جدیدترین مطالب

غزه، اوکراین و جایگاه تخریب‌شده اروپایی‌ها در افکار عمومی

غزه، اوکراین و جایگاه تخریب‌شده اروپایی‌ها در افکار عمومی

اتهام ها درباره اجرای استانداردهای دوگانه، به سرعت و با فراوانی از سوی کشورهای عربی، قدرت‌های در حال ظهور، رقبای جغرافیایی، مقامات سازمان ملل و حتی خود مقامات غربی مطرح شده است. هنگامی که روسیه در سال ۲۰۲۲ با شکستنِ قوانین بین‌الملل به اوکراین تجاوز کرد، اروپایی‌ها تحریم‌های "گسترده و بی‌سابقه" ای را در تجارت، سرمایه گذاری و حتی بایکوت های ورزشی علیه مسکو پیاده کردند. در جریان تلاش لابی بزرگ جهانی، رهبران اروپایی، حمایت از اوکراین را به عنوان دفاع از قوانین و نورم‌های جهانی تصویر کردند. اما در مقابل، بسیاری از رهبران اروپایی به فراخوان آتش‌بس در غزه واکنش منفی نشان داده‌اند و به طور کلی از محکوم کردن نقض قانون بین‌الملل توسط اسرائیل، رویگردان شده اند و به جای آن با حمایت گسترده از اسرائیل، حتی در برابر لحن و ادبیات نسل کشی وزیران اسرائیل سکوت کرده اند. همچنین بلافاصله پس از ۷ اکتبر، اروپایی‌ها به سرعت به تعلیق یا بازبینی در کمک مالی به سازمان‌های غیردولتی فلسطینی پرداختند، هرچند شواهد قابل اعتمادی هم از انحراف مالی یا حمایت از تروریسم وجود نداشت.
Loading

أحدث المقالات

غزه، اوکراین و جایگاه تخریب‌شده اروپایی‌ها در افکار عمومی

غزه، اوکراین و جایگاه تخریب‌شده اروپایی‌ها در افکار عمومی

اتهام ها درباره اجرای استانداردهای دوگانه، به سرعت و با فراوانی از سوی کشورهای عربی، قدرت‌های در حال ظهور، رقبای جغرافیایی، مقامات سازمان ملل و حتی خود مقامات غربی مطرح شده است. هنگامی که روسیه در سال ۲۰۲۲ با شکستنِ قوانین بین‌الملل به اوکراین تجاوز کرد، اروپایی‌ها تحریم‌های "گسترده و بی‌سابقه" ای را در تجارت، سرمایه گذاری و حتی بایکوت های ورزشی علیه مسکو پیاده کردند. در جریان تلاش لابی بزرگ جهانی، رهبران اروپایی، حمایت از اوکراین را به عنوان دفاع از قوانین و نورم‌های جهانی تصویر کردند. اما در مقابل، بسیاری از رهبران اروپایی به فراخوان آتش‌بس در غزه واکنش منفی نشان داده‌اند و به طور کلی از محکوم کردن نقض قانون بین‌الملل توسط اسرائیل، رویگردان شده اند و به جای آن با حمایت گسترده از اسرائیل، حتی در برابر لحن و ادبیات نسل کشی وزیران اسرائیل سکوت کرده اند. همچنین بلافاصله پس از ۷ اکتبر، اروپایی‌ها به سرعت به تعلیق یا بازبینی در کمک مالی به سازمان‌های غیردولتی فلسطینی پرداختند، هرچند شواهد قابل اعتمادی هم از انحراف مالی یا حمایت از تروریسم وجود نداشت.
Loading

پیامدهای انقلاب جدید انرژی در خاورمیانه

شورای راهبردی آنلاین – رصد: هیچ منطقه‌ای از جهان به اندازه خاورمیانه درگیر پیامدهای تغییرات آب و هوایی نیست. این منطقه حدود 30 درصد از نفت جهان را تولید می‌کند. درآمدهای نفتی باعث درآمد دولت‌های منطقه می‌شود، یا به این دلیل که کشورها نفت تولید می‌کنند، یا به دلیل اینکه کشورها نیروی کاری تولید می‌کنند که در کشورهای صادرکننده نفت کار می‌کنند و پول را به کشورهای خود می‌فرستند. دولت‌های خاورمیانه می‌توانند به دلیل درآمدهای نفتی، درصد زیادی از جمعیت خود را استخدام کنند، اما با فاصله گرفتن جهان از نفت به عنوان منبع انرژی، اقتصاد خاورمیانه عمیقا تغییر خواهد کرد.

وب سایت مرکز مطالعات راهبردی – بین‌المللی آمریکا (CSIS) در یادداشتی نوشت: خاورمیانه تحت تأثیر پیامدهای تغییرات آب و هوایی است. این منطقه در حال حاضر به شدت از لحاظ منابع آب فقیر است، نه کشور از ده کشور خاورمیانه در زمره فقیرترین کشورها از نظر آب هستند. خشکسالی کشاورزان را تهدید می‌کند، بسیاری از شهرهای ساحلی این منطقه درمعرض تهدید افزایش سطح آب دریا هستند و افزایش دمای تابستان به‌طور فزاینده‌ای با رطوبت ترکیب می‌شود و حیات انسان را در معرض خطر قرار می‌دهد.

بنابراین خاورمیانه در معرض تغییرات آب و هوایی قرار گرفته است. با تغییر الگوهای مصرف جهانی نیز خاورمیانه عمیقا تغییر خواهد کرد.

آگاهی گسترده از تغییرات آب و هوایی باعث شده است مصرف کنندگان و دولت‌ها دست کشیدن از هیدروکربن‌ها را جدی بگیرند. سرمایه‌گذاران در حال حاضر میلیاردها دلار سرمایه در زمینه انرژی‌های تجدیدپذیر هزینه می‌کنند. چین نیز انرژی تجدیدپذیر را یک ضرورت امنیت ملی می‌داند.

یکی از دیدگاه‌های جایگزین این است که انتقال انرژی ده‌ها سال به طول می‌انجامد و زیرساخت‌های ایجاد شده برای مصرف هیدروکربن‌ها بازار قوی را برای سال‌های طولانی تضمین می‌کند. در حالی که خودروهای برقی توجه‌ها را به خود جلب می‌کنند، خودروهای گازسوز هنوز تقریباً 90 درصد سهم فروش خودروهای جدید را تشکیل می‌دهند و زیرساخت‌های شارژ هنوز میلیاردها دلار و چند دهه با ما فاصله دارند. خانه‌های موجود دارای کولر‌های گازی و اجاق گاز هستند و ده‌ها سال عمر می‌کنند. تقریباً تمام سوخت جت‌های جهان بر پایه نفت است و جهان بیش از پیش به پلاستیک هایی که از نفت مشتق شده‌اند وابسته شده است. در حالی که ثروتمندان می‌توانند هزاران دلار برای محصولات سبز خرج کنند، اما برای اکثر مردم جهان، نفت و گاز به عنوان سوخت مقرون به صرفه و در دسترس باقی خواهند ماند.

برای این دیدگاه‌ها استدلال‌های منطقی وجود دارد و هیچ کس نمی‌تواند با قاطعیت بگوید که فن آوری، مقررات یا رفتار مصرف کننده چگونه شکل می‌گیرد. اینکه برای خاورمیانه، کدام سناریو به نتیجه نزدیک می‌شود از اهمیت زیادی برخوردار است. همان‌طور که در بالا اشاره شد، اقتصاد منطقه با درآمدهای نفتی مرتبط است. توجه استراتژیک جهان به این منطقه نیز منوط به تولید انرژی است. دین و گردشگری منطقه را در افکار عمومی نگه می‌دارد، اما برای دولت‌ها، اهمیت کاهش ناپذیر این منطقه محصول بازارهای جهانی انرژی است.

امروزه، مصرف جهانی نفت تقریبا 100 میلیون بشکه در روز است و در وضعیت فعلی ظرفیت نسبتا کمی برای تولید بیشتر وجود دارد. زمانی که مصرف در سال 2008 تهدید به پیشی گرفتن از عرضه نمود، نفت به 140 دلار در بشکه رسید. هنگامی که همه گیری کووید -19 تقاضا را در بهار 2020 سرکوب کرد، عربستان سعودی بیشترین ضربه را خورد و حدود 20 درصد تولید خود را کاهش داد، در حالی قیمت‌ها به کمتر از 30 دلار در بشکه رسیده بود که کمتر از نیمی از سطح قبلی آن‌ها بود.

با همه این احوال ممکن است دولت‌های خاورمیانه مایل به کاهش تولید خود نباشند. کاهش مداوم مصرف جهانی، هر چند ناچیز، کشورهای خلیج فارس را برای افزایش تولید تحت فشار قرار خواهد داد تا تولیدکنندگان گران قیمت را از بازار خارج کرده و اطمینان حاصل شود که در صورت کاهش مصرف، بشکه‌های با ارزش کمتر در زمین باقی نمی‌مانند. علاوه بر این، نبرد بین محدودیت تولید و تأمین سهم بازار تا حدی اختلاف بین عربستان سعودی و امارات متحده عربی بر سر تولید نفت در ژوئیه 2021 را توضیح می‌دهد.

دولت‌ها در سراسر خاورمیانه سال‌هاست خود را برای جهان پسا نفت آماده می‌کنند، اما هنوز از اهداف خود دور هستند.

انتقال انرژی مسئله‌ای است که تنها برای خاورمیانه اهمیت ندارد. امنیت انرژی بخش عمده‌ای از سرمایه گذاری‌های اخیر چین در منطقه را به دنبال دارد. اگر دولت چین تصمیم بگیرد که امنیت انرژی‌اش از معادن آفریقا و نه چاه‌های خاورمیانه ناشی شود، باید نحوه سرمایه گذاری‌های خود را تغییر دهد. اگر نقش پایدارتری برای نفت و گاز در تصویر جهانی انرژی وجود داشته باشد، رقابت بیشتر بین ایالات متحده و چین برای نفوذ منطقه‌ای امکان پذیر است. سرانجام، این امکان وجود دارد که کشورهای غربی به دلایل زیست محیطی از هیدروکربن‌ها رویگردان شوند، در حالی که چین و کشورهای در حال توسعه به دلایل اقتصادی به آن‌ها متعهد هستند. این می‌تواند تقریباً به عنوان کناره گیری ایالات متحده از نقش آینده خود در خاورمیانه ظاهر شود، در حالی که چین در حال حضور بیشتر در خاورمیانه است.

در مورد چگونگی کمک دولت‌ها به جمعیت برای سازگاری با تغییرات آب و هوایی چیزی نمی‌توان گفت. ظرفیت بسیاری از دولت‌های منطقه‌ای پایین است، همان‌طور که نمونه‌ای از آن را در واکنش آن‌ها به همه‌گیری کووید -19 مشاهده کردیم. در شرق و در شمال آفریقا، اغلب زیرساخت‌های کافی وجود ندارد. جمعیت روستایی طی یک قرن به شهرها سرازیر شده است و این جریان ممکن است بی ثباتی را شتاب بخشد، یا حتی بیشتر از آن، بی ثباتی ایجاد کند. با خشک شدن آب، افزایش دما و حرکت کشاورزان، واردات مواد غذایی کشورها افزایش می‌یابد و ذخایر ارزی را تحت فشار قرار می‌دهد. در خلیج فارس، شهرهای بزرگ که در نیم قرن گذشته ساخته شده‌اند، ممکن است در نیم قرن آینده از سطح دریا فاصله بگیرند. به نظر می‌رسد هیچ دولتی در منطقه آمادگی کافی برای کشاندن تعداد زیادی از کارگران دولتی به بخش خصوصی را ندارد و هیچ بخش خصوصی نیز آماده جذب آن‌ها نیست. در همین حال، خروج میلیون‌ها کارگر خارجی از کشورهای خلیج فارس می‌تواند اقتصاد را برای سال‌ها تحت فشار قرار دهد. کارگران محلی که جایگزین آن‌ها می‌شوند نه تنها گران‌تر خواهند بود، بلکه الگوهای مصرف خود آن‌ها موتور اصلی توسعه اقتصادی خواهد شد.

در این میان، امارات متحده عربی و عربستان سعودی میلیاردها دلار در مزارع خورشیدی در سراسر جهان سرمایه‌گذاری کرده‌اند و هدف ابتکار سبز عربستان این است که سهم انرژی‌های تجدیدپذیر در ترکیب انرژی این کشور را که بیشتر آن استفاده از انرژی خورشیدی است را از میزان 3/0 درصد در سال 2019 تا حد نیمی از ترکیب انرژی این کشور افزایش دهد. مهارت هایی که این کشورها در استقرار پروژه‌های بزرگ مقیاس خورشیدی در داخل و خارج از کشور به دست می‌آورند می‌تواند به‌طور بالقوه آن‌ها را در پیاده‌سازی انرژی خورشیدی در جهان پیشتاز کند.

علاوه بر این، امارات متحده عربی نیز در تطبیق خود با تلاش‌های جهانی برای ترویج انرژی‌های تجدیدپذیر بسیار تهاجمی عمل کرده است.

هیدروژن یکی از فناوری هایی است که می‌تواند در سال‌های آینده اهمیت خود را نشان دهد. تجاری‌سازی هیدروژن به عنوان منبع سوخت می‌تواند از منابع گسترده خاورمیانه استفاده کند – یا گاز طبیعی برای هیدروژن آبی یا نور خورشید برای هیدروژن سبز – اما امکان سنجی مالی بستگی به پیشرفت‌های علمی دارد که هنوز انجام نشده است.

آنچه در اینجا باید درک شود این که در حالی که دولت‌های خاورمیانه بنگاه هایی برای این نوع توسعه دارند، اما شکل‌گیری این توسعه بسیار فراتر از توانایی آن‌ها هست. هر کاری که انجام دهند، محرک‌های اصلی انتقال انرژی جهانی از خارج از منطقه خواهند آمد. این گذار تأثیر عمیقی در داخل منطقه خواهد داشت و نحوه ارتباط منطقه با بقیه جهان را شکل خواهد داد. این تغییر می‌تواند عمیق باشد و ممکن است به زودی رخ دهد.

0 Comments

یک دیدگاه بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *