران بینالمللی باید در ماههای پیش رو، ارتش ملی لیبی را زیر فشار بگذارند تا وضع معیشت و دسترسی به خدمات را در فزان بهبود بخشد، به ویژه با توجه به این که حفتر در صدد است مشروعیت بینالمللی را تقویت کند. در عوض، تلاش برای ثبات در فزان به شکلی مثبت به دیگر اولویتهای سیاسی بینالمللی نظیر حفاظت از مهاجران و مبارزه با تروریسم کمک خواهد کرد.
0 Comments