ضرورت بازخوانی روایت نوروز
مایکل هانلون در یادداشتی که در وبسایت اندیشکده بروکینگز منتشر شد؛ نوشت: از 35 هزار نیروی آمریکا در آلمان حدود 10 هزار نفر کاسته خواهد شد که از بین آنها، تعدادی به آمریکا بازمیگردند و برخی هم احتمالاً روانه لهستان میشوند. اگرچه افزایش حضور نظامی آمریکا در لهستان اشتباه نیست، اما این امر نباید به قیمت کاهش جای پای قوی در آلمان تمام شود که در آن، نیروهای آمریکا در بحبوحه جنگ سرد صدها هزار نفر بوده و در چند دهه اخیر از تعدادشان کاسته شده است.
نیروهای آمریکا در آلمان عمدتاً یگانهای ارتش و نیروی هوایی هستند. این نیروها شامل یک تیپ زرهی با جناح جنگی، لجستیکی، پشتیبانی و فرماندهی است که استقرار نیروی عظیم تقویتی را در صورت لزوم برای دفاع از سازمان پیمان آتلانتیک شمالی در جنگ، امکانپذیر میسازد. در صورت وجود بحران در منطقه بالتیک، بعید است که آمریکا بتواند عمده نیروهای خود را مستقیماً به استونی، لتونی یا لیتوانی اعزام کند. این کشورهای کوچک و در معرض خطر، دارای چند بندر عمده و فرودگاه بوده و همه آنها بهطور خطرناکی در مجاورت قدرت آتش روسیه قرار دارند.
بنابراین، در یک بحران جدی هر نوع استقرار نیروی تقویتی آمریکا احتمالاً از طریق کشتی یا هواپیما به بندرها و فرودگاههای آلمان و ازآنجا از طریق راهآهن و جاده به لهستان و در صورت لزوم به سایر مناطق اعزام خواهند شد. یک گزارش مهم شورای آتلانتیک نشان داده است که تقویت ظرفیت پشتیبانی و حضوری آمریکا در لهستان حائز اهمیت است، اما هیچ دلیلی ندارد که این امر به قیمت کاهش توانمندی آلمان تمام شود که در صورت ضرورت اعزام نیرو، برای پایگاههای آمریکا در لهستان نقش تکمیلی ایفا خواهد کرد.
همچنین، پایگاههای آمریکا در آلمان، عملیات گسترده آمریکا در خاورمیانه و افغانستان را تسهیل میکند، زیرا آلمان در مسیر پرواز به این دو منطقه است. این امر برای ارتش آمریکا مزیت بزرگی محسوب میشود. سایر نیروهای مستقر آمریکا در اروپا عبارتاند از 12 هزار نیرو در ایتالیا، 9 هزار در انگلیس، 5 هزار در لهستان و 2 هزار در ترکیه. مسلماً همه این نیروها حائز اهمیت هستند، اما آلمان بهترین موقعیت و پیشرفتهترین آنهاست.
هزینه نیروهای آمریکا در آلمان تقریباً با هزینه آنها در کشور خودشان برابر است. دولت آمریکا همان حقوق را پرداخته، همان تجهیزات را خریده، همان مراقبتهای بهداشتی را فراهم کرده و صرفنظر از مکان این نیروها، آموزشهای مشابهی را تأمین میکند. البته برخی هزینهها ازجمله مسافرت رفتوبرگشت به آمریکا و مدارس آمریکایی برای بچههای نظامیان، احتمالاً برای نیروهای مستقر در خارج از آمریکا بیشتر است.
بااینحال، بر اساس گزارش موسسه پژوهشی رند (Rand)، آلمان سالانه بیش از 1 میلیارد دلار از هزینهها را پوشش داده و بخش عمدهای از کل هزینههای لوازم مصرفی نیروهای آمریکا، ساختوساز پایگاهها و دیگر هزینههای مربوطه را تأمین میکند. درنتیجه، هزینه خالص استقرار نیروهای آمریکا در آلمان، تقریباً نزدیک به صفر است. اعزام نیرو به مناطق جنگی پرهزینه است، اما استقرار یگانها در کشورهای پیشرفتهی دارای زیرساختهای قدرتمند، اینچنین نیست.
بااینوجود، جابجایی نیروهای آمریکا گران تمام میشود. هنگامیکه چنین امری در خارج اتفاق میافتد، همانطور که اخیراً در کره جنوبی و ژاپن اتفاق افتاد، کشور میزبان عمده هزینهها را تأمین میکند. ترامپ این حقیقت را نادیده گرفته و بهطور توهینآمیزی درخواست کرده است که کره جنوبی پشتیبانی جاری از 30 هزار نیروی آمریکایی مستقر در این کشور را پنج برابر کند؛ اما هنگامیکه نیروهای آمریکا به کشور بازگردند، هر نوع هزینه بازآرایی یا توسعه تأسیسات داخلی لزوماً با مالیاتدهندگان آمریکایی است.
حفظ نیروهای آمریکا در آلمان به لحاظ روحی نیز سودی مضاعف محسوب میشود. نیروها میتوانند خانوادههای خود را به آنجا برده و بهراحتی و در کمال امنیت در این کشور و کلاً در سراسر اروپا رفتوآمد کنند. حتی درزمانی که مردم آلمان شدیداً از رئیسجمهور آمریکا متنفر هستند، مردم عادی آلمان از نیروهای آمریکایی به گرمی استقبال میکنند.
حفظ نیروها در داخل اثرات اقتصادی چندگانهای داشته و با خرید کالاها کسبوکارهای محل زندگی آنها رونق میگیرد؛ اما هماکنون حدود 90 درصد از کل نیروهای ارتش آمریکا در کشور خود مستقر هستند. آلمان یکی از متحدان مهم آمریکاست و توانمندی دفاعی آمریکا در خارج مستلزم حضور درصحنههای حساس و نیازمند آلمان است. نیروهای آمریکا در آلمان از این کشور محافظت نمیکنند بلکه به آمریکا در انجام تعهدات خود در خارج کمک میکنند.
حتی اگر این طرح کاهش (که جزئیات آن معلوم نیست) عملی شود، بازهم آلمان بهعنوان کانونی حساس باقی خواهد ماند؛ اما اگر ترامپ این کینهتوزیهای مسبب این تصمیمات علیه متحدان آمریکا را ادامه دهد، آیا روابط مهم آمریکا برای چهار سال دیگر دوام خواهد آورد؟
0 Comments