داعش خراسان؛ چالش مشترک مسکو و واشنگتن
کریستوفر هیل در مطلبی که بنیاد کارنگی آن را منتشر ساخت، نوشت: کره شمالی اعلام داشته است که تمامی ارتباطات با همسایه جنوبی خود را در دومین سالگرد نشست سران پیونگ یانگ – واشنگتن در سنگاپور قطع کرده است. اقدام اخیر کره شمالی برای قطع کلیه ارتباطات با کره جنوبی بخشی از یک قوس طولانیتر است که هدف تعیینشده آن قابل پیشبینی است: مشروعیتزدایی از دولت کره جنوبی صرفنظر از اینکه چه حزبی حاکم است و اطمینانبخشی به مردم کره شمالی که پرچمدار شبهجزیره کره هستند.
البته فرازوفرودهای دولت آمریکا موجب شده رهبران کره شمالی سیاست ترامپ مبنی بر اینکه با دوست و دشمن مثل هم رفتار میکند را بیازمایند. ازاینرو کره شمالی با اقدامات اخیر در تلاش است تا میزان استحکام مناسبات سئول – واشنگتن را بسنجد. نکته مهم این بار اینکه آزمایش مشابه ممکن است نتایج متفاوتی به همراه داشته باشد.
بهواسطه برگزاری نشست سران واشنگتن – پیونگیانگ در سنگاپور و ویتنام و نیز نشست سران دو کره در منطقه غیرنظامی میان دو کشور در تابستان گذشته، مردم کره شمالی حق دارند خوشحال باشند، چراکه امتیاز اندکی دادند. امتیازهایی همچون توقف برخی آزمایشهای موشکی و تعلیق آزمایشهای هستهای، اما در عوض موقعیت بینالمللی کسب کرده، مناسباتشان را با چین و روسیه بازسازی نموده و رژیم تحریمها ضعیفتر شده است.
بعلاوه، از حیث درک ترامپ، معدن طلا به دست آوردند و پی بردند که ترامپ رئیسجمهوری تابع اصول نیست و به دنبال نمایش نشست خود با سران دیگر کشورها است. آنها بهخوبی پی بردند که ترامپ فردی نیست که سوابق و روند تاریخی مذاکرات را مطالعه نماید.
کره شمالی همچنین پی برده است که علاوه بر بیتوجهی ترامپ به جزئیات و سوابق امر، علاقه کمتری دارد که به کارکنانش گوش فرا دهد. نحوه برخورد وی با مایک پمپئو در قضیه کره شمالی نمونهای از این قبیل عملکرد است. پمپئو برخلاف هر مقام و مشاور دیگر بر ترامپ نفوذ دارد؛ اما کره شمالی وظیفه خود را چنین تعریف کرد که وی را بیاعتبار سازد و این نکته را وارد ذهن ترامپ نماید که وی (ترامپ) بهتنهایی میتواند مشکل را حل کند. به نظر میرسد کره شمالی در این قضیه موفق عمل کرده است.
نشست سنگاپور هرگز تحرکی برای صلح ایجاد نکرد، چراکه بعد از نشست سران دو کشور در سنگاپور و پیگیریهای بعدی صرفاً تلاش نمایشی بود، بدین مفهوم که نشان دهند ترامپ سیاستمداری شجاع و خلاق بوده و مایل است در آبهای خروشان برای دستیابی به اهدافی دشوار دریانوردی کند که رؤسای جمهور قبلی این کار را نکرده بودند.
موفقیت و شایستگی کره جنوبی برای مقابله با همهگیری ویروس کرونا در دولت ترامپ دیده نشد و ترامپ هرگز صحبت از موفقیت کره جنوبی در امر مقابله با شیوع ویروس کرونا نکرد و ظاهراً این کشور را رقیبی تصور کرد نه الگویی برای مبارزه با ویروس کرونا. آغاز مرگومیر ناشی از همهگیری کرونا در دو کشور آمریکا و کره جنوبی همزمان در اواخر فوریه 2020 رخ داد. این در حالی است که تا زمان یادشده در کره جنوبی تعداد ابتلا و مرگومیر به ترتیب 232 و 5 نفر به ازای هر یکمیلیون نفر بوده، اما در آمریکا تعداد ابتلا و مرگومیر به ترتیب 6183 و 345 نفر به ازای هر یکمیلیون نفر به ثبت رسید.
ترامپ بهجای اینکه موفقیت کره جنوبی را تحسین کند و از آن درس بگیرد، به سئول برای پرداخت پول بیشتر (از 1 میلیارد دلار به 8/4 میلیارد دلار) بهواسطه حضور نیروهای آمریکایی در این کشور فشار وارد ساخت. تهدید ضمنی دیگر دولت ترامپ این بود که 4000 کارگر کرهای شاغل در پایگاه آمریکا در سئول را اخراج کرد، امری که توجه افکار عمومی کره جنوبی نه افکار عمومی آمریکا را به خود جلب کرد.
وقتی کره شمالی همسایه جنوبی خود را تهدید میکند، واکنش سنتی آمریکا باید حمایت از سئول باشد، اما این بار وزارت امور خارجه آمریکا با انتشار بیانیهای ضمن ابراز ناخرسندی از اقدامات کره شمالی از طرفین خواست به مذاکرات بازگردند.
0 Comments