نظریه پرداز روابط بین‌الملل و استاد دانشگاه هاروارد

–      این همه‌گیری “کشو‌ر” (state) را قدرتمند و “ناسیونالیسم” (ملی‌گرایی) را بار دیگر نیرومند خواهد کرد.

–      افزایش چرخش قدرت و نفوذ از غرب به شرق

–       کووید-19 نخواهد توانست دوران تازه‌ی همکاری‌های جهانی باشد..

–       عقب‌نشینی بیش‌تر از جهانی‌سازی بیش‌از حد

مدیر چتم هاوس انگلیس

–      باری که می‌تواند پشت شتر جهانی‌سازی اقتصادی را بشکند.

–      افزایش فشار افکار عمومی و سیاسی برای تحقق اهداف کاهش انتشار گازهای آلاینده (کربن)

–      دولت‌ها، شرکت‌ها و جوامع را مجبور کرده که ظرفیتشان را برای تحمل دوره‌های بلندمدت خودانزوایی اقتصادی بالا ببرند.

–      احتمال اینکه جهان به ایده‌ی جهانی‌سازی متقابلا سودمند بازگردد، ایده‌ای که تعریف‌کننده‌ی شرایط در اوایل قرن 21 بود

–       رهبران با اثبات قدرت مدیریتشان در بحران کووید-19 به شهروندان، می‌توانند برخی سرمایه‌های سیاسی را برای خودشان دست و پا کنند

دیپلمات برجسته سنگاپوری و استاد و سرپرست دانشکده خط مشی عمومی دردانشگاه ملی سنگاپور

–      این بیماری فقط به دگرشی که قبلا آغاز شده‌، شتاب خواهد داد: چرخش از جهانی‌سازی با مرکزیت آمریکا به سوی یک جهانی‌سازی با مرکزیت بیش‌تر چین.

–      مردم آمریکا باورشان به جهانی‌سازی و تجارت بین‌المللی را از دست داده‌اند. توافقات تجارت آزاد، با یا بدون دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، مسموم هستند.

–      مردم چین همچنین نوعی جهش در اعتماد بنفس فرهنگی را هم تجربه کرده‌اند. آنها باور دارند که می‌توانند در هرجایی رقابت کنند.

–      ایالات متحده دو گزینه دارد. اگر هدف اصلی او حفظ برتری جهانی است باید هم در زمینه اقتصادی و هم در زمینه سیاسی وارد یک رقابت ژئوپولیتیکی مجموع‌صفر با چین بشود.اما اگر هدف ایالات متحده بهبود رفاه و سعادت مردم آمریکاست- مردمی که شرایط اجتماعی‌شان رو به زوال است- باید با چین همکاری کند.

نظریه‌پرداز روابط ‌بین‌الملل و سیاست خارجی آمریکا و استاد علوم سیاسی و روابط بین‌الملل دانشگاه پرینستون آمریکا

–      در کوتاه‌مدت، بحران کروناویروس به آتش اختلاف تمام جناح‌های گوناگون در گفتمان راهبرد بزرگ غربی دامن خواهد زد. ناسیونالیست‌ها (ملی‌گرایان) و مخالفان جهانی‌سازی، تندروهای چین، حتی جهان‌گرایان لیبرال شواهد تازه‌ای برای ضرورت اجرای دیدگاه‌هایشان خواهند یافت.

–      تقویت دوباره‌ی حرکت به سوی ملی‌گرایی، رقابت قدرت‌های بزرگ، جداشدن‌های راهبردی

–      همانند دهه 30 و 40 قرن بیستم، چه بسا شاهد یک جریان ناهمسو نیز باشیم که آهسته‌تر پدیدار خواهد شد، نوعی جهان‌گرایی عملی و واقع‌گرایانه، مشابه آنچه فرانکلین روزولت و تعداد اندکی از سایر دولتمردان، پیش از جنگ و در طول جنگ، آن را ایجاد کردند.

–       آمریکا و سایر دموکراسی‌های غربی باید از میان یک تسلسل مشابه از واکنش‌ها عبور کنند، تسلسلی که پیشران آن نوعی احساس آسیب‌پذیری است؛ پاسخ‌ها نخست باید بیش‌تر ملی‌گرایانه باشد، اما با گذشت زمان دموکراسی‌ها برای یافتن نوع تازه‌ای از عمل‌گرایی و جهان‌گرایی حفاظتی، از لاکشان بیرون خواهند آمد.

عضو شورای روابط خارجی آمریکا

–      تضعیف اصول بنیادی تولید جهانی

–      تضعیف زنجیره‌های عرضه جهانی: شرکت‌ها، اکنون زنجیره‌های عرضه‌ی چندمرحله‌ای و چندکشوری را که امروزه بر تولید سلطه دارد، مورد بازنگری قرار داده و این زنجیره‌ها را محدود خواهند کرد.

–      بیشتر شرکت‌ها خواهان آگاهی بیش‌تر درباره منبع تامین تدارکاتشان خواهند بود و بهره‌وری را فدای افزونگی (فراوانی) خواهند کرد.

–      دولت‌ها نیز مداخله خواهند کرد و صنایعی را که راهبردی می‌دانند مجبور خواهند کرد که برنامه‌ها و ذخیره‌های پشتیبان داشته باشند. سودبخشی سقوط، اما ثبات عرضه صعود می‌کند.

عضو بروکلینگ هند ، مشاور سابق امنیت ملی نخست وزیر هند و استاد برجسته در دانشگاه آشوکا در هند

–      همه‌گیری کروناویروس سیاست‌های درون و بین کشورها را دگرگون خواهد داد.

–      موفقیت نسبی دولت‌ها در غلبه بر همه‌گیری و پیامدهای اقتصادی آن یا باعث افزایش و یا باعث کاهش مسائل امنیتی و دوقطبی‌شدن اخیر جوامع خواهد شد.

–      عملکرد دولت‌های استبدادی یا پوپولیستی در مدیریت همه‌گیری‌ها به هیچ عنوان بهتر از سایر دولت‌ها نیست. در واقع، کشورهایی که پاسخی زودهنگام و موفقیت‌آمیز داشته‌اند، مانند کره جنوبی و تایوان، دموکراسی بوده‌اند- نه کشورهایی که توسط رهبران پوپولیست یا مستبد اداره می‌شوند.

–      هنوز پایان یک دنیای به هم پیوسته فرا نرسیده است. همه‌گیری، سند و شاهدی برای وابستگی متقابل ما است.

–      در تمام حکومت‌ها، نوعی چرخش درونی وجود دارد، کاووشی برای خودمختاری و کنترل سرنوشت خویشتن. ما به سوی دنیایی فقیرتر، شرورتر و کوچک‌تر پیش می‌رویم.

–      سرانجام این‌که، نشانه‌هایی از امید و احساس خوب پدیدار است. هند در راهکاری، یک ویدئو کنفرانس با مشارکت تمام رهبران جنوب آسیا را برگزار کرد تا یک پاسخ منطقه‌ای مشترک برای تهدید کروناویروس اندیشیده شود.

–      اگر غافلگیری ناشی از همه‌گیری باعث شود که ما بفهمیم منافعمان در همکاری‌های چندجانبه پیرامون مسائل بزرگ جهانی است، این بحران می‌تواند به تحقق هدفی مفید بیانجامد.

یک دانشمند و پژوهشگر سیاسی اهل ایالات متحده آمریکا است. اصطلاح قدرت نرم به نام او به ثبت رسیده است.

–      در 2017 میلادی، دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، یک راهبرد امنیت ملی تازه را اعلام کرد که بر رقابت قدرت‌های بزرگ متمرکز است. کووید-19 نشان می‌دهد که این راهبرد، نامناسب و ناکافی است.

–      حتی اگر ایالات متحده بتواند به عنوان یک قدرت بزرگ برتری یابد، نخواهد توانست به تنهایی از امنیت خویش محافظت کند.

–      پاتوژن‌ها (عوامل بیماری‌زا مثل باکتری‌ها و ویروس‌ها)، سیستم‌های هوش مصنوعی، ویروس‌های کامپیوتری و پرتوهایی که سایرین به طور تصادفی منتشر می‌کنند می‌توانند همان اندازه که برای دیگران مساله‌ساز هستند، برای ما (آمریکا) هم مشکل‌آفرین باشند.

–       سیستم‌های گزارش‌دهی توافق‌شده، کنترل‌های مشترک، برنامه‌های احتمالی مشترک، هنجارها و قراردادها باید به عنوان ابزاری برای کاهش ریسک‌های مشترک فراوانمان پیگیری شوند.”

–      کلید موفقیت این است که اهمیت قدرت همراهی با سایرین را درک کنیم.

–      هر کشوری، منافع ملی‌اش را در اولویت قرار می‌دهد.

–      کووید-19 نشان می‌دهد که ما (آمریکا) در سازگاری استراتژیمان با این دنیای تازه شکست می‌خوریم.

رئیس اندیشکده بروکینگز و فرمانده سابق نیروهای آمریکایی و ناتو در افغانستان

–       کشورهایی که پشتکار دارند و استقامت به خرج می‌دهند- هم به دلیل برخورداری از سیستم‌های منحصر بفرد سیاسی و اقتصادی و هم از منظر سلامت عمومی- ادعای پیروزی خواهند داشت

–      برای برخی کشورها، این بحران به دلیل برخورداری از دموکراسی، چندجانبه‌گرایی و مراقبت‌های سلامت جهانی، یک پیروزی بزرگ و قاطع خواهد بود و برای سایرین نیز ویترینی از “ویژگی های” حاکمیت استبدادی را به نمایش خواهد گذاشت.

–      این بحران، ساختار قدرت بین‌المللی را به شیوه‌ای باورنکردنی دگرگون خواهد کرد

–      سرکوب و رکود فعالیت‌های اقتصادی و افزایش تنش‌های بین کشورها ادامه خواهد یافت

–      در بلندمدت، این همه‌گیری به شکل چشمگیری ظرفیت تولید اقتصادی جهانی را کاهش خواهد داد

–      ریسک این آسیب به ویژه برای کشورهای در حال توسعه و سایر کشورهای برخوردار از شمار فراوانی از کارگرانِ از لحاظ اقتصادی آسیب‌پذیر، جدی‌تر خواهد بود.

–      نظام بین‌المللی نیز به نوبه‌ی خود تحت فشار چشمگیری خواهد بود که بی‌ثباتی و مناقشات گسترده در داخل و بین کشورها را به همراه خواهد داشت

همکار ارشد سابق بخش بهداشت جهانی در فارین پالیسی و نویسنده برنده جایزه پولیتزر

–      شوک مهم به نظام مالی و اقتصادی جهان، دانستن این نکته است که زنجیره‌های عرضه و شبکه‌های توزیع جهانی عمیقا نسبت به اختلال، آسیب‌پذیر هستند.

–      کووید-19 نشان داده که پاتوژن‌ها نه تنها افراد را آلوده می‌کنند بلکه کل نظام تولید به‌هنگام را هم مسموم می‌کنند.

–      با توجه به وسعت زیان بازارهای مالی که جهان از ماه فوریه تجربه کرده است، شرکت‌ها احتمالا در حالی از این همه‌گیری بیرون خواهند آمد که از الگوی تولید به‌هنگام و نظام تولید پراکنده‌ی جهانی هراسیده و نسبت به آن بدبین خواهند بود.

–      دستاورد این رویداد می‌تواند پدیدآمدن عرصه‌ای تازه و هیجان‌آور در کاپیتالیسم (سرمایه‌داری) جهانی برای حفاظت در برابر اختلال‌های آتی باشد. این شاید منافع کوتاه‌مدت شرکت‌ها را کاهش دهد، اما تاب‌آوری بیشتری را برای کل سیستم به همراه خواهد داشت.

رئیس شورای روابط خارجی

امریکا

–      بحران کروناویروس حداقل برای چندسال بیش‌تر دولت‌ها را وادار خواهد کرد که به جای تمرکز بر رویدادهای فرامرزی، بر مسائل داخلی‌شان و آنچه درون مرزهایشان می‌گذرد، متمرکز شوند.

–      من پیش‌بینی می‌کنم که با توجه به آسیب‌پذیری زنجیره‌های عرضه، گام‌های بزرگتری به سوی خودکفایی‌های گزینشی برداشته شود (که نتیجه‌ی جداشدن‌ها است).

–      مخالفت‌ها با مهاجرت‌های گسترده، افزایش می‌یابد.

–      تمایل یا تعهدات برای از میان برداشتن مشکلات منطقه‌ای و جهانی (از جمله دگرش‌های اقلیمی) کاهش می‌یابد، چرا که منابع شکننده برای بازسازی داخلی و مقابله با پیامدهای اقتصادی بحران، مورد نیاز است.

–      بسیاری از کشورها برای بازیابی و احیای پس از بحران با مشکل روبرو خواهند شد و ضعف‌های دولتی و کشورهای شکست خورده به رایج‌ترین ویژگی‌های جهان تبدیل خواهند شد.

–      بدتر شدن روابط بین چین و آمریکا

–      تضعیف یکپارچگی اروپا

–      تقویت نسبتا ملایم در نظارت جهانی بر سلامت عمومی.

–      بحرانی که در جهانی‌سازی ریشه دارد تمایل و توانایی جهانی برای پرداختن به آن را تضعیف خواهد کرد.

معاون موسسه مطالعات استراتژیک امریکا

–      ایالات متحده، به دلیل خودکامیِ کوته‌فکرانه و بی‌کفایتی ویرانگر دولتش، پس از این به عنوان یک رهبر بین‌المللی دیده نخواهد شد.

–      پیامدهای جهانی این همه‌گیری می‌توانست با ارائه اطلاع‌رسانی بیش‌تر و به‌هنگام از سوی سازمان‌های بین‌المللی به شکل چشمگیری کاهش یابد.

–      اطلاع‌رسانی بیش‌تر و به‌هنگام سازمان‌های بین‌المللی می‌توانست این امکان را به دولت‌ها بدهد که برای آمادگی و تخصیص منابع مورد نیاز، زمان لازم را در اختیار داشته باشند.

–      این چیزی است که ایالات متحده می‌توانست آن را سازمان‌دهی کند و نشان دهد که گرچه به منافع خودش می‌اندیشد، اما صرفا خودکامه نیست.

استاد دیپلماسی و سیاست بین‌الملل در مدرسه حکومت جان اف. کندی هاروارد و معاون اسبق امور سیاسی وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا.

–      همه‌گیری کووید-19 بزرگترین بحران جهانی قرن معاصر استبحران سلامت عمومی یک یک 7.8 میلیارد جمعیت روی زمین را تهدید می‌کند. بحران مالی و اقتصادی ناشی از آن می‌تواند از رکود بزرگ 2008-2009 فراتر برود.

–      هر بحرانی به تنهایی می‌تواند چنان شوک تکان‌دهنده‌ای ایجاد کند که نظام بین‌المللی و توازن قدرتی که ما می‌شناسیم را برای همیشه دگرگون سازد

–      اگر ایالات متحده و چین، قدرتمندترین کشورهای جهان، نتوانند جنگ کلامی پیرامون این که کدام‌ یک مقصر این بحران هستند را کنار بگذارند و نتوانند نقش رهبری‌شان را به شکلی کارآمدتر ایفا کنند، قابلیت‌های هر دو کشور احتمالا به شکل چشم‌گیری کاهش خواهد یافت.

–      اگر اتحادیه اروپا نتواند کمک‌‌های هدفمند بیشتری را برای 500 میلیون شهروندش فراهم کند، دولت‌های ملی باید در آینده قدرت بیشتری را از بروکسل پس بگیرند.

–      در ایالات متحده آنچه بیش‌تر در خطر است، قابلیت دولت فدرال در زمینه‌ی فراهم کردن اقدامات کارآمد برای ریشه‌کنی این بحران است.

–      با این حال، در تمام کشورها نمونه‌ای از قدرت روحیه‌ی بشری – از پزشکان، پرستاران، رهبران سیاسی و شهروندان معمولی- مشاهده می‌شود که تاب‌آوری، کارایی و رهبری را به نمایش می‌گذارند.

–      بنابراین امید آن وجود دارد که در پاسخ به این چالش نامعمول، مردان و زنان گستره‌ی جهان بتوانند بر این بحران غلبه کنند.

تحلیلگر حوزه اقتصاد

مدیر شرکت مشاوره‌ای برایان مارکو ترندز در نیویورک

مدیر سیاست‌گذاری بانک مرکزی ژاپن

–      چین احتمالا قوانین بهداشت شهری و فردی را ارتقاء خواهد داد. مردم این کشور باز هم بیش‌تر به خرید اینترنتی روی خواهند برد و مانند سال ۲۰۰۲ که سارس همه را از رفتن به مراکز خرید گریزان کرده بود، این بار هم تعاملات فردی روزانه تغییرات جدیدی را تجربه خواهد کرد.

روزنامه صبح کابل

–      ویروس میکروسکوپی کرونا به نوعی بر تمام مناسبت‌های جهانی تأثیر گذاشته و انسان عقلانی و دانش‌باور امروز را، به زانو درآورده است.

–      اولین درسی که کوید-۱۹ برای بشر امروز داد، این بود که دیگر ساختارهای دولت-ملتی که مدرن‌ترین شیوه‌ی سیاسی امروز در جهان است، آن قدر کارا نخواهد بود و جهان برای ادامه‌ی موفقانه‌ی زیست، مکلف است به ساختارهای دیگری از سیاست و حکومت‌داری بیندیشد که در آن، مرزهای سیاسی-جغرافیایی، مرکز توجه نیست؛ بلکه آن‌چه می‌تواند مرکز توجه جهان باشد، زمین به عنوان مرز مشترک است و انسان به عنوان ملتی که باید در مقابل عامل‌های بیرونی مجهز و آماده‌ی نبرد شود.

–      انسان پس از کرونا را به آگاهی نسبی بیش‌تری نسبت به خود و اطراف خود می‌رساند؛ انسانی که توانایی‌های بدنش را برای مبارزه با انواع ویروس‌ها می‌شناسد، انسانی که می‌فهمد، ویروس‌ها را با انتی‌ویروس‌ها می‌تواند درمان کرد، نه با پناه بردن به باورها و رسم‌های سنتی-بومی، انسانی که می‌فهمد، برتری یک کشور با داشتن افتصاد برتر یا تکنولوژی برتر نیست؛ بلکه بستگی دارد به برتری زندگی انسان در تمام نقاط جهان و توانا بودن انسان در همه کشورها در مبارزه با تهاجمات ویروسی یا دیگر بلایای طبیعی.

–      پیام کرونا این است که پیش‌رفت‌های کنونی انسان برای مبارزه با پدیده‌های شناخته و ناشناخته‌ی اطرافش کافی نیست و باید در روش و استفاده از دانش و امکان‌هایی که دانش در خدمت انسان قرار می‌دهد، جنبه‌ی احتیاط و ریزبینی را به فراموشی نسپارد و هم‌چنان، زمین را به عنوان یک جغرافیا طوری در نظر داشته باشد که همه امکانات و دست‌آوردها، به شکلی منصفانه تقسیم نقاط مختلف زمین شود؛ تا نشود که یک بیماری واگیردارد، از دورترین و فقیرترین نقطه‌ی زمین به تن انسانی رخنه کند و به کمک وسایل حمل و نقل سریعی که انسان به آن دست یافته است، خودش را در فاصله‌ی نه چندان دیر، به تمام کشورهای ابرقدرت اقتصادی-سیاسی دنیا برساند و گلوی پیش‌رفته‌ترین کشورها را نیز بفشارد.

–      کوید-۱۹، در قبال این که احتمالات یک جنگ بین‌انسانی جهانی دیگر را طی قرن حاضر نابود خواهد کرد؛ هشداری خواهد بود برای زندگی انسانیِ پس از کرونا و بدون شک، انسان پس از کرونا، این هشدار را فراموش نخواهد کرد و برای بحران‌های احتمالی آینده، برنامه‌های مدون‌تری خواهد داشت.

متخصص هلندی پیش‌بینی روندها

–      این ویروس در حال ایجاد یک «قرنطینۀ مصرف» است و تأثیر شگرف فرهنگی و اقتصادی برجا خواهد گذاشت. مردم بالاجبار به زندگی با دارائی‌های کمتر و مسافرت‌رفتن‌های کمتر عادت میکنند چون این ویروس زنجیرۀ تأمین جهانی و شبکه‌های حمل‌ونقل را مختل میکند.

–      خواهیم آموخت چطور فقط با یک لباس شاد باشیم، داشته‌های محبوب قدیمی خود را از نو کشف کنیم، کتابی فراموش‌شده بخوانیم و حسابی مایه بگذاریم تا زندگی را زیبا کنیم. این ویروس همچنین نشان میدهد که چطور اختلال اقتصادی میتواند مزایای محیط‌زیستی داشته باشد.

–      ویروس نشان خواهد داد که چطور کاهش سرعت یا تعطیلی صنایع میتواند محیط‌زیست بهتری بیافریند که قطعاً در مقیاس بزرگ قابل مشاهده خواهد بود.

–      هر کس که هنوز در کار برنامه‌ریزی رخدادهای عمومی در ماه‌های آتی است باید امروز دست از برنامه‌ریزی بکشد و راه‌های نوآورانه‌ای برای ارتباط بیابد.

–      تأثیر شیوع این ویروس وادارمان خواهد کرد شتاب را کم کنیم، از هواپیماسوارشدن بپرهیزیم، از خانه کار کنیم، صرفاً میان دوستان صمیمی و خانواده پی سرگرمی باشیم، و یاد بگیریم خودبسنده و مراقب باشیم.

–      دور نیست که قفسه‌ها را خالی از کفش و تلفن و لباس و حتی خمیردندان ببینیم. صادرات لاینقطع ساری‌های جنس‌موادی به هند و لوازم پلاستیکی خانه به افریقا، که طی سالیان به‌شدت اقتصادهای بومی را مختل کرده و بیکاری (و آلودگی) زیادی را باعث شده هم شاید متوقف شود و احتمالاً فرصت‌های تازه‌ای برای تولید بومی ایجاد کند.

–      در وضعی خواهیم بود که صفحه‌ای خالی برای شروعی تازه خواهیم داشت چون پول و شرکت‌های زیادی در فرایند کندتر شدن از بین خواهد رفت. جهت‌دهی دوباره و شروع تازه نیاز به بینش و بی‌پروائی زیادی دارد تا اقتصادی جدید بسازد با ارزش‌ها و روش‌های مدیریت تولید، توزیع و خرده‌فروشی متفاوت.

–      هزینۀ واقعی تعطیلی در ایتالیا و ژاپن و نیز کره و چین به رکود جهانی عظیمی که تا کنون تجربه نشده خواهد انجامید. این نه یک بحران اقتصادی که یک بحران اختلال است. مردم دیگر جائی نمیروند، بیرون نمیروند، پول خرج نمیکنند، تعطیلات نمیروند، رخداد فرهنگی نمیروند، حتی کلیسا هم نمیروند!

–      تعویق نمایشگاههای ونیز، حج، نیایش پاپ، و احتمالاً بازی‌های المپیک و موارد بعدی همگی در حد خود فجایعی اقتصادی‌اند. تجمیعشان باعث توقف گردش پول میشود. تمام بخش‌ها ضربه دیده‌اند به‌خصوص برندهای لوکس، خطوط هواپیمائی. مجبور خواهیم شد به زندگی با اخبار کمتر و کالاهای کمتر خو کنیم. باید همۀ عادت‌هایمان را ترک کنیم درست مثل اینکه داریم اعتیاد را ترک میکنیم.

استاد فلسطینی‌الاصل دانشگاه «جرج تاون» و کارشناس «بحران‌های بین‌المللی» در پژوهشکده «دوحه»

–      پس از شیوع کرونا، به جای پناه بردن به افزایش همبستگی‌ها در داخل «خانواده بین‌المللی»، شاهد سیطره نظریه «رهایی فردی» بودیم. دولت‌ها مرز‌های خود را بستند و به دنبال برطرف کردن نیاز‌های اساسی مردم خود برآمدند. به طور کلی، واکنش‌های بین‌المللی در تعامل با کرونا، بیش از هر چیز بر اصل «فرد گرایی» متمرکز شده و ساز و کاری در راستای تعاون و همکاری بین تشکل‌های بین‌المللی مختلف، برای مقابله با خطر همگانی، تدارک دیده نشد.

–      کرونا اما تنها بر ارزش‌های همبستگی بین‌المللیِ ویژه مقابله با درگیریها، تاثیر نگذاشت، بلکه تاثیر آن امتداد پیدا کرد تا مستقیما به درگیری‌های موجود برسد، برخی از آن‌ها را بحرانی‌تر کرده و برخی دیگر را از مسیرشان منحرف نمود.

–       نحوه مدیریت بحران پس از شیوع کرونا در آمریکا، باعث شد دونالد ترامپ شانس خود برای پیروزی در دوره دوم ریاست جمهوری را بسیار ضعیف ببیند.

–      در جهان عرب، کرونا حداقل به صورت موقت باعث توقف موج دوم بهار عربی شد و این ویروس، تبدیل به یک راه حل سحر آمیز و هدیه‌ای بزرگ برای نظام‌های دیکتاتوری عربی شد که حتی در خواب خود هم نمی‌دیدند. مردم الجزایر و سودان، تظاهرات خود را متوقف کردند و دیگر جوامع عربی نیز بیش از آنکه به مبارزه با نظام‌های دیکتاتور حاکم فکر کنند، سرگرم کرونا شدند.

–      کرونا همچنین بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل را نیز از محاکمه به اتهام خیانت در امانت، نجات داده و زمان کافی را برای وی فراهم کرد تا وارد انتخابات جدید شده و ائتلاف آبی-سفید را از هم بپاشد، تا بتواند حداقل برای یک سال و نیم، بعنوان نخست وزیر در جایگاه خود بماند، یعنی مقدار زمانی که برای اجرای معامله قرن نیاز دارد. به عبارت دیگر، کرونا فرصت دیگری برای اجرای بند‌های بیشتری از معامله قرن به نتانیاهو داد.

–

–      نتیجه خطرناکتری که بحران کرونا می‌تواند داشته باشد، ریشه کنی یا حداقل تهدید ارکان نظام بین‌المللی فعلی است و این سناریو کاملا محتمل است. بحران کرونا می‌تواند موجب زایش نظام بین‌المللی تازه‌ای به روی ویرانه‌های نظام بین‌المللی فعلی شود، که با درگیری‌های بین‌المللی سازگاری بیشتری دارد؛ یعنی سناریویی مشابه آنچه با فروپاشی جهان دو قطبی و روی کار آمدن نظام تک قطبی، به دنبال فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، ایجاد شد.

–      پیش بینی چگونگی شکل و شمایل نظام بین‌المللی که ویروس کرونا می‌تواند به تولد آن کمک کند، دشوار است؛ اما یکی از سناریو‌ها می‌تواند «توحش نظام جهانی» باشد؛ آنچه که موجب ظهور درگیری‌های جدید و وحشتناکتری بین دولت‌ها می‌شود.