جدیدترین مطالب

بدهی ۱۵ میلیارد پوندی شرکت آب انگلیس

گزارش‌های فاش شده نشان می‌دهد تیمز واتر بزرگترین شرکت آب انگلیس که یک چهارم جمعیت انگلیس از مشترکان آن هستند ۱۵ میلیارد پوند بدهی به بار آورده است.

سفر وزیر امور خارجه به ترکمنستان

حسین امیرعبداالهیان وزیر امور خارجه کشورمان در سفر به ترکمنستان خواستار توسعه همکاری‌های دوجانبه و منطقه‌ای میان دو کشور همسایه شد. مقامات ایران و ترکمنستان در جریان این سفر همچنین موانع موجود بر سر راه تقویت همکاری‌ها را نیز بررسی کردند.

Loading

أحدث المقالات

Loading

بوروستنیک؛ موشک کروز «منحصر به فرد» روسیه با برد میان‌قاره‌ای

شورای راهبردی آنلاین - رصد: پروژه موشک کروز دارای پیشرانه هسته‌ای با نام بوروستنیک (Burevestnik) برای نخستین بار در تازه‌ترین گزارش غیرطبقه‌بندی شده مرکز اطلاعات هوایی و فضایی ملی آمریکا (NASIC) مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفت.

داگلاس بری و هنری بوید در تحلیلی که اندیشکده بین‌المللی مطالعات راهبردی انگلیس منتشر کرد، نوشتند: در تاریخ ۱۱ ژانویه ۲۰۲۱، NASIC برای نخستین بار درباره بوروستنیک (RS-SSC-X-09 Skyfall) اطلاعاتی منتشر کرد که موشکی مجهز به کلاهک هسته‌ای و دارای برد بسیار بلند است که پیشرانه هسته‌ای دارد. چشم‌انداز استقرار این سلاح در نیروهای مسلح روسیه احتمالاً به تحولاتی، هم در سطح فنی و هم در جبهه‌های دیپلماتیک بستگی خواهد داشت.

 

موشک بوروستنیک با پیشرانه هسته‌ای و برد میان قاره‌ای

موشک‌های کروز زمین به زمین به شدت علاقه‌مندان زیادی پیدا کرده است. در گزارش NASIC از تهدید موشک‌های بالستیک و کروز در سال ۲۰۲۰، به سه کشور دارای موشک کروز، یعنی چین، ایران و روسیه اشاره شده و این تعداد از ۱۱ کشوری که در گزارش قبلی که در سال ۲۰۱۷ منتشر شده بود، کمتر شده است. گزارش جدید دلیل خاصی درباره تنگ‌تر شدن دایره تمرکزش بر تولیدکنندگان موشک‌های کروز نمی‌دهد، اما این سه کشور منابع اصلی نگرانی آمریکا محسوب می‌شوند.

از سوی دیگر، این گزارش بوروستنیک را «در دست تکامل» توصیف و خاطر نشان می‌کند که در صورت عملیاتی شدن این موشک، روسیه به «سلاحی منحصربه‌فرد با برد میان قاره‌ای» مجهز خواهد شد. ورود این موشک به زرادخانه روسیه، نه تنها به معنای غلبه بر چالش فنی قابل توجه و تضمین عملکرد قابل اتکای پیشرانه هسته‌ای خواهد بود، بلکه همچنین سابقه جدیدی در مسیر کنترل تسلیحات راهبردی ایجاد خواهد کرد.

در عرصه کنترل تسلیحات، دولت جدید آمریکا وقت را هدر نداد و اعلام کرد که خواهان تمدید معاهده جدید کاهش تسلیحات راهبردی (موسوم به استارت جدید) به مدت ۵ سال دیگر است. در صورت عدم توافق میان واشنگتن و مسکو، این معاهده در تاریخ پنجم فوریه ۲۰۲۱ منقضی می‌شد.

 

یک پنجره 5 ساله؟

مسکو بر این باور است که بهترین گزینه برای این معاهده تمدید آن بدون هیچ پیش شرطی است. از نظر این کشور این دوره زمانی فرصت مناسبی برای آن است تا توافقنامه‌ دیگری حاصل شود. بوروستنیک قطعاً سامانه‌ای است که واشنگتن می‌خواهد درباره آن بحث کند. جدای از اعلام ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه درباره این پروژه در ماه مارس ۲۰۱۸، اظهار نظر رسمی چندانی درباره این برنامه، منطق توسعه آن یا جایگاه این قابلیت در دیدگاه روسیه در خصوص بازدارندگی، موجود نیست.

با این حال مقاله جدیدی در مجله صنایع نظامی روسیه (VPK) منتشر شد که در آن تصدیق شده است اهداف عملکردی این برنامه و منطق آن در جهت پیگیری یک فناوری محرمانه است. این مجله تصویری از این سلاح را ترسیم کرد که از نظر واشنگتن عامل بی‌ثبات‌سازی تلقی خواهد شد.

جذابیت نظریه استفاده از پیشرانه هسته‌ای برای کاربرد در موشک کروز این است که این منبع، محرک طولانی‌مدت‌تری در مقایسه با موتور توربوجت یا توربوفن خواهد بود. برد دو موتور اخیر تابعی از آن است که با توجه به پارامترهای طراحی، شامل ارتفاع مسیر تا رسیدن به هدف، به آن‌ها سوخت رسانی شود. موشک‌های دارای کلاهک هسته‌ای روسیه که این کشور امروز در زرادخانه راهبردی خود در اختیار دارد، برای پرتاب نیازمند سکوهای پرتابی، خواه بمب افکن و خواه زیردریایی هستند تا بتوانند وسیله انفجاری را به هدف برسانند. دوربرد‌ترین موشک کروز اتمی در زرادخانه روسیه که هوا به زمین است Kh-102 (RS-AS-23 Kodiak) نام دارد که حداکثر برد آن ۴ هزار کیلومتر است. موشک هوا به زمین دوربرد‌تر موسوم به Kh-BD (long-range)  یا Item 506 نیز در دست توسعه قرار دارد و ممکن است برد موشک قبلی را را افزایش دهد.

 

مسئله برد موشک

آن طور که در گزارش NASIC هم به آن اشاره شده، هدف از تولید موشک زمین پایه بوروستنیک این است که خود موشک به تنهایی برد میان قاره‌ای داشته باشد؛ و بنا به مقاله VPK این موشک بین ۱۰ تا ۲۰ هزار کیلومتر برد خواهد داشت. این برد به موشک امکان می‌دهد که در هر کجای روسیه نصب شود و همچنان قادر باشد به اهداف خود در قاره آمریکا برسد. مجله VPK همچنین مدعی شده است که این موشک می‌تواند در تمام طول ‌پروازی خود در ارتفاع ۵۰ تا ۱۰۰ متری حرکت کند. به حداکثر رساندن برد موشک‌های کروز متعارف نیازمند پرواز در ارتفاع متوسط برای بهینه‌سازی مصرف سوخت است، بنابراین با افزایش برد موشک، امکان شناسایی آن با رادار‌ها افزایش می‌یابد. هر چه ارتفاع پروازی در مسیر، کمتر باشد ظرفیت پنهان ماندن از پدافندهای هوایی ارتقا می‌یابد.

سه سایت آزمایشی روسیه که با بوروستنیک مرتبط هستند عبارتند از کاپوستین یار، از ننوکسا و پانکوو. این پروژه ابتدا از سوی جامعه اطلاعاتی آمریکا درکاپوستین یار شناسایی شد و ابتدا KY-30 نام گرفت. این برنامه احتمالاً بیش از یک دهه است که جریان دارد. ننوکسا نخستین سایت انفجاری در اوت سال ۲۰۱۹ بود که گمان می‌رفت احیای آزمایش موشکی باشد که یک سال پیش از آن شکست را تجربه کرده بود. دستکم ۵ متخصص هسته‌ای در آن سانحه جان باختند.

با وجود سانحه مرگبار و شکست‌های متعدد در آزمایش‌ها، مسکو ظاهراً این برنامه را ادامه می‌دهد. اینکه آیا محرک این پروژه اشتیاق برای غلبه بر دشواری‌های فنی قابل توجه و حرکت به سوی تکامل است یا اینکه قرار است برگی برای چانه‌زنی در مباحثات آتی در خصوص کنترل تسلیحات باشد، سوالی است که باید در آینده منتظر پاسخ آن بود.

0 Comments

یک دیدگاه بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *