سیامک کاکایی در گفتگو با سایت شورای راهبردی روابط خارجی اظهار داشت: «اکنون با دگرگونی سیاسی در افغانستان و خروج آمریکایی‌ها از این کشور شرایط برای آنکارا نیز تغییر کرده است. هرچند از آنجا که ترکیه عملگرایی سیاسی را در سیاست خارجی تمرین کرده است در چرخشی، رویکردگفتگو با طالبان را مطرح کرد.»

وی افزود: «اردوغان اخیرا گفت که با کمک قطری‌ها گفتگوهایی را با طالبان انجام داده‌اند و پس از آن بود که گفته شد توافقی ضمنی نیز بین ترکیه، طالبان و قطر برای همکاری آنکارا با آن‌ها و حتی به دست گرفتن کنترل فرودگاه کابل تحت نظر طالبان صورت گرفته است.»

کاکایی در پاسخ به این پرسش که ترکیه با چه هدفی به سرعت رویکرد خود را نسبت به طالبان تغییر داد تاجایی که اکنون سخن از احتمال به رسمیت شناختن طالبان از سوی ترکیه مطرح است، توضیح داد: « اولین پاسخ به این پرسش به پیشینه روابط و سیاست ترکیه درخصوص افغانستان بازمی‌گردد. چندگانگی فرهنگی در افغانستان به خصوص حضور ازبک‌ها و یا ترکمن‌ها در این کشور همواره ترکیه را علاقه‌مند به حضور و نفوذ در این کشور کرده و در گذشته نیز آنکارا در چارچوب ائتلاف‌های غرب و ناتو در افغانستان فعال بوده است.»

به گفته این کارشناس در این رابطه می‌توان به فرماندهی ایساف توسط ترکیه و قبل‌تر نیز حضور نظامیان ترکیه در افغانستان اشاره کرد.»

وی با اشاره به اینکه نگاه آنکارا به کابل، نگاهی راهبردی است، تاکید کرد: «با توجه به موقعیت ژئوپلیتیکی افغانستان، ترکیه در راهبردی بلندمدت‌تر می‌کوشد که در این کشور به سمت همکاری گسترده نظامی پیش برود و در این میان رابطه خوب ترکیه با پاکستان نیز تقویت کننده این خواسته است.»

کارشناس مسائل ترکیه ادامه داد: «اگرچه اکنون که سربازان ترکیه در حال خروج از افغانستان هستند لیکن ممکن است مجددا با تعریفی دیگر به افغانستان تحت حکومت‌ طالبان بازگردند.»

کاکایی با اشاره به همکاری فرامنطقه‌ای ترکیه و تلاش این کشور برای احیا و قدرت بخشیدن به روابط با چین و خط سیر جاده ابریشم به سمت ترکیه و آسیای مرکزی، گفت: «در این راستا نیز باز افغانستان در کانون توجه قرار خواهد گرفت. بنابراین افغانستان در همجواری چین، آسیای مرکزی، پاکستان و جنوب آسیا اهمیتی استراتژیک برای آنکارا خواهد داشت و قابل پیش‌بینی است که ترکیه با هدفی بلندمدت‌تر به افغانستان می‌نگرد.»

وی در خصوص تفاوت‌ نگرش طالبان و حزب عدالت و توسعه که اکنون قدرت را در ترکیه در اختیار دارد، توضیح داد: «اگرچه در بینش فکری حزب عدالت و توسعه با تفکرات طالبانی‌ها فاصله وجود دارد اما انگیزه‌های اقتصادی و راهبردی می‌تواند بر این تفاوت‌ها غلبه کند.»

وی در این رابطه افزود: «افغانستان پیونددهنده مسیر ارتباطی برنامه ترکیه از قفقاز تا چین خواهد بود و بنابراین پیوندهای آسیای مرکزی، افغانستان، منطقه چین و سپس به سمت آذربایجان و ترکیه طرح بلندمدتی برای آنکارا محسوب می‌شود که از نظر اقتصادی و راهبردی نیز برای این کشور بسیار اهمیت دارد.»

کاکایی به خواست طالبان برای تعریف جدید در رابطه ترکیه با افغانستان نیز اشاره کرد و گفت: «طی هفته‌های اخیر مسئولان طالبان صراحتا اعلام کردند که ترکیه یک کشور مهم اسلامی است و طالبان می‌خواهد با این کشور ارتباطی عمیق برقرار کند اما نه از زاویه همکاری آنکارا با غرب و ناتو بلکه به تعبیری از طریق رابطه دوجانبه و نوین که به نظر می‌رسد سیاستگذاران ترکیه نیز از چنین دیدگاهی در میان طالبان خشنود هستند.»

کاکایی با تاکید بر اهمیت نقش قطر در این تحولات افزود: «گفته شده که ممکن است کنترل فرودگاه کابل به شرکتی قطری-ترکی داده شود. لذا آمدوشدها و گفتگوهای غیرمتمرکز و غیررسمی ترکیه و طالبان حکایت از ترسیم روابطی جدید برای ترکیه در افغانستان خواهد داشت.»

وی تاکید کرد: « طالبان می‌کوشند چهره جدیدی را از خود به نمایش بگذارند مبنی بر این که خواهان روابط بین‌المللی هستند و از این منظر ترکیه در میان کشورهای اسلامی برایشان جایگاه مهمی دارد.»

به گفته کاکایی، ترکیه می‌کوشد در افغانستان گامی بردارد که منتهی به تامین منافع بلندمدت آنکارا در زمینه‌های نظامی، سیاسی، امنیتی، اقتصادی، تجاری، راهبردی و ژئوپلتیکی شود.

این کارشناس ادامه داد درواقع ترکیه نمی‌خواهد در وضعیتی که احتمال اقبال بین‌المللی به طالبان وجود داشته باشد از گردونه تاثیرگذاری خویش دور بماند.

کاکایی همچنین در ادامه با اشاره به اینکه ترکیه از قبل می‌خواست مسئولیت و فرماندهی فرودگاه کابل را به دست بگیرد، گفت: «به یک باره با ظهور دوباره طالبان، در برنامه‌های آنکارا تداخل ایجاد شد.»

کارشناس مسائل ترکیه توضیح داد: «چند ماه پیش از این بود که رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه و جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا به توافق رسیدند که ترکیه پس از خروج نظامیان آمریکا از افغانستان، کنترل فرودگاه کابل را به دست بگیرد. همان زمان که طالبان در تکاپوی قدرتی دوباره بود به ترکیه هشدار داد که از چنین تصمیمی صرفنظر کند و مخالفت خود را با این پیشنهاد اعلام کردند.»

کاکایی در نهایت گفت: «اما دیری نپایید که طالبان کنترل کابل را در دست گرفت و آنکارا در یک دوراهی قرار گرفت اما در نهایت می‌بینیم که ترکیه با افغانستان تحت کنترل طالبان کنار آمده و حتی می‌خواهد با آن‌ها همکاری کند.»