أحدث المقالات
ابهامات و امکان انحراف مسیر صلح در افغانستان
جیمز دوبینز در مطلبی که اندیشکده رند آن را منتشر ساخت، نوشت: آمریکا ابتدا در سال 2010 شروع به مذاکره با طالبان کرد. 10 سال مذاکرات و گفتگوهای متناوب منجر به اولین گام موقت به سمت حصول صلح در افغانستان شده است.
توافق بین آمریکا و طالبان شامل خروج نیروهای آمریکا از افغانستان و برقراری مذاکره بین طالبان و دولت افغانستان است. طالبان همچنین قول داده است که مانع از فعالیت جنبشهای تروریستی همچون القاعده و داعش در مناطق تحت کنترل این گروه (طالبان) شود. توافق بین طالبان و آمریکا منوط به کاهش خشونت نیز هست.
در 10 سال گذشته، گفتگوها با امتناع آمریکا برای مذاکره بهواسطه عدم حضور دولت افغانستان در این گفتگوها و مخالفت طالبان با مشارکت دولت افغانستان در مذاکرات یادشده متوقف شده بود.
علیرغم توافق آمریکا و طالبان، مسیر صلح در افغانستان ممکن است منحرف شود. آتشبس محدود نمیتواند همیشگی باشد. بعلاوه، مبادله زندانیان بین دولت افغانستان و گروه طالبان ممکن است بهطور کامل اجرا نشود.
در حال حاضر دولت افغانستان به دو گروه (اشرف غنی و عبدالله عبدالله) تقسیم شده است. ازاینرو، دولت افغانستان ممکن است مایل به مذاکره با طالبان نباشد یا اینکه این گروه از تعامل با دولت افغانستان پرهیز نماید.
حتی اگر این موانع برداشته شود، ماهها طول خواهد کشید تا مذاکرات بین طرفهای مختلف در افغانستان آغاز شود. حتی اگر مذاکرات بین طرفین آغاز شود سپس با موضوعات و مسائل دشوارتری مواجه خواهند شد. چگونه دولت افغانستان (جمهوری اسلامی) و امارت اسلامی (طالبان) در کنار هم و مشترکاً بر افغانستان حکمرانی خواهند کرد؟ چگونه نیروهای مسلح آنها با یکدیگر در ارتش و پلیس ملی ترکیب و ادغام خواهند شد؟
اول اینکه، این وظایف اولیه مستلزم ابتکار و انعطافی بیشتر از آن چیزی خواهد بود که تاکنون طرفین نشان دادهاند. دوم اینکه پیشبرد وظایف دشوار یادشده مستلزم منابع کافی و توانایی سازمانی خواهد بود.
در حال حاضر نیروهای امنیتی افغانستان شامل 300 هزار نفر سرباز و پلیس است. گروه طالبان احتمالاً 150 هزار جنگجوی تماموقت و پارهوقت دارد. هیچیک از طرفین قبول نخواهد کرد که نیروهای خود را خلع سلاح کند. بعلاوه، شرایط امنیتی افغانستان اجازه چنین خلع سلاح بزرگی را نمیدهد. ممکن است برخی از اعضا و عناصر ناراضی طالبان حلوفصل سیاسی را قبول نکنند و برخی جنگجوهای طالبان ممکن است از این گروه جدا شده و به داعش یا دیگر گروههای افراطی ملحق شوند. این عناصر نهایت تلاش خود را بکار خواهند گرفت تا حلوفصل سیاسی را متوقف سازند.
اندیشکده رند در گزارشهای قبلی خود هشدار داد که در افغانستان در سال 2002 و در عراق در سال 2003، مقامات آمریکایی بهطور فاحش چالشهای امنیتی پساجنگ که دولتهای این کشورها با آن مواجه شدند و اندازه نیروهای امنیتی ملی که این دولتها نیاز داشتند را دستکم گرفتند. آمریکاییها باید از این قبیل اشتباهات در حلوفصل سیاسی با طالبان درس بگیرند.
0 Comments