رژیم صهیونیستی از زمان انتخابات پارلمانی در ۱۷ سپتامبر که پیروز مشخصی نداشت، با بن‌بستی سیاسی مواجه شده است که دولت نتانیاهو، نخست وزیر ۱۳ ساله این رژیم را تهدید می‌کند. تا به امروز هیچ یک از دو حزب لیکود به رهبری بنیامین نتانیاهو و آبی- سفید به رهبری بنی گانتس موفق به تشکیل اکثریت با همپیمانان خود نشدند که این امر موجب شد روون ریولین، رئیس این رژیم راه‌حلی میانه را در پیش بگیرد و نتانیاهو را در شرایط حاضر در سمت خود ابقا کند و در صورتی که در هفته‌های آتی به اتهامات فساد محکوم شود، از سمت خود کناره‌گیری کند؛ اتهاماتی مانند فساد، کلاهبرداری و سوءاستفاده از اعتماد که البته وی همه را رد کرده است.

لذا در حال حاضر بنیامین نتانیاهو برخلاف انتظاراتی که پیش از انتخابات داشت در موقعیت بسیار ضعیف‌تری قرار گرفته است. مهمترین دلیل پیدایش چنین وضعیتی نتایجی است که از انتخابات حاصل شد و وی برخلاف تصوراتش نتوانست آرای تعیین‌کننده‎ای در این انتخابات کسب کند. البته رقابت و مناسبت‎های حزبی که از گذشته در رژیم صهیونیستی وجود داشته از جمله عوامل تاثیرگذار در کاهش این موقعیت به شمار می‌رود. نگاه و مروری بر روند و چگونگی تشکیل دولت طی دو دهه گذشته در رژیم صهیونیستی و همچنین مناسبات ناشی از رقابت‎های فشرده حزبی همواره از جمله موانع جدی بر سر راه کسب آرای تعیین کننده برای احزاب بوده است. همین عامل منجر به تشکیل دولت های ائتلافی در این رژیم شده است.

دلیل دیگر این موقعیت ضعیف به مناقشات او بر سر موضوع امنیت رژیم صهیونیستی و به خصوص به مناقشاتی برمی‌گردد که با آویگدور لیبرمن، وزیر جنگ این کشور داشت و موجب استعفای لیبرمن شد؛ لذا او تبلیغات وسیعی را علیه نتانیاهو به عنوان عامل ناامنی و پیدایش امنیت شکننده در سرزمین‎های اشغالی به راه انداخت.

در حال حاضر نتانیاهو با موانعی برای تشکیل کابینه مواجه است؛ اصلی ترین مانع او در تشکیل کابینه، عدم برخورداری از تعداد کرسی‎های لازم برای کسب رای اعتماد و موافقت پارلمان است. عامل بعدی گسترش اختلافات حزبی و فشرده‎تر شدن رقابت‌‎های سیاسی و همچنین عمیق تر شدن یک سلسله اختلافات شخصی میان نتانیاهو و سران صهیونیستی است. بنابراین دیگر احزاب نه تنها از همکاری با نتانیاهو استقبال نمی کنند بلکه امیدوار هستند با شکست او در روند تشکیل کابینه این ماموریت به رقیب او یعنی بنی گانتس واگذار شود.

به ویژه آنکه گانتس و برخی دیگر از سیاستمداران نزدیک به وی کوشیده‎اند تا با ایجاد ساختار جدید حزبی امیدواری‌هایی را در بخشی از جامعه صهیونیستی ایجاد کنند و درصدد ایجاد روزنه‎هایی برای عبور از مشکلات متعدد فعلی در اسرائیل برآیند.

این در حالی است که مسائل عقیدتی و سیاسی مناسبات احزاب اسرائیلی را به مناسباتی نه تنها رقابت آمیز بلکه خصمانه تبدیل کرده است؛ مسئله ای که همواره در سرزمین های اشغالی موجب کوتاه شدن عمر دولت ها بوده است.  دیگر مانعی که بر سر راه نتانیاهو وجود دارد تحقق نیافتن برخی وعده‎ها در حوزه سیاست خارجی و شکست برنامه‎های او برای تثبیت موقعیت این رژیم است. نتانیاهو به مردم اسرائیل و احزاب سیاسی وعده داده بود که برنامه‎هایش برای تحقق معامله قرن خواهد توانست موازنه قدرت را در منطقه به نفع اسرائیل تغییر دهد و پیرو آن تهدیدات منطقه‎ای که در دوران نخست وزیری نتانیاهو به شدت افزایش یافته، کاهش یابد.

در مقطع کنونی از دیدگاه بسیاری از مقامات اسرائیلی، آسیب پذیری فعلی این رژیم ایجاب می کند که مقامات حزبی باز هم مانند دوران آریل شارون و برخی دیگر از مقاطع گذشته به سمت و سوی تشکیل دولت وحدت گام بردارند و در شرایطی که رژیم صهیونیستی از هر جهت ضعف های بزرگی را تجربه می کند، به یک همکاری عملی تن دهند.

از طرف دیگر کسب آرای تقریبا مشابه از سوی نتانیاهو و گانتس از جمله دیگر عواملی است که طرفین را به همکاری با یکدیگر دعوت می کند، چرا که هر گونه رقابتی در این شرایط، به رقابتی فرسایشی تبدیل شده و زمینه سقوط پی در پی دولت و درنتیجه آسیب پذیرتر شدن این رژیم را فراهم می کند.

با توجه به این مسئله است که احتمال ادامه رقابت های بی ثمر در میان احزاب اسرائیلی کاهش یافته و احتمال همکاری و همگرایی برای تشکیل کابینه افزایش می یابد. به ویژه که شخصیت های مذهبی در رژیم صهیونیستی و همچنین صاحب منصبان با سابقه سیاسی در این رژیم پیوسته تاکید می کنند که شرایط حاضر شرایطی نیست که این رژیم به دلیل رقابت های سیاسی موقعیت ضعیف خود را به موقعیتی باز هم ضعیف تر تبدیل کند. بنابراین نتانیاهو همچنان به تلاش های خود برای تشکیل کابینه و کسب نظر مثبت گانتس ادامه خواهد داد، البته اگر موانعی که بدان اشاره شد منجر به کناره گیری وی از این موقعیت نشود.