آمریکا؛ آغازگر احیای رقابت تسلیحات هستهای؟
استیون پیفر در مطلبی که اندیشکده بروکینگز آن را منتشر ساخت، نوشت: مقامات ارشد آمریکا انجام آزمایش تسلیحات هستهای را برای اولین بار پس از 28 سال موردبررسی قرار دادهاند. ظاهراً برخی از مقامات آمریکایی بر این باورند انجام این کار اهرم فشاری برای متقاعد ساختن روسیه و چین جهت موافقت با پیشنهاد واشنگتن برای مذاکرات تسلیحات هستهای سهگانه خواهد بود.
در حقیقت آزمایش هستهای آمریکا بهاحتمالزیاد تأثیر بسیار متفاوتی دارد: درب را برای دیگر کشورها جهت انجام آزمایشها جهت توسعه تسلیحات هستهای پیچیدهتر خواهد گشود.
ازاینرو، سیاست هوشمندانهتر این است که آمریکا تعلیق فعلی در زمینه آزمایش هستهای را حفظ کند و به دنبال اجرایی ساختن معاهده منع جامع آزمایش هستهای سال 1996 باشد.
چندین منابع مطبوعاتی گزارش دادهاند که کمیته معاونان متشکل از معاونان وزرای امور خارجه، دفاع، انرژی و نمایندگان ارشد از کارگزاریهای ذیربط همچون ستاد مشترک «آزمایش سریع هستهای» را موردبحث قرار دادند. و این نکته مطرح شد که این امر اهرم فشاری علیه مسکو و پکن برای پذیرش پیشنهاد دولت ترامپ جهت مذاکرات سهجانبه در زمینه تسلیحات هستهای فراهم خواهد ساخت. البته اتفاقنظری حاصل نشد. ظاهراً نمایندگان وزارتخانههای امور خارجه و انرژی با ایده یادشده مخالفت کردند.
چین مخالف مذاکرات سهجانبه بین واشنگتن، مسکو و پکن در زمینه تسلیحات اتمی است، چراکه دو کشور آمریکا و روسیه تسلیحات اتمی بیشتری از آن کشور دارند. چگونه آزمایش اتمی آمریکا بر محاسبه یادشده تأثیر دارد؟
مسکو مذاکرات در تمامی تسلیحات هستهای (فراتر از کلاهکهای راهبردی مستقر که بهواسطه پیمان کاهش تسلیحات هستهای دوجانبه میان آمریکا و روسیه موسوم به پیمان استارت جدید محدود شده است) را به آمادگی آمریکا برای رسیدگی به موضوعاتی همچون محدودیتهای دفاع موشکی بهعنوان منطقه ممنوعه دولت ترامپ پیوند زده است. چگونه آزمایش هستهای آن را تغییر خواهد داد؟
تأثیر محتمل آزمایش هستهای آمریکا فضا را برای انجام آزمایشهای هستهای توسط سایر کشورها باز خواهد کرد. چین که 47 آزمایش هستهای انجام داده است (کمتر از یکبیستم تعداد آزمایشهای انجامشده توسط آمریکا)، ممکن است تعداد آزمایشهای هستهای با طراحیهای پیچیده خود را افزایش دهد. هند و پاکستان که هر یک تعداد کمی آزمایش هستهای در سال 1998 انجام دادند ممکن است انجام آزمایشهای بیشتر را در دستور کار خود قرار دهند. این کشورها میتوانند از واشنگتن بهواسطه نقض تعلیق آزمایش هستهای انتقاد کنند که همه کشورها بهجز کره شمالی از سال 1998 آن را رعایت کردهاند. رئیس آژانس اطلاعات دفاعی در می2019 بیان داشت که روسیه به تعلیق آزمایش هستهای به شیوه مطابق با استاندارد کمبازده در پیمان منع جامع آزمایشهای هستهای پایبند نیست، اما ظرفیت انجام آزمایشهای با بازده بسیار پایین را دارد. بیانیه ماه ژوئن 2019 آمریکا این ارزیابی را تائید کرد که روسیه آزمایشهای هستهای انجام داده که بازده هستهای ایجاد کرده است، اما اطلاعاتی در تأییدی این امر منتشر نساخت. مسکو قویاً این اتهامات را رد کرد.
پایان دادن به تعلیق انجام آزمایشهای هستهای منافع امنیتی آمریکا را تأمین نخواهد کرد. آمریکا بهتنهایی به اندازه بقیه کشورهای دارنده سلاح اتمی در جهان آزمایش هستهای انجام داده است و تعداد آزمایشهای هستهای آمریکا 30 درصد بیشتر از شوروی سابق/روسیه است.
تعلیق انجام آزمایشهای هستهای و تصویب و لازمالاجرایی شدن پیمان منع جامع آزمایشهای هستهای میتوانست محدودیتی در حوزه تسلیحات هستهای و تأثیرات هستهای ایجاد کند که حوزه برتری آمریکا محسوب میشود. چرا ما (آمریکا) میخواهیم دیگران دست به انجام آزمایشهای هستهای بزنند و مزیت مذکور را کمرنگ سازیم؟
تا قبل از اینکه ایده به دست آوردن اهرم فشار بر پکن و مسکو مطرح شود، دلیل اصلی ممکن برای بازگشت به آزمایش هستهای، در صورت لزوم تأیید قابلیت اطمینان بودن تسلیحات در زرادخانه بود.
هرساله فرماندهی راهبردی و مدیران آزمایشگاههای ملی هستهای در لاس آلاموس، ساندیا و لورنس ایمنی و قابلاطمینان بودن زرادخانه هستهای را تائید میکنند.
اقدام خوب برای منافع ملی آمریکا این است که تعلیق آزمایش هستهای ادامه داشته باشد، پیمان منع جامع آزمایشهای هستهای را تصویب کند و به دیگر کشورها برای تصویب آن فشار وارد نماید تا پیمان یادشده لازمالاجرا شود. سنای آمریکا در سال 1999 پیمان یادشده را تصویب نکرد به این بهانه که چگونه قابلاطمینان بودن زرادخانه هستهای را بدون انجام آزمایش حفظ کند و چگونه بر اجرای پیمان نظارت نماید.
0 Comments