جدیدترین مطالب

غزه، اوکراین و جایگاه تخریب‌شده اروپایی‌ها در افکار عمومی

غزه، اوکراین و جایگاه تخریب‌شده اروپایی‌ها در افکار عمومی

اتهام ها درباره اجرای استانداردهای دوگانه، به سرعت و با فراوانی از سوی کشورهای عربی، قدرت‌های در حال ظهور، رقبای جغرافیایی، مقامات سازمان ملل و حتی خود مقامات غربی مطرح شده است. هنگامی که روسیه در سال ۲۰۲۲ با شکستنِ قوانین بین‌الملل به اوکراین تجاوز کرد، اروپایی‌ها تحریم‌های "گسترده و بی‌سابقه" ای را در تجارت، سرمایه گذاری و حتی بایکوت های ورزشی علیه مسکو پیاده کردند. در جریان تلاش لابی بزرگ جهانی، رهبران اروپایی، حمایت از اوکراین را به عنوان دفاع از قوانین و نورم‌های جهانی تصویر کردند. اما در مقابل، بسیاری از رهبران اروپایی به فراخوان آتش‌بس در غزه واکنش منفی نشان داده‌اند و به طور کلی از محکوم کردن نقض قانون بین‌الملل توسط اسرائیل، رویگردان شده اند و به جای آن با حمایت گسترده از اسرائیل، حتی در برابر لحن و ادبیات نسل کشی وزیران اسرائیل سکوت کرده اند. همچنین بلافاصله پس از ۷ اکتبر، اروپایی‌ها به سرعت به تعلیق یا بازبینی در کمک مالی به سازمان‌های غیردولتی فلسطینی پرداختند، هرچند شواهد قابل اعتمادی هم از انحراف مالی یا حمایت از تروریسم وجود نداشت.
Loading

أحدث المقالات

دونالد توسک: اروپا وارد دوران پیش از جنگ شده است

دونالد توسک، نخست وزیر لهستان و رئیس پیشین شورای اروپا می‌گوید که اروپا وارد «دوران پیش از جنگ» شده است و اگر اوکراین از روسیه شکست بخورد، هیچ کس در این قاره نمی‌تواند احساس امنیت کند.

Loading

تاثیر استیضاح بر سیاست خارجی ترامپ

شورای راهبردی آنلاین – رصد: تقارن سیاست‌های انتخاباتی، رفتار متغیر ترامپ، کنگره دوقطبی و فقدان مشاوران فهیم در کنار ترامپ، ممکن است آمیزه‌ای مرگبار تولید کند و آمریکا را به یک درگیری نظامی سوق دهد که نه ترامپ و نه آمریکا خواهان آن نیستند و به آن نیازی ندارند.

آرون دیوید میلر در یادداشتی که اندیشکده کارنگی منتشر کرد، نوشت: رئیس جمهور آمریکا ریچارد نیکسون، سیاست خارجی خوبی داشت، هنری کسینجر، وزیر امور خارجه وی بود و به جهان پیام داد که [رسوایی] واترگیت نباید موجب تضعیف قدرت آمریکا شود. رئیس جمهور بیل کلینتون نیز روند استیضاح را متوقف کرد و در هفته‌های منتهی به تبرئه وی در فوریه 1999، به تعامل با رهبران خارجی پناه برد. این دو برخلاف رسوایی داخلی توانستند سیاست خارجی خود را متمرکز و روان نگه دارند.

با این حال، استیضاح دونالد ترامپ چه تاثیری بر سیاست خارجی وی خواهد داشت؟ در کنار آشفتگی‌های قبلی رئیس جمهور آمریکا، اکنون استیضاح و عصبانیت نیز به آن افزوده شده و احتمال ماجراجویی متهورانه و غیرقابل پیش بینی در خارج، به ویژه در پاسخ به تمایل دشمنان آمریکا نظیر کره شمالی برای آزمودن قاطعیت ترامپ، دور از انتظار نیست؛ اما تاثیرات سال انتخاباتی پیش رو، احتمالا از استیضاح بیشتر خواهد بود.

عقل متعارف چنین حکم می کند که آشفتگی و عدم تمرکز، بزرگ‌ترین خطر حاکم بر سیاست خارجی رئیس جمهور آمریکاست. با این حال، آشفتگی و سوء عملکرد در دولت آمریکا تا به حال نیز در سطح بالایی بوده (ترامپ در سومین سال ریاست جمهوری خود با چهارمین مشاور امنیت ملی و دومین وزیر امور خارجه کار می کند) و معلوم نیست که تاثیر منفی استضیاح چقدر مزید بر علت خواهد شد.

علاوه بر این، برای جلوگیری از تاثیر مخرب استیضاح بر سیاست خارجی، دولت ترامپ نیازمند سیاست‌های منسجمی است که روی آن کار کند و امید به موفقیت در آنها وجود داشته باشد. با این حال، همه سیاست‌های ترامپ در حال حاضر فعالیتی تردیدآمیز محسوب می شود، به طوری که بازی بی پایان با کره شمالی بدانجا رسیده است که کیم جونگ اون در آستانه ازسرگیری آزمایش موشک‌های دوربرد قرار گرفته و کارزار فشار حداکثری علیه ایران نیز ظاهرا اهداف هماهنگی ندارد. همچنین، سیاست آمریکا در سوریه به واسطه خروج نیروهای آمریکایی باعث سردرگمی دوست و دشمن شده و نقشه صلح خاورمیانه نیز هنوز آماده نیست.

روند استیضاح در سال انتخابات، پیامدهای بسیار بیشتری بر سیاست خارجی ترامپ خواهد داشت. تقارن این دو شرایط، وضعیت ترامپ را منحصربه‌فرد کرده و احتمالا ترامپ را به اقدام در خارج سوق خواهد داد. ترامپ با خروج از توافق اقلیمی پاریس، توافق هسته‌ای ایران و با به رسمیت شناختن بیت‌المقدس به عنوان پایتخت اسرائیل، باعث خرسندی حوزه‌های انتخابیه به قیمت منافع ملی آمریکا شده است.

با نزدیک شدن به انتخابات، ترامپ می‌خواهد که با شرکت در دیدارهای بیهوده با رهبران خارجی، خود را سرگرم کند تا از درگیری نظامی خطرناک اجتناب کند و خوراک تبلیغاتی برای رقبا فراهم نکند. البته نگرانی از تلاش ترامپ برای ایجاد بحران در خارج برای انحراف افکار عمومی و بسیج کشور اغراق آمیز است، زیرا در این سال انتخاباتی یک اقدام متهورانه و نسنجیده که  مثلا به جنگ نظامی با کره شمالی یا ایران بینجامد، باعث شکست در انتخابات خواهد شد.

با این وجود، ترامپ غیرقابل پیش‌بینی است و احتمال دارد که وی در آستانه استیضاح برای مثال در برابر تحریک موشکی کره شمالی واکنش افراطی نشان دهد؛ اما این احتمال نیز هست که وی تلاش کند تا دیدار بیهوده دیگری با کیم داشته باشد تا نشان دهد که قمار مذاکرات وی با کره شمالی هنوز جریان دارد.

به همین ترتیب، ترامپ در مورد ایران نیز به دنبال بهره برداری از طرح‌های گفت‌وگو، بویژه از طرف فرانسه برای گشایش خط اعتباری میلیاردی با طرف ایرانی خواهد بود.

شاید بزرگ‌ترین خطر سیاست خارجی آمریکا در سال آینده این باشد که دشمنان آمریکا با آگاهی از ناامیدی ترامپ، به دنبال آزمودن وی باشند. دشمنان آمریکا احتمالا تصور می کنند که دغدغه‌های انتخاباتی ترامپ مانع از پاسخ نیرومند آمریکا به تحریکات آنها خواهد شد و یا اینکه می‌توانند ترامپ را اغوا کنند و به مذاکرات بکشانند و با استفاده از نیاز وی به پیروزی در انتخابات، از او امتیاز بگیرند.

کیم جونگ اون احتمالا ترامپ را با افزایش آزمایش موشکی محک خواهد زد و به احتمال زیاد، ایران نیز با نقض برخی از تعهدات خود در توافق هسته‌ای یا برخی اقدامات تهاجمی در خلیج فارس، به آزمودن ترامپ خواهد پرداخت.

در چنین شرایطی، فصل مشترک سیاست‌های انتخاباتی، رفتار متغیر ترامپ، کنگره دوقطبی و فقدان مشاوران فهیم در کنار ترامپ ممکن است آمیزه‌ای مرگبار تولید کند و آمریکا را به یک درگیری نظامی سوق دهد که نه ترامپ و نه آمریکا خواهان آن نیستند و به آن نیازی ندارند.

0 Comments

یک دیدگاه بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *