أحدث المقالات
تله تلآویو برای واشنگتن/ آیا اسرائیل، آمریکا را وارد تنش با ایران میکند؟
درحالیکه کابینه اسرائیل حمله نظامی به ایران را تصویب کرده، همراهی یا عدم همراهی امریکا با اسرائیل به مسئله سیاست خارجی این کشور و ائتلاف غربیها متشکل از کشورهای اروپایی تبدیل شده است. اما آیا امریکا مقابل عمل انجام شده قرار خواهد گرفت یا بایدن تنش را کنترل خواهد کرد؟ برای بررسی پاسخها گزارش خبرآنلاین را بخوانید.
لندن: اسرائیل باید دسترسی بدون مانع آنروا به شمال غزه را فراهم کند
تهران- ایرنا- باربارا وود وارد سفیر و نماینده انگلیس در سازمان ملل در جریان نشست روز چهارشنبه (به وقت محلی) شورای امنیت درباره تحولات غرب آسیا و فلسطین، گفت: لندن آژانس امداد و کاریابی سازمان ملل برای آوارگان فلسطینی (آنروا) را به رسمیت میشناسد و (رژیم) اسرائیل باید دسترسی بدون مانع این سازمان به شمال غزه را فراهم کند.
انتخابات ریاست جمهوری و آینده سیاست خارجی روسیه
حسن بهشتیپور/ کارشناس مسائل روسیه
پوتین از سال 2000 درواقع همه کاره روسیه بوده و از طرف “حزب روسیه متحد” حزب حاکم در پارلمان حمایت میشود.
پاول گرودینین، دیگر کاندیدا و نامزد “حزب کمونیست” روسیه است که این بار به جای گنادی زوگانوف که همیشه از طرف این حزب کاندیدا میشد، معرفی شد، بلکه شاید شانس بیشتری برای پیروزی داشته باشد. این حزب، دومین حزب قدرتمند در پارلمان روسیه بعد از حزب حاکم روسیه متحد است.
کاندیدای بعدی، ولادمیر ژیرنفسکی از “حزب لیبرال دموکرات ملیگرا” است که از سال ۱۹۹۱ تا کنون به عنوان کاندیدای ریاست جمهوری در رقابتها حاضر میشود و از این نظر میتواند رکورددار گینس شود!
سرگی بابورین ملیگرا، دیگر رقیب انتخاباتی پوتین است که دارای گرایشات چپ است و وعده تغییرات اساسی در روسیه را داده است. بوریس تیتوف، رئیس “حزب رشد” سرمایه داری است که شانس خود را برای کارآمدی سرمایه در انتخابات روسیه می آزماید اما عملا شانس چندانی ندارد.
گریگوری یاولینسکی، رئیس “حزب یابلوکو” از دیگر رکوردداران شرکت در انتخابات ریاست جمهوری روسیه است.
خانم اکسنیا سابچاک از حزب “ابتکار مدنی” نیز از کاندیداهای این دور انتخابات ریاست جمهوری روسیه است که شعارهای اصلاحگرایانهای میدهد اما کاری از پیش نمیبرد، زیرا محبوبیت چندانی در میان مردم و افکار عمومی ندارد.
ماکسیم سورایکین از شاخه تندروی حزب “کمونیست روسیه” نیز در رقابتها شرکت کرده که شاید زیر یک صدم درصد شانس پیروزی داشته باشد!
این هشت کاندیدا در انتخابات ۱۸ مارس به رقابت خواهند پرداخت. این در حالی است که بر اساس نظرسنجیها پوتین بالای ۷۰ درصد شانس پیروزی دارد ولی به نظر می رسد به احتمال ۹۹ درصد پوتین مجددا رئیس جمهور روسیه خواهد شد.
واقعیت اینجاست که سه ویژگی مرکزگرایی، فردگرایی و اقتدارگرایی از زمان روسیه تزاری وجود داشته و تا دوره بلشویکها و در روسیه جدید نیز تکرار شده و تداوم داشته است. بر این اساس، همه چیز به مرکز و فردی که مورد حمایت اکثریت است ختم میشود و امروز پوتین این نقش را دارد.
مسئله مورد اهمیت در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۸ روسیه، سیاست خارجی این کشور و به خصوص روابط با آمریکا و ایران در دوره چهارم ریاست جمهوری پوتین است که عملا از اردیبهشت ماه آغاز میشود.
یعنی دوره فعلی تا نهم اردیبهشت ماه است، پس از آن دوره چهارم ریاست جمهوری وی آغاز میشود و تا ۶ سال بعد یعنی تا سال ۲۰۲۴ میلادی ادامه پیدا خواهد کرد. طی ۶ سال آینده به نظر میرسد که مهمترین چالش پوتین تغییراتی است که در عرصه سیاست خارجی به وجود آورده است. شاید سرگئی لاوروف که ۱۴ سال است به عنوان وزیر خارجه روسیه خدمت میکند نیز تغییر کند. برخی مطبوعات روسیه از تغییرات داخلی در دولت سخن گفتهاند چنانکه گفته می شود دیمیتری مدودف، نخست وزیر این کشور نیز تغییر خواهد کرد. حال اینکه این تغییرات تا چه حد تحقق پیدا کند مشخص نیست.
آنچه قابل پیشبینی است اینکه روسیه اگرچه به دنبال تقابل جدی با آمریکا یا اروپا نیست، اما در سالهای آینده، مسکو همچنان سیاست گسترش حوزه نفوذ خود در خاورمیانه و شرق اروپا را ادامه خواهد داد. لذا در این رابطه روسیه خود را با غرب و به خصوص آمریکا در تعارض قرار خواهد داد و میتوان پیش بینی کرد که یک سیاست تقابلی را دنبال کند. اما بدون شک کرملین در پی احیای جنگ سرد نیست. چون در دوره جنگ سرد، رقابت شوروی و آمریکا یک رقابت کاملا ایدئولوژیک بود، ولی امروز رقابت بر سر تقسیم منافع و گسترش حوزه نفوذ است. در چنین شرایطی، دو کشور در مناطقی با یکدیگر همکاری و در حوزه هایی به رقابت جدی و تقابل میپردازند. به عنوان مثال، کریمه یکی از مناطقی است که مسکو و غرب همچنان با یکدیگر رو در رو هستند و این روند احتمالا طی ۶ سال آینده نیز ادامه پیدا خواهد کرد.
اما در مورد خاورمیانه و به ویژه سوریه، به واسطه وجود بندر طرطوس در شرق مدیترانه، روسیه موقعیت خود را در این منطقه تثبیت کرده است. مسکو قصد دارد با حضور نظامیان بیشتر پایگاه طرطوس را ارتقا دهد و نسبت به دوره شوروی حضور پررنگتری در آنجا داشته باشد. از دیگر سو روسیه با اضافه کردن پایگاه هوایی در بندر لاذقیه میخواهد موقعیت خود را بیش از پیش تثبیت کند. در این پایگاه جدید حضور نظامیان بیشتری از روسیه را شاهد هستیم. از این رو، روسها در حال تقویت خود در این منطقه هستند و این بدان معناست که مسکو برای تقویت موقعیت خود در مقابل واشنگتن فرصتهای جدیدی کسب خواهد کرد.
در مورد روابط تهران و مسکو با محوریت مسئله سوریه نیز باید توجه داشت، هر کشوری به فکر منافع خود است و تهران و مسکو هم از این قاعده مستثنی نیستند. بنابراین ایران براساس منافع ملی و آرمانهای انقلاب با کشورهای دیگر همکاری و تعامل میکند.
0 Comments