جدیدترین مطالب

ادامه تظاهرات سراسری حمایت از غزه در جهان

تظاهرکنندگان اردنی که سفارت رژیم صهیونیستی در اردن را برای اعلام حمایت از مردم مظلوم غزه محاصره کرده اند، شعار می‌دهند: نه سفارت می‌خواهیم و نه سفیر… برو بیرون‌ ای خوک.

ادامه تظاهرات سراسری حمایت از غزه در جهان

تظاهرکنندگان اردنی که سفارت رژیم صهیونیستی در اردن را برای اعلام حمایت از مردم مظلوم غزه محاصره کرده اند، شعار می‌دهند: نه سفارت می‌خواهیم و نه سفیر… برو بیرون‌ ای خوک.

Loading

أحدث المقالات

تحولات اوکراین|امکان گفتگو با روسیه در نشست صلح سوئیس

عدم تمایل برخی کشورها به شرکت در اجلاس اوکراین، گلایه زلنسکی از توجه جامعه جهانی به غزه به‌جای اوکراین، خالی شدن انبارهای سلاح کانادا، درخواست از آمریکا برای رفع نیازهای ارتش اوکراین و ارسال پاتریوت و گلوله توپ، از مهمترین رویدادهای جنگ هستند.

Loading

پشت پرده موضع بی‌طرفی هند در قبال جنگ اوکراین

شورای راهبردی آنلاین – رصد: واکنش هند به حمله نظامی روسیه به اوکراین، در میان دموکراسی‌های بزرگ و شرکای استراتژیک آمریکا متمایز بوده است.

وب‌سایت اندیشکده کارنگی آمریکا در یادداشتی نوشت: دهلی‌نو به‌رغم ابراز ناراحتی از جنگ اوکراین، یک بی‌طرفی حساب‌شده را در قبال روسیه اتخاذ کرده است. این کشور به قطعنامه‌های ضد روسی در شورای امنیت سازمان ملل، مجمع عمومی و شورای حقوق بشر رأی نداد و تاکنون نیز روسیه را به‌عنوان محرک جنگ اوکراین معرفی نکرده است.

برای بسیاری در ایالات‌متحده، ازجمله در دولت جو بایدن، بی‌طرفی هند ناامیدکننده بوده است، زیرا نشان‌دهنده اختلاف شدید واشنگتن و دهلی‌نو در مورد یک موضوع اساسی مرتبط با نظم جهانی، یعنی مشروعیت استفاده از زور برای تغییر مرزها است.

اما به‌راستی چه دلایلی در تصمیم هند برای اتخاذ سیاست بی‌طرفی در قبال جنگ اوکراین مؤثر بوده‌اند؟

اول آنکه، بی‌طرفی هند در قبال حمله نظامی روسیه، ناشی از نگرانی‌های این کشور در قبال چین و پاکستان است. چراکه دهلی‌نو آن‌ها را تهدیدات فوری و پایدار خود می‌داند و معتقد است که حفظ دوستی با مسکو از تعمیق روابط روسیه با چین و وسوسه مسکو برای ایجاد روابط استراتژیک جدید با پاکستان جلوگیری می‌کند. چین و پاکستان خواهان روابط نزدیک‌تر با روسیه در قیاس با هند هستند. درنتیجه، دهلی‌نو قصد دارد نزدیکی مسکو به هر دو رقیب خود را به حداقل برساند.

هند دیدگاهی تاریخی به روسیه به‌عنوان یک «شریک قابل‌اعتماد» دارد، با این توجیه که مسکو با پاکستان متحد نشده یا علیه هند مسلح نشده است، همچنانکه در طول جنگ 1971 هند و پاکستان نیز از دهلی‌نو در برابر فشارهای ایالات‌متحده حمایت کرد. علاوه بر این، روسیه برخلاف ایالات‌متحده هرگز از تحولات سیاست داخلی هند انتقاد نکرده است.

دوم آنکه، وابستگی طولانی‌مدت هند به روسیه در حوزه خرید تسلیحات نظامی، روابط دو کشور را عمیق‌تر کرده است. اگرچه هند در دو دهه گذشته تنوع‌بخشی به خرید تسلیحات را آغاز کرده است، اما روسیه همچنان یک منبع مهم – و درواقع، بسیار مطلوب – برای تأمین تسلیحات نظامی موردنیاز هند است. چراکه تسلیحات روسی در مقایسه با همتایان غربی خود معمولاً ارزان‌تر بوده و اغلب نیز به همان اندازه خوب و باکیفیت هستند. علاوه بر این، روسیه، برخلاف غرب، مایل است فناوری‌های استراتژیک سطح بالای خود را در اختیار هند قرار دهد، ازجمله آنکه گام‌های اساسی برای توسعه و تولید مشترک سامانه‌های تسلیحاتی پیشرفته در هند انجام داده است؛ بنابراین روابط دفاعی هند با مسکو برای دهلی‌نو بسیار ارزشمند است.

به‌رغم همه این‌ها، سیاست‌گذاران هندی از خطرات ناشی از بی‌طرفی‌شان در قبال روسیه آگاه هستند. رویکرد بی‌طرفی، هند را به‌عنوان متحد دولت اقتدارگرای روسیه که توسط پوتین به تصویر کشیده شده است معرفی می‌کند. ضمن آنکه می‌تواند تعهد هند به حفاظت از نظم مبتنی بر قوانین در اقیانوس هند و اقیانوس آرام را زیر سؤال ببرد؛ و درنهایت اینکه موضع هند در قبال اوکراین این کشور را به شکل عجیبی در جمع دشمنان خود یعنی چین و پاکستان قرار می‌دهد که از محکومیت حمله روسیه به اوکراین امتناع کرده‌اند.

بنابراین، تردید کمی وجود دارد که تهاجم روسیه به اوکراین، هند را با انتخاب‌های استراتژیک دشواری مواجه کرده است. درنتیجه، تصمیم دهلی‌نو برای اتخاذ سیاست بی‌طرفی، بهترین انتخاب در میان بدترین گزینه‌ها بوده است.

درهرصورت، تلاش هند برای یافتن مسیری که مانع از انتقاد این کشور از روسیه شود، واقعیت عمیق‌تری را برجسته می‌کند که عبارت است ارجحیت دهلی‌نو به حفاظت از منافع این کشور در تصمیم‌گیری‌های بین‌المللی. اگرچه هدف پایدار هند ارتقای جایگاه این کشور درصحنه بین‌المللی به‌عنوان یک قدرت بزرگ است، اما آن‌ها حاضر به دادن هیچ تعهد و پذیرش مسئولیتی درصحنه بین‌المللی نیستند. هند نظم بین‌المللی چندقطبی را ترجیح می‌دهد که به این کشور اجازه می‌دهد بین چندین و چند قطب مختلف مانور دهد و از تفاوت‌های آن‌ها در قبال موضوعات مختلف به نفع خود بهره‌برداری کند تا منافع این کشور تضمین شود و درعین‌حال از همسویی دائمی با هر یک از آن‌ها نیز اجتناب کند. از همین رو، هند در صورت مواجه‌شدن با نگرانی‌های فوری، الزامات حفاظت از نظم بین‌المللی را نادیده می‌گیرد.

استراتژی کنونی هند برای امتناع از محکوم کردن علنی اقدامات روسیه می‌تواند توسط چند پیامد تضعیف شود: از بین رفتن قدرت روسیه یا ایجاد یک رابطه نزدیک چین و روسیه که هر یک از آن‌ها شراکت سودمندی را که هند به دنبال حفظ آن بوده است را از بین می‌برد. یا اقدامات شدیداً تنبیهی ایالات‌متحده علیه هند که هزینه‌های فوری بی‌طرفی دهلی‌نو را بسیار بیشتر از مزایایی می‌کند که هند ممکن است درنهایت از ادامه روابط خود با روسیه به دست آورد.

در حال حاضر، سیاست‌گذاران هندی به‌مراتب نگران نزدیکی روسیه و چین هستند تا تنبیهات احتمالی آمریکا. ازآنجایی‌که واشنگتن به دنبال همکاری با دهلی‌نو برای مقابله با تهدید ناشی از حضور چین در اقیانوس هند و آرام است، موضع ایالات‌متحده در مورد بی‌طرفی هند در قبال روسیه بسیار ملایم بوده است. علاوه بر این، ازآنجایی‌که هند بیش از هر زمان دیگری برای اروپا و ایالات‌متحده اهمیت دارد، رهبران هند چنین استنباط کرده‌اند که تا زمانی که هند به همکاری با ایالات‌متحده در محدود کردن قاطعیت چین ادامه دهد، واشنگتن موضع سختی علیه دهلی‌نو نخواهد گرفت.

اما از طرف دیگر، تهدیدات ناشی از تضعیف قدرت روسیه یا بهبود روابط چین و روسیه خطرات بسیار بزرگ‌تری برای دهلی‌نو ایجاد می‌کند، اما این‌ها احتمالاتی هستند که هند در حال حاضر هیچ راه‌حل واقعی برای آن‌ها ندارد. ازاین‌رو، تنها کاری که هند در حال حاضر می‌تواند انجام دهد این است که به آینده امیدوار باشد و آرزو کند که ایالات‌متحده از تنبیه شدید روسیه خودداری کند تا این کشور در آغوش چین نیفتد.

0 Comments

یک دیدگاه بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *