شورای راهبردی آنلاین–گفتگو: یک استاد دانشگاه با بیان اینکه جریانات ملیگرا در ارمنستان معتقدند اقدامات روسیه برای آنها هیچ منفعتی ندارد و بلکه هزینه نیز داشته است، گفت: در شرایطی که روسیهی درگیر در اوکراین، منافع خود را جستجو میکند، ارمنستان نیز به این فکر افتاده اگر با پیگیری منافع خود با محیط بینالملل همکاری نزدیکی داشته باشد، برایش مناسبتر خواهد بود.
دکتر بهرام امیراحمدیان درگفتگو با سایت شورای راهبردی روابط خارجی با اشاره به انتقادات ارمنستان نسبت به روسیه مبنی براینکه مسکو سلاحهای خریداری شده را علیرغم پرداخت پول، به این کشور تحویل نداده، درخصوص تنشها در روابط ایروان و مسکو تصریح کرد: با توجه به رویکرد روسیه در قبال گرجستان و جدایی اوستیای جنوبی و آبخازیا از این کشور با حمایت روسیه از جدایی طلبان، ارمنستان به این نتیجه رسیده که در سالهای گذشته، روسیه به جای اینکه از این کشور حمایت کند، مکررا هزینههایی را به آن تحمیل کرده است.
وی افزود: برخی در ارمنستان معتقدند اینکه روسیه هیچ سرمایهگذاری در این کشور انجام نداده و با محیط بستهای که برایش ایجاد کرده، سبب شده کشورهای علاقمند به سرمایهگذاری در قفقاز، از جمله اتحادیه اروپا، به سرمایهگذاری در ارمنستان روی نیاورند.
این استاد دانشگاه، پایگاه نظامی روسیه در «گیومری» را برای ارمنستان بدون منفعت دانست و افزود: در جنگ ۴۴ روزه، مردم و دولت ارمنستان انتظار کمک روسیه را داشتند، اما روسیه به این بهانه که جمهوری آذربایجان در داخل مرزهای خود با جداییطلبان مبارزه میکند، از کمک به ارمنستان خودداری کرد؛ درحالیکه این مسئله همواره بوده و پیش از این روسیه، چنین موضعی نداشت و از ارمنستان حمایت میکرد.
به گفته امیراحمدیان، اکنون جریانات ملیگرا در ارمنستان، معتقدند «اقدامات روسیه برای آنها هیچ منفعتی ندارد و بلکه هزینههایی نیز تحمیل کرده است. روسیه در قفقاز ناامنی ایجاد میکند و خود عامل بیثباتی است. همانطورکه مسکو در نگهداری از کریدور لاچین منفعل بود؛ نه تنها نتوانست این کریدور را محافظت کند، بلکه در برابر افراط گرایان جمهوری آذربایجان و از بینرفتن حقوق ارامنه مقیم آن منطقه، هیچ اقدامی صورت نداد. در نهایت، مشکلاتی پدید آمد که بعد از محاصره، همه ارامنه با کوچ از آن منطقه به ارمنستان، برای ایروان نیز چالشهایی ایجاد کردند. درحالیکه ارامنه ساکن در قرهباغ، ساکنان اصلی آن بودند و آنجا سرزمین اصلیشان بود.»
وی ادامه داد: روسیه، شاید به دلیل درگیری در اوکراین، این مسائل را رها کرد. بعد از این مسائل، ارمنستان متوجه شد اگر یک جمهوری شوروی سابق، نخواهد با روسیه همکاری داشته باشد، مانند اوکراین تنبیه خواهد شد و مورد حمله قرار خواهد گرفت. علاوه بر اینها، ارمنستان نگاهی هم به رویکرد روسیه در انتخابات ریاست جمهوری بلاروس و مداخله در برابر ناامنیها در قزاقستان نیز داشت. در این شرایط، دولت ارمنستان به این فکر افتاده که همکاری با روسیه، حتی اگر در درون پیمانهایی مانند پیمان امنیت جمعی نیز باشد، برایش امنیتی ایجاد نمیکند.
امیراحمدیان با تاکید براینکه عملکرد روسیه در قفقاز، عملکرد مثبتی نبوده، اظهار داشت: جریاناتی در ارمنستان در حال شکلگیری است که معتقدند لزومی ندارد حتما همکاری با روسیه داشته باشند.
این استاد دانشگاه گفت: با اینکه ارمنستان پیش از این سلاحهایی از روسیه خریده بود و در طول جنگ نیز به آنها نیاز داشت، اما روسیه آنها را به ارمنستان نداد! علیرغم اینکه پول آن نیز پرداخت شده بود. بنابراین ارمنستان به این فکر افتاده که اگر با محیط بینالملل، همکاری نزدیکی داشته باشد، برایشان مناسبتر خواهد بود. همچنین، جنگ جمهوری آذربایجان با ارمنستان در قرهباغ نشان داد که سلاحهای ساخت روسیه در برابر سلاحهای ساخت رژیم صهیونیستی، ترکیه و غرب کارایی لازم را ندارند.
امیراحمدیان با اشاره به تلاش ارمنستان برای نزدیک شدن به کشورهای اروپایی و برخی تحلیلها که معتقدند روسیه، جمهوری آذربایجان را به ارمنستان ترجیح داده است، خاطرنشان کرد: هر چند در روند فعلی، به نظر میرسد روسیه به سمت جمهوری آذربایجان گرایش پیدا کرده؛ اما در واقع این کشور به دنبال منافع ملی خود است. مسکو و باکو پیش از این هم همکاریهایی داشتند و جمهوری آذربایجان نیز با موازنهسازی در مقابل روسیه و ایران، به ساختارهای یوروآتلانتیکی توجه کرده و با ترکیه، ناتو، آمریکا و رژیم اسرائیل همکاری و ارتباط نزدیک و گسترده دارد.
وی توضیح داد: برخی معتقدند پاشینیان فردی غربگرا است، اما باید درنظرداشت او متعلق به جریانی است که از عملکرد روسیه رضایت ندارد و این انتقاد نسبت به روسیه، تنها مربوط به شخص پاشینیان نیست، بلکه وی جریانی را رهبری میکند.
این استاد دانشگاه افزود: مجموعه رویکردهای روسیه در قفقاز، ارمنستان را به این منطق سوق داده، که روسیه آن قدرتی نیست که بتواند صلح و ثبات را در منطقه ایجاد کند و باید همکاران و شرکای دیگری از منطقه و یا خارج از منطقه بیابد.
0 Comments