جدیدترین مطالب

آیا مقدمات صلح پایدار در قفقاز فراهم می شود؟

آیا مقدمات صلح پایدار در قفقاز فراهم می شود؟

رسول اسماعیل زاده دوزال در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: با توجه به تحلیل ها و گزارش ها و موضع گیری های اخیر پیش بینی می شود در صورتی که دو کشور با یک توافق منطقی و مبتنی بر اصول بین المللی و لحاظ منافع همه کشورهای درون قفقازی و همسایگان قفقاز مانع ورود و دخالت قدرت های بیگانه شوند، این توافق پایدار بستر مناسبی برای صلح دائمی در قفقاز خواهد بود.

ادامه تظاهرات سراسری حمایت از غزه در جهان

تظاهرکنندگان اردنی که سفارت رژیم صهیونیستی در اردن را برای اعلام حمایت از مردم مظلوم غزه محاصره کرده اند، شعار می‌دهند: نه سفارت می‌خواهیم و نه سفیر… برو بیرون‌ ای خوک.

Loading

أحدث المقالات

کلید استانبول به چه فردی می‌رسد؟

در استانبول شهر در تصرف تبلیغات انتخاباتی است. از همین حالا دولت اعلام کرده نوشیدن نوشیدنی‌های الکلی برای روز یکشنبه ممنوع است و پلیس بر سر این موضوع با کسی شوخی ندارد. حکمی که نشان می‌دهد دولت نگران درگیری‌هایی است که امکان دارد میان هواداران گروه‌های مختلف در بگیرد. به ویژه آنکه در روزهای اخیر ویدیویی از مهاجران کرد و ترک تبار ترکیه در بلژیک منتشر شد که نشان می‌داد طرفداران دو طرف منتظر یک جرقه هستند.

آیا ارمنستان توان خروج از پیمان امنیت جمعی روسیه را دارد؟

در حالی که پاشینیان قلباً دوست دارد ارمنستان را به سمت اروپا هدایت کند، اما به‌نظر واقعیت‌های میدانی را درک می‌کند که هیچ مکانیسم آسانی برای خروج ارمنستان از پیمان امنیت جمعی یا اتحادیه اقتصادی اوراسیا وجود ندارد.

Loading

نگرانی ترامپ از تحقیر توسط ایران

شورای راهبردی آنلاین – رصد: ترامپ اعلام کرده است که چیزی جز نفت خاورمیانه برای وی مهم و با ارزش نیست؛ او مستأصل شده و سخت به دنبال مذاکره با ایران است.

توماس رایت در مطلبی که اندیشکده بروکینگز منتشر کرد، نوشت: یکی از معماها درباره ترور سردار سلیمانی توسط ترامپ این است که چرا وی دست به چنین تروری زد و اینکه اقدام بعدی وی چیست؟ دولت ترامپ سیاست فشار حداکثری علیه ایران را دنبال می‌کند. این سیاست با منع ورود ایرانی‌ها به آمریکا، تحریم‌ها، خروج از توافق هسته‌ای و افزایش فشار در سال‌های بعد آغاز شده است، اما در ماه‌های اخیر ترامپ مشی و مسیر متفاوتی را در پیش گرفته است.

به نظر می‌رسد ترامپ می‌خواهد از جنگ پرهیز نماید، به‌ویژه در سالی که انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در پیش است.

سوابق تاریخی گویای وضعیت فعلی است. ترامپ از دست متحدانش عصبانی است، چرا که از این کشور تبعیت نکردند. وی از دست رهبران کشورهای خارجی که با او دیدار نکرده‌اند، عصبانی است. تنها موردی که ترامپ از دست پوتین عصبانی شد، موقعی بود که رئیس جمهور روسیه به قدرت نظامی آمریکا احترام نگذاشت. به‌ویژه اینکه جنگنده‌های روسی از روی ناوهای آمریکایی عبور کردند یا نقشه‌ای را نشان دادند که مارئه لاگو (عمارت و بنایی تاریخی در پام بیچ، فلوریدا) در تیررس تسلیحات هسته‌ای روسیه قرار داشت.

به نظر می‌رسد ترامپ از ایران متنفر نیست و اشتیاقش برای گفتگو با ایران مؤید این امر است، اما شدیداً از تحقیر شدن هراس دارد. از دید ترامپ تجمع عراقی‌ها مقابل سفارت آمریکا در بغداد اقدامی برای به چالش کشیدن برداشت از وی به عنوان مرد قدرتمند بود.

ترامپ دست به اقداماتی علیه افرادی می‌زند که از وی انتقاد می‌کنند. واکنش و حمله وی به والدین همایون خان، سرباز آمریکایی (آمریکایی پاکستانی تبار) که در حمله خودروی انتحاری در بغداد کشته شد یا  نظر بی‌رحمانه‌اش درباره دِبی دینگل را در نظر بگیرید.

ترامپ واکنش مشابهی نسبت به اقداماتی انجام می‌دهد که تصویر خیالی از آمریکا به عنوان کشور قدرتمند و بی‌همتا را که وی سکان آن را به عهده دارد، به چالش بکشد. البته اگر ایران به حملاتش علیه آمریکا یا متحدانش ادامه می‌داد، ترامپ به همان شکل واکنش نشان نمی‌داد.

ترور سردار سلیمانی یک اشتباه راهبردی است. شاید این اقدام خوشحالی کوتاهی برای آمریکا باشد، اما به منافع آمریکا در منطقه خاورمیانه و فراتر از آن آسیب خواهد رساند.

بسیاری از ابعاد منفی رویدادها برای ترامپ کم اهمیت و این نگرش خطرناک است. برای وی مهم نیست که از عراق خارج شود، چنانچه عراقی‌ها هزینه‌های مد نظر وی را پرداخت کنند.

ترامپ نمی‌تواند بازگشت داعش را ترسیم کند. وی درک نمی‌کند که اینک عربستان سعودی بیش از هر زمان دیگری در خطر است. به علاوه، برای وی مهم نیست که ترور یک مقام رسمی در حقوق بین‌الملل سابقه ایجاد خواهد کرد.

0 Comments

یک دیدگاه بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *