شورای راهبردی آنلاین-رصد: گروه ارشد مطالعاتی موسسه صلح ایالات متحده (یوسیپ) میگوید واشنگتن باید قبل از آنکه خیلی دیر شود، توجه و تلاشهای ضد تروریسم خود را بر آسیای مرکزی و جنوبی متمرکز کند. سه سال پس از خروج آمریکا از افغانستان، خطر تروریسم ناشی از جنوب آسیا همچنان بالا است و سیاستگذاران باید هوشیارتر عمل کنند.
گزارش «گروه ارشد مطالعاتی درباره مبارزه با تروریسم در افغانستان و پاکستان» که بر روی وبسایت یوسیپ قرار گرفت، میگوید که واشنگتن باید برای افزایش تهدید تروریستی در منطقه و تهدیدی که برای آمریکا ایجاد میکند، آماده باشد. این گزارش تهدیدات تروریسم ناشی از افغانستان و پاکستان و گزینه ها برای یک سیاست پایدار ضد تروریسم را ارزیابی میکند. این گزارش تهدیدهای تروریستی برجسته و خطرات آن برای منافع آمریکا و گزینههای سیاسی آمریکا در این رابطه را تعریف و مشخص میکند.
اعضای این گروه مطالعاتی، آن پترسون، دکتر تریشیا بیکن، مایکل پی. مککینلی، دکتر جاشوا وایت و دکتر برایان فینوکان توضیحاتی درباره یافتهها و بینشهای کلیدی این گزارش ارائه کردند:
چرا مهم است که سیاستگذاران بینشها و گزینههای تعریف شده در این گزارش را مد نظر قرار دهند؟
پترسون: بسیاری از ما همچنین به این موضوع فکر میکنیم که آیا به دلیل تمرکز دو دههای بر جنگ علیه تروریسم، فرصت مقابله موفق با چین را برای همیشه از دست دادهایم. متأسفانه، تعدیل سیاست ما در راستای این احساسات خساراتی داشت و به کاهش چشمگیر توجه به مبارزه با تروریسم در جنوب آسیا منجر شده است. آمریکاییها میخواهند افغانستان و پاکستان را پشت سر بگذارند. اما اطلاعات ما از تهدیدهای ناشی از افغانستان در طول زمان کاهش یافته و خواهد یافت.
این گزارش استدلال میکند که توجه و تلاشهای ضد تروریسم باید در جنوب آسیا متمرکز شود. افزایش همکاریهای منطقهای متمرکز بر مبارزه با تروریسم میتواند چشمانداز و اطلاعاتی را که در اختیار نداریم برای ما فراهم کند و طالبان را تحت فشار بگذارد تا فضا را برای تروریستها محدود کند. این گزارش استدلال میکند که روابط هند و پاکستان و رقابت چین و هند تصویر مبارزه با تروریسم در منطقه را پیچیده کرده و ظرفیت درگیری گستردهتر ناشی از خشونت تروریستی را افزایش داده است. این گزارش استدلال میکند که آمریکا اساساً برای خیزش مجدد تروریستها در منطقه، از جمله تهدید علیه سرزمین ایالات متحده، آمادگی ندارد. ما باید برای حفاظت بهتر از جان آمریکاییها و منافع آمریکا، جلوگیری از حواسپرتی توسط تحریکات، و محافظت از اولویتهایحیاتی رقابت راهبردی، رویکرد ضد تروریسم خود را مجدد تنظیم کنیم.
تهدیدها و گرایشات مهم تروریستی در منطقه که توسط این گروه مطالعاتی شناسایی شده، چیست و چرا مهم است که سیاستگذاران آن را ارزیابی کنند؟
بیکن: این گروه تهدید تروریستی مهم منطقه را داعش خراسان در افغانستان میداند. سیاستگذاران باید بیش از هر چیز تهدید داعش خراسان را بررسی کنند زیرا این گروه تمایل دارد که به آمریکا مستقیما حمله کند. داعش خراسان فرصت طلب و به دنبال راههایی برای حمله است که به توانایی گسترده نیازی نداشته باشد.
حملات داعش خراسان علاوه بر تهدید مستقیم آمریکا، به تنشهای منطقهای دامن میزند، میان دولتها بیاعتمادی ایجاد و متحدان را از رقابت راهبردی منحرف میکند. هیچ نشانهای از کاهش تهدید داعش خراسان دیده نمیشود. همکاری ضد تروریسم علیه این گروه به دلیل رقابتهای بینالمللی و بیاعتمادی با مشکل مواجه شده است. اگرچه طالبان برای مقابله با داعش خراسان انگیزههایی دارد، اما توانایی این گروه برای انجام حملات متعدد در خارج از افغانستان نشان میدهد که طالبان یا نمیتواند یا نمیخواهد به تعهدش در توافق دوحه برای جلوگیری از ظهور تروریسم از افغانستان عمل کند.
در عین حال، تهدیدهای طولانی مدت در منطقه همچنان ادامه دارد و در برخی موارد بدتر شده است. القاعده و القاعده در شبه قاره هند به دنبال سوء استفاده از جنگ غزه برای بازسازی پناهگاه امن خود تحت حاکمیت طالبان هستند. علاوه بر این، تحریک طالبان پاکستان با پیروزی طالبان جسارت یافته است. این گروه از پناهگاه خود در افغانستان برای ایجاد خطر فزاینده برای پاکستان استفاده میکند. در نهایت، اگرچه دستگاه امنیتی پاکستان در سالهای اخیر گروههای شبهنظامی ضد هند را مهار کرده است، اما یک حمله تروریستی در هند که پیوندهایی با پاکستان داشته باشد، پتانسیل شعلهور کردن درگیری میان این دو کشور دارنده سلاح هستهای را دارد.
ارزیابی گروه مطالعاتی در مورد نقش طالبان در تقویت و کاهش تهدیدات تروریستی در افغانستان و پاکستان و فراتر از آن، و چالش مبارزه با تروریسم ناشی از حکومت طالبان در افغانستان چیست؟
مک کینلی: این مطالعه به این نتیجه میرسد که گروههای تروریستی تحت حمایت طالبان در آسیای جنوبی و مرکزی میتوانند اهداف گستردهتر سیاست خارجی آمریکا را به چالش بکشند. این گزارش اولویت و اهمیت پاسخ به چالشهای بینالمللی بزرگتر مانند حمله روسیه به اوکراین، جنگ غزه، و ظهور چین را تأیید میکند، اما تأکید دارد که آمریکا میتواند و باید برای نظارت و در صورت امکان، مقابله با حمایت طالبان از تروریسم منطقهای اقدامات بیشتری انجام دهد.
این گزارش با در نظر گرفتن محدودیتهای منابع و چالشهای کار بر روی تهدید ناشی از کشوری که دیگر در آن حضور نداریم، پیشنهادهایی عملی برای تقویت قابلیتهای ضد تروریسم آمریکا ارائه میکند. توصیهها همچنین مناسب و مقتضی هستند: تحولات اخیر در خاورمیانه و دیگر نقاط به وضوح نشان میدهد که حملات تروریستی شدید میتواند حتی آمادهترین دولتها را نیز غافلگیر کند.
این گروه مطالعاتی چه نوع رابطه ضد تروریسم با پاکستان را پیشنهاد میکند و چرا ممکن است چنین رابطهای در کاهش تهدیدات تروریستی منطقه مؤثرتر باشد؟
وایت: این که توجه آمریکا به پاکستان پس از خروج از افغانستان کاهش یافته موضوعی غیرقابل انکار است. این امر با توجه به مسائل مربوط به رشد چشمگیر چین قابل درک است. بنابراین، این گروه مطالعاتی مجموعهای از توصیهها را برای سیاست آمریکا در قبال پاکستان پیشنهاد میکند که با این هدف طراحی شده است که اطمینان دهد که روابط ضد تروریسم میتواند به عنوان راهی برای محافظت در برابر خطر واقعی افزایش فعالیتهای تروریستی در منطقه با تمرکز بر آمریکا و شرکایش باشد.
برخی از پادمانهای سیاسی و مفاد حقوقی پیشنهادی این گروه مطالعاتی برای پایدار و قانونی کردن رویکرد ضد تروریسم در منطقه چیست؟
فینوکان: چشمانداز اقدام مستقیم ضد تروریسم آمریکا در افغانستان یا پاکستان ضعیف به نظر میرسد. این گروه مطالعاتی توصیه میکند که اگر دولت بایدن نیاز مستمر به استفاده از نیروی نظامی برای مبارزه با تروریسم در این منطقه یا کلی تر از آن را پیشبینی میکند، باید دامنه استفاده از قانون «مجوز استفاده از نیروی نظامی» (AUMF 2001) را روشن کند تا مسئولیت سیاسی عملیات نظامی آمریکا را بهبود بخشد. این کار را میتواند با اصلاح این قانون انجام دهد.
دولت باید با کنگره همکاری کند تا گروهها و اماکن عملیات را بهروزرسانی و مشخص سازد، و همچنین یک «بند غروب» به این قانون اضافه کند. گزینه دیگری که متقابلاً منحصر به فرد نیست، به اشتراک گذاشتن علنی تفسیر قوه مجریه از دامنه اختیارات تحت قانون AUMF 2001 و ماده دوم قانون اساسی برای اقدام مستقیم ضد تروریسم است. علاوه بر این، اگر آمریکا اقدام مستقیم را در افغانستان یا پاکستان از سر بگیرد، باید دروس آموخته شده در مورد اجتناب و به حداقل رساندن تلفات غیرنظامیان را مد نظر قرار دهد.
0 Comments