انتشار یادداشت گونه‌ای در تاریخ ۱۲ آوریل در سایت اطلاع‌رسانی سفارت چین در پاریس که طی آن انتقادات نسبتاً تندی علیه مدیریت غربی – فرانسوی مقابله با کووید-۱۹ و به‌خصوص نسبت به آنچه بی‌مسئولیتی اروپایی‌ها در قبال خانه‌های سالمندان و رهاسازی غیرمسئولانه ساکنان پانسیون‌ها در مقابل شیوع ویروس و مرگ‌ومیر آن‌ها عنوان‌شده، وزارت خارجه فرانسه را به احضار «لو شای»، سفیر چین در فرانسه وادار نمود.

هرچند به دلیل شرایط سخت قرنطینه‌ای در پاریس، احضار سفیر چین به وزارت خارجه فرانسه توسط فرانسوا دولتر، دبیر کل وزارت خارجه فرانسه به مکالمه تلفنی این دو خلاصه‌شده است، ژان ایو لودریان، وزیر خارجه فرانسه با انتشار بیانیه‌ای که گویی ایشان با سفیر گفتگو کرده، خاطرنشان ساخته است که مواضع فرانسه در غیرقابل‌قبول بودن مطالب منتشره در سایت سفارت و عدم انطباق آن باکیفیت روابط دو کشور به سفیر چین یادآور شد.

در یادداشت سفارت چین که به قلم یکی از دیپلمات‌های این سفارت و بدون ذکر نام و با استفاده از بخشی از مطالب روزنامه فرانسوی Ouest – France منتشرشده، یادآور می‌شود که از رسیدگی و مداوا‌های اورژانسی در پانسیون‌ها خبری نیست و مراقبان و کادر رسیدگی به امور سالمندان، هرروز و در امتناع به خدمت‌رسانی به‌صورت گروهی محل کار خود را ترک می‌کنند و درنتیجه افراد سالخورده در اثر گرسنگی و بیماری جان خود را از دست می‌دهند. همچنین در این یادداشت با استفاده از عبارات بسیار تند و خشن، آمریکا و اروپا به خاطر انتقاد از مدیریت چین در کنترل بحران کرونا، مورد سرزنش و نکوهش قرار گرفته‌اند.

با در نظر گرفتن نوع اعتراض وزارت خارجه فرانسه به سفیر چین در پاریس که به خاطر مطالب مندرج در سایت سفارت صورت گرفته و حاکی از توجه و نظارت مستمر مراجع فرانسوی به‌تمامی زوایا و فعالیت‌های سفارت‌خانه‌ها است، خانم آملی مونچالین، وزیر مشاور در امور خارجه و عضو کابینه فرانسه در بیست و نهم مارس گذشته چین را متهم کرده بود که از کمک‌های بین‌المللی خود به سایر کشورها برای مقابله با کرونا، استفاده ابزاری به عمل می‌آورد.

همچنین در فضای رسانه‌ای و سیاسی داخلی فرانسه، با طرح انتقادات تندی علیه رفتار و عملکرد چین در افکار عمومی و فاشیستی قلمداد کردن تبلیغات یک دیپلمات چینی مقیم پاریس، موضوع اخراج دیپلمات چینی از فرانسه نیز مطرح شده است.

انتشار پر سروصدای موضوع احضار سفیر چین به وزارت خارجه فرانسه، به‌تدریج لایه‌های پنهان تعارضات و مشکلات روابط چین و فرانسه و تلاش‌های آشکار و احتیاط‌آمیز پاریس برای متهم کردن چین به صدور ویروس کرونا به سایر نقاط دنیا، در افکار عمومی بازتاب می‌یابد. در سی و یکم ماه مارس گذشته گروهی از نمایندگان مجلس فرانسه به‌اتفاق همتایان خود در تایوان با انتشار بیانیه مشترکی از این‌که تایوان علیرغم تمامی دستاوردها و همکاری‌هایی که با سازمان بهداشت جهانی در مهار ویروس کرونا داشته، همچنان خارج از این سازمان قرار دارد ابراز تأسف کردند. قطعاً این موضوع و طرح آن از سوی نمایندگان مجلس فرانسه که موضوعی حاکمیتی برای چین قلمداد می‌شود به مذاق مقامات پکن خوش نیامده بود.

تایوان تا سال ۲۰۱۶ به‌عنوان عضو ناظر در سازمان بهداشت جهانی حضورداشته است. لیکن در این سال و پس از به قدرت رسیدن Tsai Ing-Wen و امتناع وی از شناسایی اصل وحدت تایوان و چین به‌عنوان یک کشور، با تلاش‌های پکن از سازمان بهداشت جهانی کنار گذاشته شد.

موضوع مفقود شدن موقتی Meng Hongurei، رئیس چینی سابق پلیس بین‌الملل که مقر آن در شهر لیون واقع است، در سال گذشته و روایت‌های بعدی در مورد اختلافات پاریس و پکن در خصوص حوادث عجیبی که منجر به فراخوانی معاون سابق وزیر امنیت عمومی چین و رئیس وقت اینترپل در سال 2019 و محروم شدن پکن از ریاست سازمان بسیار مهم پلیس بین‌الملل، گردید هنوز سایه‌های کدر خود را از روابط پاریس – پکن کنار نزده است.

در همین حال محافل سیاسی فرانسه ضمن داشتن نگاه انتقادی به تعاملات دولت فرانسه با چین و به‌خصوص در زمینه روابط اقتصادی خاطرنشان می‌سازند که تنها روش تهاجمی ترامپ علیه چین بود که در آقای لودریان جرات حمله به چین را به وجود آورد.

همین محافل با طرح ادعای مسئولیت چین در قبال نزدیک به 140 هزار مرگ ناشی از کرونا در جهان و شرایط اقتصادی پکن که پس از کنترل ویروس، به خود حق می‌دهد که هرگونه می‌خواهد عمل نماید، به دولتمردان فرانسوی خاطرنشان می‌سازند که برای رهایی از سلطه اقتصادی چین، باید از مصرف کالاهای چینی خودداری نمود، هرچند برخی منابع دیگر و با توجه به سطح زندگی پایین فرانسوی‌‌ها در برخی نقاط این کشور، عملاً برای این امکان وجود خارجی قائل نمی‌شوند.

از طرفی بسیاری از شرکت‌های بزرگ و متوسط فرانسوی به دلیل امکانات و شرایط مساعدی که برای انتقال کارخانه‌های تولیدی خود به چین و خصوصاً موضوع سیستم مالیاتی ناظر بر شرکت‌های خارجی، از آن بهره‌مند می‌گردند، در چین مستقر و سرمایه‌گذاری و وابستگی‌هایی را برای فرانسه به اقتصاد چین ایجاد کرده‌اند که به‌سادگی امکان قطع آن‌ها وجود نداشته، ضمن آنکه شرکت‌ها نیز بعید است تمایلی برای تغییر وضعیت خود داشته باشند.

از سوی دیگر و درحالی‌که نزاع غرب با چین در فضای مجازی شدیداً اوج گرفته، چین، قابلیت‌هایی از خود بروز داده است که از مهارت‌های لازم برای حضور در این فضا و اثرگذاری بر آن در چارچوب اهداف خود بسیار ماهرانه بهره‌برداری می‌کند. دریکی ازا موضوعاتی که موردتوجه رسانه‌های اروپایی و ازجمله فرانسوی نیز قرارگرفته است، پاریس در خصوص حمله به چین و تحمیل جنگ به پکن در قرن نوزدهم که نتیجه آن، فروش آزادانه و انحصاری مواد مخدر در چین بوده، مورد اتهام قرار دارد. همچنین فرانسوی‌ها متهم هستند که در مورد مشابه در کشور اندونزی نیز در توزیع مواد مخدر نقش داشته‌اند.

نکته پایانی اینکه چینی‌ها پس از تلاش‌های فراوان در مهار ویروس کووید-۱۹، در هفته‌های اخیر تلاش کرده‌اند محموله‌های فراوان حاوی کالاهای بهداشتی و درمانی مقابله با کرونا را که موردنیاز همه کشورهای دنیاست، بعضاً به‌صورت رایگان به سایر کشورها و به‌خصوص اروپایی‌ها ارسال نمایند. موضوعی که کشورهای اروپایی ناراحتی خود را از این رفتار چین پنهان نمی‌کنند و معتقدند که پکن تحت پوشش اقدامات سخاوتمندانه و دیپلماسی بهداشتی، نقطه نظرات ژئوپلیتیکی خود را پیش می‌برد و درصدد است که سرمنشأ شروع کرونا در چین را دوباره بنویسد.