جدیدترین مطالب

بازاندیشی در نگاه کلاسیک به استراتژی کلان

بازاندیشی در نگاه کلاسیک به استراتژی کلان

علی اسماعیلی اردکانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ویراستاران کتاب «استراتژی کلان» تری بالزاک، پیتر دامبروفسکی و سیمون ریک، درک نسبتاً انعطاف‌پذیری از استراتژی کلان طرح می‌کنند که شامل روش‌ها و ابزارهایی است که دولت‌ها برای تعقیب اهداف استراتژیک خود به کار می‌گیرند، حالا به هر شکل که آنها را تعریف کنند.

تهدید هوش مصنوعی علیه ۸ میلیون شغل در انگلیس

“موسسه پژوهش سیاست‌های عمومی” در انگلیس (Institute for Public Policy Research) در گزارشی برآورد کرد با سیاست‌های جاری دولت انگلیس، فناوری هوش مصنوعی، حدود ۸ میلیون شغل را در این کشور تهدید می‌کند.

شمار شهدای غزه به ۳۲ هزار و ۵۵۲ نفر رسید

وزارت بهداشت حماس پنجشنبه اعلام کرد شمار شهدای فلسطینی از آغاز جنگ بین اسرائیل و حماس در نوار غزه به ۳۲ هزار و ۵۵۲ نفر رسید.
بنا بر اعلام وزارت بهداشت حماس، در ۲۴ ساعت گذشته، ۶۲ فلسطینی دیگر به شهادت رسیدند.

Loading

أحدث المقالات

انتخابات محلی ترکیه؛ زورآزمایی سیاسی اردوغان با امام‌اوغلو و حزب رفاه نوین

اپوزیسیون ترکیه که در انتخابات عمومی سال ۲۰۲۳ میلادی مقابل رجب طیب اردوغان شکست خورد، اکنون قصد دارد در انتخابات محلی این کشور که روز یکشنبه برگزار می‌شود، تا حدودی این شکست را جبران کند و برای این کار نیز بزرگترین امیدش کسی نیست جز اکرم امام‌اوغلو، شهردار استانبول.

Loading

نقش شبه‌نظامیان خارجی در بحران لیبی و خطرات امنیتی برای منطقه

شورای راهبردی آنلاین – رصد: از زمان آغاز جنگ داخلی لیبی در سال 2011، دخالت‌های نظامی خارجی موجب تشدید درگیری، کم‌رنگ شدن اقتدار دولت، چنددستگی این کشور و تهدید فزاینده امنیت منطقه‌ای شده است.

نینا پوس و آمبرتو پروفازیو در مطلبی که موسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک آن را منتشر ساخت، نوشتند: یک مسئله کلیدی و مهم در ارتباط با بحران لیبی، نفوذ تفرقه‌افکنانه شبه‌نظامیان و بازیگران خارجی است. سقوط دولت عمرالبشیر در سودان به‌طور خاص بی‌ثبات کننده بوده است.

از سال 2014، دستور کار متضاد قدرت‌های منطقه‌ای آشکارتر شده است. آغاز مرحله دوم جنگ داخلی لیبی منجر به دوقطبی شدن فعلی این کشور بین مقامات در طرابلس و ارتش ملی مستقر در شرق لیبی گردید.

با حمله ژنرال حفتر به طرابلس از آوریل 2019، شکاف و اختلاف بین کشورهای منطقه بیشتر شده و مداخله خارجی را تشدید نموده است. گزارشی که در پایان اکتبر 2019، گروه کارشناسان در اختیار شورای امنیت سازمان ملل متحد قرارداد نقض متعدد تحریم تسلیحاتی لیبی را تائید کرد. همچنین در خصوص میزان عرضه تسلیحات توسط کشورهای خارجی به طرف‌های درگیر در جنگ لیبی و گسترش شبه‌نظامیان و مزدورهای خارجی در عملیات این کشور گزارش نمودند.

 

سقوط البشیر چه تأثیری بر لیبی دارد؟

از سال 2014، تغییرات قابل‌توجهی در درگیری لیبی و تعادل منطقه‌ای، به‌ویژه در ارتباط با طرفداران دولت وحدت ملی وجود داشته است. قبل از سقوط دولت عمرالبشیر در آوریل 2019، سودان همراه با ترکیه و قطر از نزدیک با شبه‌نظامیان انقلابی در طرابلس مرتبط بودند و ابتدا از دولت نجات ملی و سپس دولت وحدت ملی حمایت کردند. البته بحران میان چهار کشور عربی و قطر در سال 2017 و سقوط رژیم عمرالبشیر در سال گذشته بار حمایت از دولت وحدت ملی لیبی را به‌طور خاص بر دوش آنکارا گذاشت.

گزارش‌های اخیر همچنین حاکی از آن است که آنکارا انتقال 2 هزار جنگجوی سوری را به میدان نبرد پُرازدحام لیبی تسهیل کرد. در این میدان نبرد پُرازدحام، گروه‌های شورشی سودانی از دارفور و نیروهای شبه‌نظامی پشتیبانی سریع سودان، ارتش ملی لیبی به رهبری ژنرال حفتر را تقویت کردند. حتی قبل از حمله نیروهای ژنرال حفتر به طرابلس، شبه‌نظامیان وابسته به جنبش عدالت و برابری و جنبش آزادی‌بخش سودان در مناطق جنوب و دیگر بخش‌های لیبی جنگیده‌اند که این امر بیانگر استفاده گسترده از جنگجوهای خارجی توسط بازیگران دخیل در بحران لیبی است.

حضور شبه‌نظامیان خارجی در لیبی پیامدهای جدی برای بافت اجتماعی این کشور، به‌ویژه در جنوب دارد، جایی که همزیستی ناآرامی بین قبایل عرب و اقلیت‌های تبو و طوارق وجود دارد. بزرگان محلی به‌تناوب نسبت به حضور شبه‌نظامیان خارجی در لیبی اعتراض کرده‌اند که نه‌تنها اغلب این شبه‌نظامیان خارجی با شبه‌نظامیان محلی درگیر می‌شوند، بلکه با شبه‌نظامیان خارجی دیگر نیز برخورد می‌کنند.

درگیری‌هایی بین شبه‌نظامیان گروه شورشی مینی میناوی وابسته به ارتش آزادی‌بخش سودان که در کنار ارتش ملی لیبی به رهبری ژنرال حفتر می‌جنگند با گروه معارضه چاد موسوم به شورای فرماندهی نظامی برای نجات جمهوری، فعال در جنوب لیبی گزارش شد.

ناآرامی در سودان و متعاقباً سقوط رژیم البشیر بیانگر یک نقطه عطف است. گزارش‌هایی درباره حضور شبه‌نظامیان سودانی (نیروهای شبه‌نظامی پشتیبانی سریع) در لیبی شنیده شد که فرمانده آن حمد حمدان دقلو معروف به حمیدتی در حال حاضر بخشی از دولت انتقالی سودان است. وی ابتدا در جولای 2019 در لیبی، یعنی چند ماه بعد از دستگیری رئیس‌جمهور سابق سودان ظاهر شد. نیروهای شبه‌نظامی پشتیبانی سریع سودان تجربه قبلی انجام عملیات در خارج از کشور، به‌ویژه در یمن را دارند و گزارش‌ها ماهیت مزدوری فعالیت‌های گروه‌های مسلح سودانی را تائید کرد.

درحالی‌که گروه کارشناسان سازمان ملل در امور لیبی بیان داشت که 1000 نفر از جنگجویان نیروهای شبه‌نظامی پشتیبانی سریع سودان در لیبی حضور دارند و از نیروهای ژنرال حفتر پشتیبانی می‌کنند، منابع نظامی رسمی سودان این مسئله را تائید نکرده‌اند. اگر جنگجویان نیروهای شبه‌نظامی سریع سودان در میان نیروهای ارتش ملی لیبی به فرماندهی ژنرال حفتر دست به عملیات می‌زنند، این امر سؤال‌های جدی درباره مناسبات نیروهای ارتش ملی لیبی با شبه‌نظامیان دارفور ایجاد می‌کند. جنگجویان نیروهای شبه‌نظامی سریع سودان ارتباطات قوی با امارات دارند و ابوظبی انتقال این نیروها به مناطق تحت کنترل ارتش ملی لیبی به رهبری ژنرال حفتر را تسهیل کرده است. با توجه به نقش جنگجویان نیروهای شبه‌نظامی سریع سودان در دولت انتقالی این کشور، این تغییر سناریوی منطقه‌ای همچنین تردیدهایی درباره توانایی مقامات جدید سودان برای اتخاذ سیاست منسجم در قبال لیبی ایجاد می‌کند. البته معلوم نیست که جنگجویان نیروهای شبه‌نظامی سریع سودان در لیبی به نمایندگی از دولت سودان یا به‌طور مستقل دست به عملیات می‌زنند. این امر چنددستگی در دستگاه امنیتی سودان را نشان می‌دهد.

 

قدرت در دستان شبه‌نظامیان

کمک مزدوران سودانی به تلاش‌های جنگی ژنرال حفتر پیامدهای قابل‌توجهی دارد، چراکه این مزدوران نقش عمده‌ای در حفاظت و حفظ کنترل حفتر بر زیرساخت نفتی ایفا می‌کنند.

درحالی‌که در سال‌های اخیر جبهه عدالت و برابری و شبه‌نظامیان گروه شورشی مینی میناوی وابسته به ارتش آزادی‌بخش سودان تهدید مسلحانه قابل‌توجهی علیه خارطوم ایجاد نکرده‌اند، منابع و آموزشی که در لیبی در ازای خدمات مزدوری دریافت کرده‌اند آن‌ها را قادر خواهد ساخت تا در بازگشت به دارفور کشمکش مسلحانه خود را ادامه دهند.

از حیث منطقه‌ای، فعالیت‌های گروه‌های مسلح سودانی در لیبی، به‌ویژه نیروهای شبه‌نظامی پشتیبانی سریع سودان منجر به شبکه‌های بزرگ فعال در امر قاچاق انسان می‌شود. نیروهای حمیدتی در قاچاق انسان در سراسر مرزهای دارفور دخیل بوده‌اند. حضور آن‌ها در دو سوی مرزها و نیز تماس‌ها و ارتباطات آن‌ها با ارتش ملی لیبی به رهبری حفتر که وی نیز متهم به قاچاق انسان در مرز با سودان است چنین شبکه‌هایی را تقویت خواهد کرد.

استفاده گسترده از مزدوران و گروه‌های مسلح غیردولتی و نیز شرکت‌های نظامی خصوصی تصویری مشهود از ضعف دولت‌های شکننده در سراسر این منطقه است. در لیبی هم ارتش ملی به رهبری حفتر و هم دولت وحدت ملی به رهبری فائز سراج به‌طور فزاینده متکی به گروه‌های مسلح خارجی برای تأمین نیروی انسانی هستند. ازاین‌رو، چنین وابستگی، مداخله نظامی خارجی را در لیبی بیشتر کرده و بحران این کشور را تشدید می‌کند.

 

0 Comments

یک دیدگاه بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *