جدیدترین مطالب
کارشناسی سیاسی: رژیم صهیونیستی درحال دست و پا زدن است
کارشناس مسائل سیاسی گفت: رژیم صهیونیستی اگر هر جا عملیات کند بر ضد منافع جمهوری اسلامی در سوریه و یا در هر جای دیگر و یا در داخل کشور ما از سرزمین خودمان پاسخ او را میدهیم، به همین دلیل شروع کردند به نهادهای بین المللی از جمله شورای امنیت سازمان ملل و به جاهای دیگر نامه نوشتن و در واقع دست و پا میزنند.
أحدث المقالات
کارشناسی سیاسی: رژیم صهیونیستی درحال دست و پا زدن است
کارشناس مسائل سیاسی گفت: رژیم صهیونیستی اگر هر جا عملیات کند بر ضد منافع جمهوری اسلامی در سوریه و یا در هر جای دیگر و یا در داخل کشور ما از سرزمین خودمان پاسخ او را میدهیم، به همین دلیل شروع کردند به نهادهای بین المللی از جمله شورای امنیت سازمان ملل و به جاهای دیگر نامه نوشتن و در واقع دست و پا میزنند.
چرا روسیه در سوریه میماند؟
نیکیتا اسمجین در یادداشتی که در وب سایت اندیشکده آمریکایی کارنگی منتشر شد، نوشت: در ماههای اخیر، روسیه تعداد نیروهایش را در سوریه کاهش داده، کنترل بر اراضی را واگذار کرده و کمکهای بشردوستانه به این کشور را کاهش داده است، اما این بدان معنا نیست که سوریه را ترک میکند. مسکو همچنان حضور در سوریه را یک دارایی ارزشمند و اتحاد با دمشق را ابزاری مهم در مذاکرات با غرب میداند.
جنگ اوکراین باعث شده است روسیه به دنبال ذخایر دیگری باشد و سوریه یکی از منابع پرسنل نظامی با تجربیات رزمی واقعی است. بلافاصله پس از حمله به اوکراین، یک اسکادران از جنگندههای Su-25 دوباره به روسیه اعزام شد. بر اساس گزارشات، در ماه اوت نیز یک سامانه موشکی دوربرد اس-300 از بندر طرطوس سوریه به کریمه ارسال شد. علاوه بر این، ارتش روسیه از برخی مناطق لاذقیه عقب نشینی کرده است. نیروهای با تجربه روس به تدریج به اوکراین منتقل و سربازان تازه کار جایگزین آنها در سوریه میشوند.
در عین حال، نباید گزارشات مربوط به کاهش شدید حضور نظامی روسیه در سوریه را کاملا باور کرد: انتقال برخی از گروهها به جبهه اوکراین تواناییهای راهبردی مسکو را در منطقه کاهش نداده است. در حال حاضر نیروهای روسی در عملیات نظامی کمتری در سوریه حضور دارند، زیرا مرحله فعال درگیری سوریه به پایان رسیده است. با این حال، حملات هوایی در خاک سوریه همچنان ادامه دارد، همانطور که مانورهای نظامی مشترک روسیه با ارتش بشار اسد، رئیس جمهور سوریه ادامه دارد.
اغراق درباره پتانسیل انتقال نیرو از سوریه به اوکراین اشتباه است. روسیه هرگز نیروی قابل توجهی در سوریه نداشت و صرفا مکمل نیروهای مسلح این کشور بود. تعداد سربازان در سوریه در مقایسه با اوکراین ناچیز است و تجربه به دست آمده در خاورمیانه فقط تا حدی در خاک اوکراین قابل اجرا است.
یک نتیجه ایده آل در سوریه برای مسکو که درگیر اوکراین است، آشتی طرفهای درگیر خواهد بود. در آغاز سال جاری، مسکو برای سازماندهی گفتوگوی وزیران امور خارجه سوریه و ترکیه تلاش کرد، زیرا ممکن است ترکیه بتواند در حل و فصل مناقشه سوریه نقش تعیینکنندهای ایفا کند. آنکارا مدتهاست که هدف سرنگونی اسد را کنار گذاشته است و شاید نوعی گفتگو بتواند برای هر دو طرف مفید باشد.
با این حال، حل اختلافات متعدد دو کشور کاری زمانبر است. شبه نظامیان طرفدار ترکیه همچنان در سوریه حضور دارند و نیروهای ترکیه برخی مناطق این کشور را تحت کنترل دارند. انتخابات ریاست جمهوری ترکیه نیز یک عامل مهم است. ممکن است رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه بخواهد دوباره از تهدید کردهای سوریه و عملیات نظامی در سوریه به نفع خود استفاده کند.
رویارویی ایران و اسرائیل مانع دیگری بر سر راه حل مناقشه سوریه است. روسیه از طرفی به دنبال کاهش تنش بوده و از طرف دیگر به اسرائیل اجازه حمله به مواضع تحت حمایت ایران در سوریه را داده است. در حال حاضر، همکاری نزدیکتر مسکو و تهران در پی جنگ اوکراین، تلاش روسیه را برای برقراری تعادل در این زمینه بهطور جدی پیچیدهتر کرده است.
یکی دیگر از دلایل نگرانی این است که روسیه عملا کمک مالی به سوریه را متوقف کرده است و این منابع در حال هدایت به سرزمینهای تازه الحاق شده در اوکراین هستند. ایران نیز کمک به سوریه را به دلیل مسائل اقتصادی و سیاسی کاهش داده است. سوریه همچنان تحت تحریم است و به تازگی دچار یک زلزله ویرانگر شده، بنابراین بدون حمایت حامیان اصلی وضعیت این کشور بدتر خواهد شد. اگر ثبات داخلی سوریه مهمترین مسئله برای روسیه نباشد، مطمئناً یک عامل اضافی برای نگرانی است.
حل همه جانبه بحران سوریه به آمریکا که نیروهایش در این کشور مستقر و با واحدهای نظامی کرد متحد هستند، بستگی دارد. بعید است واشنگتن در این خصوص گامی بردارد که روابط بین روسیه، ایران و ترکیه را تقویت کند.
با وجود تمام مشکلات، سوریه برای روسیه دارایی ارزشمندی است که میتواند در مذاکرات با ترکیه، ایران و اسرائیل مورد استفاده قرار گیرد. علاوه بر این، میتواند موضوع گفتگوی بالقوه با آمریکا باشد.
ترکیه و ایران، شرکای اصلی روسیه در گفتگوی سوریه، هر کدام در سال گذشته اهمیت بیشتری پیدا کردند. آنکارا دیگر فقط یک شریک اقتصادی مهم برای مسکو نیست بلکه به عنوان یک واسطه بین روسیه و غرب، اهمیتی فراتر از تجارت برای کرملین پیدا کرده است. جایگاه ایران نیز تغییر کرده است. روسیه باید حضور ایران در سوریه را در نظر میگرفت، اما اهمیت اقتصادی آن برای مسکو کم بود. اما ایران اکنون برای روسیه بسیار مهمتر از قبل است. ممکن است سایر کشورهای خاورمیانه شامل امارات، عربستان و مصر نیز برای شکست تحریمها با روسیه شریک شوند. عربستان و قطر که از قبل منافعی در سوریه داشتند، ممکن است برخی از مسائل مانند تمایل به مشارکت در بازسازی یا ورود به بازار این کشور را در گفتگو با روسیه مطرح کنند.
بر اساس آنچه گفته شد، روسیه هیچ برنامهای برای خروج از سوریه ندارد. این کشور حضورش در سوریه را به عنوان یک دستاورد مهم و یک ابزار چانه زنی در گفتگوی احتمالی با شرکای مختلف، از قدرتهای منطقهای در خاورمیانه گرفته تا کشورهای غربی، میداند. در عین حال، مسکو به طور فزایندهای تمایلی به مداخله نظامی یا مالی در امور داخلی سوریه ندارد. در عوض، بر متقاعد کردن طرفین برای تشدید نکردن اوضاع متمرکز است. از این گذشته، روسیه مایل است هرگونه کم توجهی را از اوکراین که اولویت سیاست خارجی این کشور است، به حداقل برساند.
0 Comments