جدیدترین مطالب
أحدث المقالات
عکس | تصویر جعلی جورزالمپست از انفجار در اصفهان
رسانه صهیونیستی «جورزالمپست» در توییتی با انتشار عکس یک انفجار نوشت: «اسرائیل با یک حمله موشکی بامداد جمله یک سایت در ایران را مورد هدف قرار داد.» بررسی تصویر نشان میدهد، این عکس در ۱۷ مرداد ۱۴۰۱ (دوسال قبل) توسط همین رسانه با عنوان « جنگ غزه» منتشر شده است. بنابر این تصویر منتسب به انفجار در اصفهان توسط رسانه صهیونیستی “جعلی” و متعلق به دوسال قبل میباشد. منبع: خبرگزاری صداوسیما
اهداف پنهان و آشکار آمریکا در بحران ونزوئلا
هادی اعلمی فریمان/ کارشناس مسائل آمریکای لاتین
گستره اعتراضات و سیر تحولات در ونزوئلا بهسرعت در حال شدت گرفتن است. هفته گذشته خوان گوایدو، رئیس مجمع ملی یا کنگره ونزوئلا که رهبر بخشی از اپوزیسیون نیز است، در جریان راهپیمایی میلیونی علیه نیکولاس مادورو، با استناد به ماده 233 قانون اساسی و باتوجه به شرایط کشورش، خود را رئیسجمهور موقت ونزوئلا برای دوران گذار تا برگزاری انتخابات خواند. گوایدو که ۳۵ سال سن دارد، معتقد است از آنجا که انتخابات ریاستجمهوری برگزار شده در ماه می گذشته، انتخاباتی غیرواقعی و ساختگی و تنها برای حفظ قدرت نیکلاس مادورو بوده است، بنابراین ریاستجمهوری مادورو بر این کشور از مشروعیت قانونی لازم برخوردار نیست، به علاوه اینکه هیچ یک از رقبا در این انتخابات آن را به رسمیت نشناختهاند. از دیگر سو، دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا، خوان گوایدو را به عنوان رئیس جمهور موقت این کشور اعلام کرد. این حرکت از سوی واشنگتن باعث واکنش شدید نیکلاس مادورو، رئیس جمهور قانونی کشور ونزوئلا شد. اکنون این پرسش مطرح است که دلایل و اهداف آمریکا برای حمایت از آشوب در ونزوئلا چیست و با پیگیری این سیاست، چه سناریویی برای آمریکای لاتین دارد؟
سیاست جاری ایالات متحده آمریکا در واکنش به تحولات داخلی ونزوئلا، به سه عامل سوسیالیست بودن نظام ونزوئلا، بحث نفت و امنیت سرزمینی آمریکا بازمیگردد.
ایالات متحده به عنوان مرکز سرمایه داری جهانی، اساسا با سیستمهای سوسیالیستی در همه دنیا در تخاصم جدی است. هر کجا که سیستمی سیاسی ماهیت نظامهای سوسیالیستی را داشته باشد آمریکا به عنوان مرکز هژمون به شدت با آن مخالف است. به ویژه اگر این کشورها در نیمکره جنوبی آمریکا قرار داشته باشند. چرا که میتوان هنوز بحث دکترین مونروئه را لااقل در مباحث امنیتی مهم تلقی کرد و گفت که اثرات آن سیاست به صورت نسبی در نیمکره جنوبی باقی مانده است.
مسئله بعدی نیز به رقابتها بازمیگردد و بسیاری از این واکنشها را باید در بلوک رقابتها بررسی کرد. استراتژیهای امنیت ملی آمریکا همواره به روسیه و چین به عنوان دو رقیب راهبردی اصلی می نگرد. لذا هرجا که دولتهایی نزدیک به این دو حضور داشته باشند به طور طبیعی میزان حساسیت آمریکاییها به شدت برانگیخته میشود به خصوص که اگر به زعم آمریکا یک نظام سرکش ضدآمریکایی در اقمار سیستم سرمایه داری وجود داشته باشد.
درواقع واشنگتن از نفوذ روسیه و چین در کشورهای آمریکای لاتین به دلایل نظامی هراس دارد و نگران است که این حضور به مرور امنیت سرزمینی آنها را به خطر بیاندازد. چینی ها به لحاظ آموزه های تجارت نرم کمتر تهدید تلقی می شوند. چرا که چینی ها اهل مذاکره و تعامل تا حد ممکن هستند. اما حضور روس ها به ویژه در ابعاد نظامی، علائمی برای امنیت سرزمینی آمریکایی ها در استراتژی کلان آن هاست، لذا این مولفه برای آمریکا در بحث تحولات ونزوئلا جدی است.
مسئله دیگری که منجر به دامن زدن به این درگیریها شده، مولفه نفت است؛ آمریکا به اوپک به عنوان یک رقیب نگاه میکند و میخواهد به هر صورتی ساختار اوپک را یا از بین ببرد یا حداقل تضعیف کند.
البته در بین این موارد، مولفه ضدامپریالیستی و ضدآمریکایی بودن دولت ونزوئلا بیشتر قابل توجه مقامات کاخ سفید است. زیرا این رویکرد دولت مادورو، محیط پیرامونی را برای آمریکا به شدت ناامن کرده است.
در عین حال باید توجه داشت شاید آمریکا در فاز اول با نظامهای سوسیالیستی مشکل داشته باشد و چرخش به راست را در کشورهایی مانند ونزوئلا دنبال کنند، منتها در نهایت اگر یک نظام بیخطر حتی سوسیالیست در ونزوئلا روی کار بیاید برای آمریکا خیلی مطلوبتر است. به بیان دیگر واشنگتن با نظام سوسیالیستیای که برای آمریکا خطر نداشته باشد و با این کشور کنار بیاید، مشکلی ندارد. گرچه آمریکایی ها به طور کلی با نظامهای سوسیالیستی مشکل دارند اما اگر بیخطر باشند واکنش کمتری نشان میدهد. آمریکایی ها حتی سیستم کوبا را در نهایت قابل انعطاف و اصلاح می دانند. لکن این نگرش را در باره ی ونزوئلا ندارند، چنانکه اکنون سناریوهای براندازی، تغییر رژیم و جانشینی را برای این کشور در دستور کار دارد.
همچنین نشست اخیر شورای امنیت درمورد ونزوئلا نیز بسیار مهم است؛ زیرا وقتی موضوعی از منظر بینالمللی در شورای امنیت مطرح میشود به این معنا است که آن مسئله واقعا اهمیت دارد و ممکن است بعدها جنبه حقوقی نیز پیدا کند. لذا از سه منظر امنیتی، اهمیت و حقوقی شدن یک مسئله، طرح آن در شورای امنیت جای بحث دارد و این روندهایی که در حال پیگیری است یک طراحی حساب شده از سوی آمریکا است و آنها در نظر دارند از این طریق مشروعیت حقوقی برای خوان گوایدو کسب کنند. علائم این مشروعیت نیز در حال بروز است. آمریکایی ها اقدام به تحریم شرکت نفت دولتی ونزوئلا کرده و قصد مسدودکردن درآمدها به نفع اپوزیسیون را دارند،که اکنون از منظر شناسایی به زعم ایالات متحده دولت رسمی و قانونی است.
در این بین چون آمریکا مشاهده میکند که فضا در آمریکای لاتین به دلیل عدم تامین مطالبات مردم توسط سیستمهای چپ و سوسیالیستی به سمت راستگرایی چرخش پیدا کرده درصدد بهرهبرداری از این فرصت است. درواقع نرخ بالای خشونت، جرم و جنایت و ابرتورم در برخی کشورهای آمریکای لاتین منجر به بروز برخی نارضایتیها شده است و آمریکا نیز از این فرصت در حال استفاده است.
به نظر میرسد که در چنین فضایی، آمریکا به صورت کامل از خوان گوایدو حمایت خواهد کرد. زیرا بعضا آمریکا فقط به صورت موضع اعلامی از جنبشها یا انقلابها حمایت میکند و چون این حمایتها در خیلی مواقع درحد بلوف دیپلماتیک بوده بعدها این تحرکات و جنبشها به شکست منتهی میشود، اما در خصوص ونزوئلا این حمایتها صرفا اعلامی نیست و واشنگتن برخی اقدامات عملی را نیز انجام داده است؛ از جمله میتوان به اقداماتی که برای مشروعیت دادن به گوایدو انجام شده است، اشاره کرد. حمایتهای اقتصادی و مالی و همچنین سیاسی و اطلاعاتی آمریکا از اپوزیسیون نیز بسیار اهمیت دارد. در نتیجه واشنگتن به صورت جدی برای انتقال قدرت در ونزوئلا در حال اقدام است و از هیچ امری با هدف سلب قدرت از مادورو فروگذار نمیکند. علائمی چون اعلام همبستگی وابستهی نظامی ونزوئلا در خاک آمریکا، اعلام عفو عمومی یا عفو ارتشیها، یا تعیین رییس برای شرکت نفت دولتی از سوی خوان گوایدو همگی علائمی آشکار برای ایفای نقش گذار و انجام اقدامات یک دولت کامل است.
به علاوه آمریکا مجوز دسترسی به داراییهای کشور را به گوایدو داده است؛ مجوز دسترسی به داراییهای ونزوئلا از ۲۵ ژانویه توسط وزیرخارجه ایالات متحده داده شده است.
در شرایط فعلی دو فراخوان راهپیمایی برای 30 ژانویه و دوم فوریه از سوی گوایدو و اعلام انجام مذاکرات پنهان با ارتش ، همگی علائمی از انسداد سیاسی در داخل و حرکت به سمت بحران و منازعه گسترده ی داخلی است. باتوجه به وضعیت خاص سیاسی مادورو و اعلام اخباری مبنی بر استقرار نظامیان در مرز با کلمبیا احتمال گرفتار شدن ونزوئلا در جنگی خارجی به عنوان آخرین گام برای دولت سوسیالیست نیز متصور است که بدترین گزینه ی ممکن برای یک دولت می باشد.
0 Comments