جدیدترین مطالب
آیا مقدمات صلح پایدار در قفقاز فراهم می شود؟
أحدث المقالات
بررسی دلایل حفظ توان موشکی کشور
سعدالله زارعی/ کارشناس مسائل خاورمیانه
امروز با توجه به وضعیت جدید بشریت و توسعه و تنوع سلاحها، هر کشوری با هدف تقویت بنیه دفاعی و نظامی خود، به سمت آسانترین و ارزانترین مسیری که میتواند در این راستا برای دفع تهدیدات دست پیدا کند، گام برمیدارد. برای جمهوری اسلامی ایران نیز با توجه به تهدیدات نظامی که پیرامون این کشور وجود دارد بهره گیری از ابزار دفاعی کارآمدی که به سهولت برای کشور قابل استفاده و برای دشمن تهدیدکننده باشد امری حیاتی است. چرا که دشمنان پایگاههای زیادی در منطقه دارند، از جمله کشوری مانند آمریکا که بیش از 40 پایگاه نظامی در این منطقه مستقر کرده است و یا دشمنی به نام رژیم صهیونیستی که در منتهیعلیه غرب آسیا قرار داشته و از زرادخانههای اتمی و پادگانهای نظامی برخوردار است. ضمن آنکه برخی از کشورهای وابسته به واشنگتن و تلآویو نیز علیه ایران تهدیداتی دارند.
در چنین شرایطی برای ایران بین سیستم دفاع هوایی یعنی استفاده از ظرفیت نیروی هوایی و استفاده از موشک که از روی زمین شلیک میشود، سیستم دفاع موشکی ضمن آنکه یک تهاجم موثر در وقت لازم به حساب میآید در عین حال کم هزینهتر و کمتر تهدیدپذیرتر از سوی دشمن است.
درواقع سیستم موشکی برخلاف یک هواپیما که به پرواز درمیآید، یک نقطه را مورد هدف قرار میدهد و در عین حال به شدت در معرض آسیب قرار دارد، میتواند قدرت انهدامی بیشتری داشته باشد. بنابراین به طور طبیعی و به دلایلی که ذکر شد، کشوری مانند ایران به سمت ساخت و تولید موشک گام برداشت و امروز جمهوری اسلامی انواعی از موشکها را در اختیار دارد.
البته اگر ایران با جنگی مواجه نشود علاقهای ندارد که شروع کننده جنگی باشد. لذا با هدف آنکه دشمن از حمله به ایران منصرف شود باید یک اقدام بازدارنده انجام گیرد و از یک طرف باید وزن دفاعی قوی داشت و این وزن دفاعی باید در مواقع لازم توان تهاجمی بالایی داشته باشد و از طرف دیگر جمهوری اسلامی ایران همواره این احتمال را میدهد که شاید دشمن زمانی اقدام به تهاجم علیه کشور کند.
طی 4 دهه گذشته ایران در چند نوبت شاهد تهاجم دشمنان بوده است؛ برخی به صورت گسترده و در زمان طولانی مانند جنگ 8 ساله تحمیلی عراق علیه ایران و بعضی هم حملات محدود مانند حملات آمریکا به سکوهای نفتی ایران در خلیج فارس در سال 1367 یا حمله به هواپیمای مسافربری در همان سال. این مسائل نشاندهنده آن است که ایران هم امروز در معرض تهدید قرار دارد و هم در گذشته مورد تهاجم قرار گرفته است. در نتیجه ایران حتما باید یک سیستم دفاعی قوی و کارآمد داشته باشد که بهترین سیستم دفاعی با توجه به وضعیت بومی و خصوصیات کشور، سیستم دفاع موشکی است که در این رابطه ایران توانسته به تولید و ساخت انواع موشکهای بالستیک با بردهای کوتاه، متوسط و بلند دست پیدا کند.
همچنین کشورهای اروپایی که از یک سو به دنبال حفظ برجام هستند، از سوی دیگر در بحث موشکی مباحثی را مطرح میکنند که واقعا تعجببرانگیز است. در واقع، آنها نگران توان دفاعی موشکی ایران بوده و خواستار مذاکره در مورد مسئله موشکی هستند، اگرچه بارها اعلام شده این مسئله شامل توان دفاعی کشور است و اصلا جای بحث و مذاکره ندارد. آنها نگرانیشان را نیز اینگونه عنوان میکنند که برد موشکهای ایران تا کشورهای اروپایی میرسد. در این خصوص باید توجه داشت این مسئله که برد موشکیهای ایران به اروپا میرسد یک امر طبیعی است زیرا ایران از جانب اروپا نیز احساس تهدید میکند و آنها بارها کشور ما را تهدید کردند.
از یک سو در استراتژی و سیاست انگلیس و فرانسه تضعیف و تحدید قدرت ایران وجود دارد و از سوی دیگر سازمان ناتو که فرماندهی آن در اروپا قرار دارد نیز تضعیف قدرت دفاعی و امنیتی ایران را در سیاستهایش دنبال میکند. بنابراین از منظر و نگاه ایران، اگرچه اروپا یک دشمن در نظر گرفته نمی شود اما در بطن برنامههای ناتو، انگلیس و فرانسه تضعیف قدرت ایران قرار دارد و اگر روزی شرایطی فراهم شود تهاجم به ایران نیز از سوی اروپا امکانپذیر است.
بنابراین طبیعی است که جمهوری اسلامی ایران باید موشکهایش را به گونهای سامان دهد تا اگر روزی اروپا اقدام به تهدیدات عملی علیه ایران کرد کشور بتواند نقطه تهدید را از بین ببرد.
در عین حال نباید فراموش کرد که برد موشکهای کشورهای اروپایی نیز به ایران میرسد. بنابراین اگر قرار باشد برد موشک خود به خود تهدید محسوب شود این ایران است که باید اعلام کند در معرض تهدید اروپا قرار دارد. حتی برد موشکهای ایران باید به آمریکا نیز برسد زیرا ایالات متحده آمریکا نیز برای ایران تهدید محسوب میشود و ما نیاز داریم برد موشکهای مان را از دو هزار کیلومتر به 10 هزار کیلومتر برسانیم تا اگر تهاجمی از سوی آمریکا علیه کشور صورت گرفت بتوانیم از خودمان دفاع کنیم.
0 Comments