اندیشکده آمریکایی نشنال اینترست این میزگرد را با عنوان «ایران، آمریکا؛ آیا می‌توان از جنگ اجتناب نمود؟» برگزار کرد. در این میزگرد کنث پولاک، محقق امور سیاسی – نظامی خاورمیانه در موسسه امریکن اینترپرایز و رئیس سابق امور خاور نزدیک و جنوب آسیا و رئیس سابق امور خلیج فارس در شورای امنیت ملی آمریکا و پائول پیلار، رئیس سابق مرکز تجزیه و تحلیل در بخش ضدتروریسم سازمان سیا به عنوان سخنران حضور داشتند و نظرات خود را در خصوص تحولات جاری در منطقه خلیج فارس و غرب آسیا بیان کردند.
کنث پولاک در آغاز بحث اظهار داشت: اقدامات واشنگتن برای حصول توافق هسته‌ای جدید و بهتر با ایران غیرسازنده و مضر برای منافع آمریکاست و رویکرد ترامپ خودزنی است. به علاوه، بخشی از جامعه ایران پس از حصول توافق هسته‌ای همواره استدلال می‌کردند که این توافق حتی ارزش کاغذی را که بر روی آن نوشته شده است، ندارد؛ زیرا آمریکایی‌ها به آن پایبند نخواهند بود، تحریم‌ها برچیده نخواهد شد، واشنگتن فریبکاری خواهد کرد و سرانجام از آن خارج خواهد شد.
پائول پیلار، رئیس سابق مرکز تجزیه و تحلیل در بخش ضدتروریسم سازمان سیا و دیگر سخنران میزگرد مذکور هشدار داد که 12 شرط مایک پمپئو، وزیر امور خارجه آمریکا ضرب‌الاجلی است که هیچ کشور مستقلی نمی‌تواند آن‌ها را بپذیرد. چنین پیش شرط‌هایی هرگز واقع‌گرایانه نبوده و ایران بیکار ننشسته آنچه را به او دیکته شود، اجرایی کند.
پائول پیلار همچنین با انتقاد از سیاست خارجی دولت ترامپ گفت: اگر آمریکا همچنان به توافق هسته‌ای پایبند می‌ماند، ایران تعهدات خود را کاهش نمی‌داد و پایبندی کامل خود را به آن ادامه می‌داد، چنانچه در یکسال گذشته بدان پاییند ماند. در حقیقت تا همین اواخر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی پایبندی ایران را به توافق هسته‌ای تایید کرده بود، اما خروج آمریکا از توافق هسته‌ای، وضع تحریم‌های جدید توسط واشنگتن و بازی تشدید تنش‌ها، امکان رویارویی و درگیری را افزایش داده است.
در بخش دیگری از میزگرد، کنث پولاک اظهار داشت: بیانیه‌ها و اظهارات ترامپ در بستر سیاست و حکومت ایران کمک کننده نیست. اقدامات واشنگتن موجب بی‌اعتمادی بیشتر جامعه ایران به آمریکا شد و مردم ایران هم از مذاکره مجدد متنفر هستند، چراکه آمریکا توافق فعلی را کنار گذاشت و از آن خارج شد.
وی افزود: اگرچه ترامپ به دنبال توافق جدید با ایران است، اما حصول چنین هدفی دشوار و به شدت غیرمحتمل است. مردم ایران به شدت عصبانی هستند، چرا که از مزایای اقتصادی که قرار بوده ذیل اجرای توافق هسته‌ای به دست آورند، بهره‌مند نشده‌اند. به علاوه، بسیاری از مردم ایران از دست آمریکا به واسطه وضع مجدد تحریم‌ها عصبانی هستند. در حالی که ممکن است برخی از ایرانی‌ها معترض دولت خود باشند، اما میهن‌پرست هستند و مقصر اصلی مشکلات اقتصادی را دولت آمریکا می‌دانند. در شرایطی که فشارهای اقتصادی آمریکا علیه ایران ادامه دارد، وعده اروپایی‌ها برای راه‌اندازی سازوکاری جهت دور زدن تحریم‌ها تاکنون موثر نبوده است.
در بخش پرسش و پاسخ، باربارا اسلاوین، از شورای آتلانتیک گفت: دولت ترامپ یکدست و یکپارچه نیست و پی بردن به هدف واشنگتن در قبال تهران دشوار است. وی این سوال را مطرح کرد که آیا ترامپ هدف روشنی در قبال ایران دارد؟ آیا واقعا می‌دانیم که دولت ترامپ به دنبال چیست؟
باربارا اسلاوین در ادامه سوال خود افزود: با تقاضاهای مختلفی که در زمان‌های مختلف توسط افراد مختلف در دولت ترامپ مطرح می‌شود، چنین به نظر می‌رسد که هدف واقعی دولت ترامپ صرفا تضعیف ایران است؛ نه اینکه توافق جدید یا بهتری با ایران به دست آورد.
پولاک ضمن موافقت با نظر باربارا اسلاوین گفت: نگرانی این است که سیاست فعلی آمریکا در قبال ایران در سطحی گسترده مبتنی بر سیاست داخلی آمریکا و اوبامازدایی است و این امر منجر به خروج آمریکا از توافق هسته‌ای شد. به علاوه، افرادی همچون جان بولتون سابقه طرفداری از جنگ و تغییر رژیم را دارند. چنین افرادی با اندیشه‌های مداخله‌جویانه فکر می‌کنند شرایط بهتر خواهد شد، در حالی که اندیشه‌های مداخله‌جویانه و فشار حداکثری موجب انسجام داخلی در ایران خواهد شد. در چنین شرایطی ایران گامی در جهت گفتگو با آمریکا بر نخواهد داشت.
در بخش دیگری از میزگرد یادشده دویل مک مانوس، از روزنامه لس‌آنجلس تایمز پرسید آیا نامزدهای حزب دمکرات می‌توانند کاری کنند یا گفته‌ای را مطرح نمایند که به حل بحران کنونی بین آمریکا و ایران کمک کند؟ تاکنون نامزدهای حزب دمکرات برای انتخابات ریاست جمهوری چیزی فراتر از اجتناب از جنگ و بازگشت به توافق هسته‌ای نگفته‌اند؛ آیا آن‌ها باید علامتی به ایران بدهند که در انتخابات 2020، ترامپ را شکست خواهند داد؟
پیلار در پاسخ به این سوال گفت: این خوب است که تقریبا همه نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا برای سال 2020، از حزب دمکرات از بازگشت به توافق هسته‌ای حمایت می‌کنند، اما این امر به تنهایی کافی نیست. نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری از حزب دمکرات باید روشن سازند که تنها راه واقعی برای حل بحران، مسیر دیپلماتیک است و این امر مستلزم بازگشت به توافق هسته‌ای با ایران به عنوان نقطه آغاز است.