بازاندیشی در نگاه کلاسیک به استراتژی کلان
از زمان ورود به عرصه انتخابات در آوریل سال گذشته، کندی عمدتا توانسته ۱۰ تا ۲۰ درصد آرا را در نظرسنجیها به خود اختصاص دهد. نظرسنجی انجام شده در هفته اخیر در ایالتهای سرنوشت ساز نشان داد که حضور وی سبب شده تا فاصله ترامپ با بایدن یک درصد بیشتر شود. ترامپ در شبکه اجتماعی خود در واکنش به حضور کندی نوشت: «او رقیب سیاسی جو بایدن قلابی است نه من. خیلی دوست دارم که او هم در انتخابات حضور دارد.»
توکوهیرو ایکدا، مدیر موسسه امنیت ملی ژاپن در گزارشی که در وب سایت موسسه امور بینالملل ژاپن منتشر شد، درباره تأثیر جنگ اوکراین و روسیه نوشت: پروفسور بری پوزن، از موسسه فناوری ماساچوست در مقالهای به تأثیر جنگ اوکراین و روسیه بر جامعه بینالمللی اشاره و یادآوری کرد که نظم جهانی در وضعیت نزدیک به هرج و مرج و مستعد رقابت (جنگ) بین دولتی و تنش هستهای است و اگرچه جنگ بین قدرتهای بزرگ (به ویژه دارندگان سلاح هستهای) بعید است، اما وابستگی اقتصادی مانع جنگ نیست. بنابراین قدرت رزمی متعارف (غیر هستهای) همچنان مهم است. تدابیر دفاع غیرنظامی، روشهای تخلیه و ابزارهای مدیریت اقتصادی که اوکراین در مراحل اولیه جنگ بهسرعت اجرا کرد، مقدمات مهمی برای دفاع از خود بود و مشخص شد که ملیگرایی نیز نقش مهمی را ایفا میکند. در جامعه بینالمللی، آمریکا همکاری میان متحدان خود را تقویت کرده است، در حالی که کشورهایی مانند هند و چین به رقابت چند قطبی تمایل دارند. علاوه بر این، رژیم ان.پی.تی پیچیدهتر خواهد شد، زیرا کشورهایی که نمیتوانند زیر چتر هستهای آمریکا باشند به دستیابی به سلاح هستهای ادامه میدهند.
گراهام آلیسون، استاد دانشگاه هاروارد در کتابش تشریح میکند که راه جلوگیری از کشیده شدن رویارویی آمریکا و چین به سوی جنگ، ایجاد یک موقعیت قابل پیشبینی و تلاش برای ثبات در حالی است که هر دو طرف منافع ملی خود را دنبال میکنند. با این حال، آلیسون در مقالهای که پس از سفر پلوسی به تایوان نوشت، به سه عاملی اشاره کرد که میتوانست به جنگ منجر شود: اول، اگر دولت چین با انتخاب بین استقلال بخشیدن به تایوان و راهاندازی جنگی که تایوان و چین را نابود میکند، روبرو میشد، احتمالاً جنگ را انتخاب میکرد. دوم، طبقه سیاسی آمریکا مداخله رقبا را در مسائل امنیت ملی دوست ندارد. بنابراین، سیاستمداران جمهوریخواه و دموکرات در تلاشند تا در آستانه انتخابات میان دورهای در قبال چین سختگیرتر از دیگری باشند. مایک پمپئو، نامزد ریاست جمهوری، از ایالات متحده خواسته است تا استقلال تایوان را به رسمیت بشناسد که احتمالاً در برنامه جمهوریخواهان برای مبارزات انتخاباتی نقش مهمی خواهد داشت. در تایپه، پلوسی به «تعهد جدی برای حمایت از دفاع از تایوان» اشاره کرد. سوم، موازنه نظامی در تنگه تایوان به طور قطعی به نفع چین تغییر کرده و ممکن است آمریکا در جنگ بر سر تایوان با شکست روبرو شود. آمریکا در شبیهسازیهای پنتاگون، نتوانسته در درگیری محدود به منطقه اطراف تایوان پیروز شود. اگر آمریکا در یک جنگ محلی بر سر تایوان بجنگد، احتمالاً رئیس جمهور با این انتخاب سرنوشت ساز روبرو خواهد شد که آیا وارد جنگی گستردهتر شود که در آن دست برتر را برای پیروزی دارد یا خیر. این جنگ میتواند تشدید و حتی به استفاده از سلاح هستهای منجر شود.
با توجه به مطالب فوق، مشخص است که با پیچیده شدن مدیریت سلاحهای هستهای و تشدید رویارویی آمریکا و چین، جامعه بینالمللی بیش از پیش سردرگم خواهد شد. از سوی دیگر، آلیسون در مقاله فوق نوشت: «آمریکا و چین در 50 سال گذشته نشان دادهاند که آشتی ناپذیری به معنای غیرقابل مدیریت بودن، نیست». نخست وزیر سابق استرالیا در مقالهای نوشت: «شاید عادی سازی روابط آمریکا و چین دشوار باشد، اما ثبات دارای اهمیت است و رقابت راهبردی باید دنبال شود. آمریکا و چین در پیگیری منافع ملی مربوطه تغییری نخواهند داد. اما هر دو خواهان ثباتند. بهعلاوه، فرض بر این است که چین با آموختن از هزینه انزوای بینالمللی روسیه در جنگ اوکراین، به صبر راهبردی در رابطه با تایوان ادامه خواهد داد.»
بنابراین، اساساً انتظار میرود که رویارویی آمریکا و چین به شیوهای کنترلشدهتر ادامه یابد، اما در شرایط فوقالذکر که در آن رویارویی آمریکا و چین شدیدتر میشود، خطر تشدید ناخواسته تنش در صورت بروز افزایش خواهد یافت که در آن به عنوان مثال چین در واکنش به سفر پلوسی به تایوان، مانور نظامی انجام دهد.
نویسنده درباره اقدامات ژاپن در این رابطه، نوشت: ژاپن باید به تشدید ناخواسته رویارویی آمریکا و چین پاسخ نظامی بدهد. توازن نظامی آمریکا و چین در اطراف تایوان به نفع چین است و اگر این وضعیت تغییر نکند، احتمالاً آمریکا صرفا با گسترش نبرد به منطقه وسیعتری از تایوان دست برتر را خواهد داشت. باید تلاش شود تا با بسیج نه تنها ژاپن و آمریکا، بلکه متحدان آمریکا در شرق آسیا و همچنین نیروهای اعزامی از استرالیا و اروپا این تعادل به نفع آمریکا تغییر کند. ژاپن باید تواناییهای دفاعی خود را تقویت و در این تلاش مشارکت کند تا چین تصور نکند که در صورت بروز جنگ میتواند پیروز میدان باشد.
پس از ارتقاء تجهیزات، لازم است یک برنامه عملیاتی به منظور آمادگی برای نبرد تدوین، آموزش بر اساس برنامه انجام و نتایج به طور مکرر در برنامه عملیاتی منعکس شود.
برای تدابیر مربوط به دفاع غیرنظامی، روشهای تخلیه، و ایجاد ابزارهای مدیریت اقتصادی باید از قبل برنامههایی تهیه شود. پس از آن، «طرح عملیات مشترک ژاپن و آمریکا» و «برنامه عملیات پشتیبانی تایوان» تهیه شود.
پس از تهاجم روسیه به اوکراین، شینزو آبه، نخستوزیر سابق ژاپن، اشاره کرد که شاید اگر اوکراین به ناتو که به تبادل هستهای میپردازد، ملحق شده بود،این تهاجم رخ نمیداد. اگرچه احتمال جنگ هستهای آمریکا و چین کم است، اما فرض بر این است که تهدید هستهای چین تأثیر قابل توجهی بر ژاپن خواهد داشت. ژاپن باید اقدامات مشخصی را برای اطمینان از بازدارندگی هستهای گسترده توسط آمریکا در نظر بگیرد. در راستای نظر ویپین نارانگ، استاد موسسه فن آوری ماساچوست، راهبرد هستهای ژاپن باید جامع باشد و نه تنها شامل کنترل تسلیحات، خلع سلاح و بازدارندگی هستهای شود، بلکه سیاست انرژی هستهای را نیز شامل شود.
0 Comments