جدیدترین مطالب

بازگشت نئومرکانتلیسم به عرصه سیاست خارجی دولت بایدن

بازگشت نئومرکانتلیسم به عرصه سیاست خارجی دولت بایدن

مجید روحی دهبنه در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در حالی که چین برای چند دهه از استراتژی نئومرکانتلیستی برای افزایش نفوذ و قدرت خود استفاده کرده و ایالات متحده آمریکا نیز با ظهور ترامپ عصری به نام نئومرکانتلیسم را تجربه کرده است، اما به طور کلی ایده های نئومرکانتلیستی در غرب بسیار قدرتمند شده‌اند. این تغییر پارادایم در آمریکا حتی در دولت بایدن نیز بارز بوده است. هم جمهوری خواهان و هم دموکرات‌ها از ظهور یک چین قدرتمند می‌ترسند.

چرایی و پیامدهای حمایت بی‌قید و شرط هند از رژیم صهیونیستی

شورای راهبردی آنلاین – یادداشت: هند برای نزدیک به 50 سال به‌دلیل ملاحظات مذهبی، از هرگونه روابط دوجانبه با رژیم صهیونیستی اجتناب می‌کرد و در مجامع بین‌المللی علیه این رژیم رأی می‌داد، اما بعد از پایان جنگ سرد، به یکی از شرکای مهم تل‌آویو تبدیل شد.

حملات گردان‌های قسام به نظامیان صهیونیست در غزه

گردان‌های القسام از حمله به دو دستگاه تانک اسرائیلی از نوع مرکاوا با گلوله‌های «یاسین» و همچنین حمله خمپاره‌ای به نظامیان صهیونیست و خودرو‌های آنها در اطراف بیمارستان الشفاء خبر داد.

Loading

أحدث المقالات

زلنسکی برای اولین بار مذاکره با روسیه را بدون در نظر گرفتن مرزهای سال 1991 ممکن دانست

ولادیمیر زلنسکی، رهبر اوکراین برای اولین بار گفت که مذاکرات صلح بین مسکو و کی یف می تواند حتی بدون بازگشت اوکراین به مرزهای سال 1991 آغاز شود: اکنون او درباره مرزهای اوکراین در سال 2022 صحبت می کند.

رسانه: اسرائیل پیشنهاد استقرار نیروهای مسلح کشورهای عربی در غزه را مطرح کرده

یوآو گالانت، وزیر دفاع اسرائیل، در جریان سفرش به ایالات متحده آمریکا، امکان ایجاد نیروهای مسلح چندملیتی با مشارکت سربازانی از کشورهای عربی را که بر نظم در نوار غزه نظارت کرده و حمل و نقل کمک‌های بشردوستانه را همراهی کنند، مطرح کرده است.

رسانه: اسرائیل پیشنهاد استقرار نیروهای مسلح کشورهای عربی در غزه را مطرح کرده

یوآو گالانت، وزیر دفاع اسرائیل، در جریان سفرش به ایالات متحده آمریکا، امکان ایجاد نیروهای مسلح چندملیتی با مشارکت سربازانی از کشورهای عربی را که بر نظم در نوار غزه نظارت کرده و حمل و نقل کمک‌های بشردوستانه را همراهی کنند، مطرح کرده است.

Loading

راهبرد کاهش حضور نظامی آمریکا در خاورمیانه

شورای راهبردی آنلاین – رصد: باراک اوباما و دونالد ترامپ به‌ندرت اتفاق‌نظر داشته‌اند؛ اما دیدگاه مشترک آن‌ها در خصوص خاورمیانه واضح است؛ آن‌ها اساساً خواهان خروج از این منطقه بوده‌اند. به‌طور حتم، این امر برای این دو نفر معنای متفاوتی داشته است و احتمالاً برای جو بایدن هم‌معنای دیگری دارد. بااین‌حال، همه آن‌ها در این مفهوم اساسی اتفاق‌نظر دارند که آمریکا تا جای ممکن باید نیروهای خود را از این منطقه خارج کند. بیشتر آمریکایی‌ها نیز چنین دیدگاهی دارند.

بروس ریدل و مایکل هانلون در یادداشتی که وب‌سایت اندیشکده بروکینگز آن را منتشر کرد؛ نوشت: سیاست خارجی آمریکا در این منطقه افراط داشته است به‌طوری‌که حضور 60 هزار نیروی آمریکا در این منطقه در مقایسه با مأموریت‌های محوله واقعی بسیار زیاد است. اگرچه این تعداد در مقایسه با 100 هزار نیروی آمریکا در این منطقه در اوایل قرن حاضر بسیار کمتر است، اما چندین برابر تعدادی است که این کشور قبل از 1990 در این منطقه مستقر کرده بود.

بااین‌حال، خروج از خاورمیانه دارای راه‌های درست و نادرستی است. اغلب، شکست در این منطقه به شعارهایی نظیر «پایان دادن به جنگ‌های بی‌پایان» یا همان‌طور که ترامپ اخیراً در مورد افغانستان توییت کرده بود، «بازگشت نیروها به خانه تا قبل از کریسمس» تبدیل می‌شود. اگرچه این دیدگاه‌ها از شناخت کل شرایط و احساسات قابل‌درک سرچشمه می‌گیرند اما در مسیری آسیب‌زا حرکت می‌کنند.

درواقع، آمریکا می‌تواند هر وقت که بخواهد نیروهای خود را از جنگ‌های بی‌پایان به خانه برگرداند اما این کار باعث پایان این جنگ‌ها و تهدید ناشی از آن‌ها بر منافع غرب نخواهد شد. تخلیه نیروها و تجهیزات آمریکا از افغانستان تا اواخر دسامبر باعث خواهد شد که آمریکا شرکای افغان خود را در برابر افراط‌گرایی و جنگ داخلی تنها بگذارد، بسیاری از تدارکات محلی را قطع کند و فرصت جدیدی در اختیار القاعده و داعش قرار دهد تا بهشتی امن برای خود پیدا کنند آن‌هم درحالی‌که پناهگاه‌های خود در دیگر بخش‌های منطقه را ازدست‌داده‌اند. آمریکا باید تروریست‌ها را همچنان تحت‌فشار قرار دهد و این فشار را از روی آنان برندارد.

اگرچه همه آمریکایی‌ها از این جنگ‌های همیشگی خسته شده‌اند اما آن‌ها معتقدند که مأموریت اساسی پشت اعزام نیروهای آمریکا به خاورمیانه (مبارزه با تروریسم و ارتقای ثبات منطقه‌ای) همچنان ارزشمند است؛ اما سؤال این است که چطور می‌توان به تعدیل درست این نیروها پرداخت. آمریکا باید تا جای ممکن بازدهی و صرفه اقتصادی استقرار نیروها را لحاظ کند به‌طوری‌که از قدرت نظامی ضروری کاسته نشود و دوست و دشمن آمریکا احساس نکنند که این منطقه دیگر برای آمریکا حائز اهمیت نیست.

ازاین‌رو، آمریکا به‌جای اینکه با حکم و دستور به دنبال پایان دادن به این جنگ‌ها باشد، باید با اتخاذ رویکردی هوشمندانه به کاهش نقش خود در این جنگ‌ها ادامه دهد. چنین اقدامی باید از موجودی فرماندهی مرکزی یعنی دو فرماندهی متمرکز در خلیج‌فارس آغاز شود. مهم‌ترین حلقه مرکزی نیروهای آمریکا در این منطقه عبارت است از: 7000 تا 15000 سرباز در قطر، بحرین و کویت و همچنین، 3000 تا 5000 نیرو در امارات، عربستان سعودی و عراق. حلقه دوم عبارت است از چند صد تا چند هزار نیرو و تجهیزات در افغانستان، اردن، سوریه، مصر، ترکیه و جیبوتی در شاخ آفریقا و همچنین، راه‌های دریایی شمال دریای عرب که در آن، آمریکا معمولاً به استقرار یک گروه رزم-ناو هواپیمابر (متشکل از 75 جنگنده) یا گروه آبی- خاکی (متشکل از 2 هزار نیروی دریایی و پشتیبانی هوایی) می‌پردازد.

سربازان آمریکا در هیچ جای این منطقه در حال جنگ بزرگ زمینی نیستند. تعهد آمریکا در هیچ کشوری بیش از 15 هزار پرسنل نظامی نیست و وابستگی سیاسی آمریکا بر دولت یا رژیم خاص به‌واسطه تنوع نیروی زمینی کلی آمریکا در این منطقه محدود است و همه این‌ها مطلوب هستند.

 

لزوم تخلیه یگان‌های نظامی عملیاتی آمریکا از عربستان

بااین‌وجود، فضا برای تجدیدنظر و تعدیل زیاد است. نخست، با توجه به کاهش تنش بین ایران و عربستان و مداخله وحشیانه و بیهوده عربستان در جنگ داخلی یمن، وقت آن است که آمریکا یگان‌های نظامی عملیاتی خود را از عربستان تخلیه کند. سپس، حضور سنگین آمریکا در کویت عمدتاً میراث اقدام قبلی آمریکا برای پشتیبانی از حمله نظامی گسترده به عراق است؛ اما آن روزها دیگر سپری شده است. اگرچه حفظ دسترسی به یک پایگاه هوایی و بندر معقول است اما وضعیت فعلی تعدیل چشمگیری را طلب کرده و می‌توان آن را به نصف کاهش داد. به همین ترتیب، اگرچه حفظ مرکز فرماندهی ناوگان پنجم در بحرین مطلوب به نظر می‌رسد اما در سال‌های اخیر، حضور آمریکا در آنجا ازلحاظ تعداد نفرات افزایش قابل‌توجهی داشته و نیازمند تعدیل است.

با این سه تعدیل، می‌توان بیش از 10 هزار نفر از حدود 60 هزار پرسنل نظامی آمریکا در گستره خاورمیانه کاست. پیام چنین اقدامی این خواهد بود که آمریکا به دنبال نظامی زدایی از راهبرد امنیت ملی کلی خویش بوده و این بخش از دنیا لزوماً در کانون سیاست خارجی آمریکا نیست.

0 Comments

یک دیدگاه بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *