بامداد بیرمق
تهران- ایرنا- یکی از تحلیلگران شبکه خبری سی ان ان هشدار داد که در صورتی که دونالد ترامپ رئیس جمهور سابق آمریکا به دلیل نقض حکم دادگاه در خصوص ممنوعیت اظهارنظر علنی و مصاحبه مطبوعاتی درباره شهود، دادستان، کارکنان دادگاه، هیات منصفه و خانواده قاضی، بازداشت و حبس شود، شورش سراسری در ایالات متحده به وقوع خواهد پیوست.
برگزاری رزمایش نیروی هوایی جمهوری آذربایجان در حالی انجام شد که پیشتر آیهان حاجیزاده سخنگوی وزارت خارجه جمهوری آذربایجان در بیانیهای با انتقاد از اقدامات فرانسه در تسلیح ارمنستان، تاکید کرد: گسترش نظامیگری در منطقه به نفع صلح نیست. حملات هوایی به اهداف زمینی از جمله سامانههای پدافند هوایی، جنگ الکترونیک، مقابله با پهپادهای انتحاری و عملیات ترابری نیروهای نظامی و تجهیزات نظامی از جمله تمرینهایی بود که از سوی نیروی هوایی ارتش جمهوری آذربایجان در جریان این رزمایش با موفقیت به انجام رسید./ایران تایمز
وبسایت موسسه فرانسوی روابط بینالملل در یادداشتی نوشت: ازلحاظ بینالمللی، دو واقعیت در ماههای اخیر موردتوجه بوده است. نخست، نقطه عطف مهم غرب در برابر چین پس از رویکرد تهاجمی دونالد ترامپ در برابر شی جین پینگ است. حتی در سال 2019، کشورهای اروپایی به فکر «تهدید چین» نبودند، هرچند که بسیاری از آنها از تصرف تعداد فزایندهای از شرکتهای فنآوری توسط گروههای چینی در این قاره کهن نگران میشدند.
مسلماً، بروز این حس نگرانی از چین، ناشی از تغییر در لحن رهبران این کشور از زمان به قدرت رسیدن شی جین پینگ نیز بوده است. در کنار گفتمان نرم در مورد فضائل چندجانبهگرایی، رهبران چین با توجه به یک جانبه گرایی فزاینده آمریکا، دیگر تردیدی در اصرار بر آمال قدرتطلبی خود ندارند.
واقعیت دوم عبارت است از انتخاب بایدن – هریس بهعنوان رئیسجمهور- معاون آمریکا که انتظار میرود عملکرد سیاست خارجی آمریکا را به روش مطلوب بازگرداند، اما یقیناً در قبال چین نرمتر نخواهد شد. برخی معتقدند که رویارویی چین-آمریکا در خصوص برخی مسائل (در رأس آنها تایوان) احتمالاً رقابتی خواهد بود و جنگ مهمی به وقوع نخواهد پیوست. چنین اعتقادی ممکن است خیال خام باشد، بهویژه اگر ظهور فنّاورانه و اقتصادی چین تا جایی ادامه یابد که آمریکا را در جایگاه دوم قدرت جهانی پشت سر بگذارد. همین حالا نیز جدایی فنّاورانه این دو ابرقدرت آغاز شده است.
چشمانداز جنگ سرد فزاینده جدید صرفاً نگرانی برای اروپا نیست. در نشستهای رده-بالای (مجازی) اخیر با شرکت کشورهای آسیایی، بسیاری از کشورهای شرق و جنوب شرق آسیا نمیخواهند که مجبور به انتخاب بین چین و آمریکا شوند. آنها انتظار دارند که اروپا نیز همین نگرش را داشته باشد. هشدار واضح بوده و تحت این شرایط، در درجه اول متوجه واشنگتن است. همچنین، واقعگرایان در مورد تمایل شدید دموکراتهای آمریکا (البته نهفقط آنها) به اجرای ایده تغییر رژیم به بهانه دفاع از حقوق بشر محتاط هستند. در اروپا، این تمایل مسلماً مهمترین دلیل شکست صلح با روسیه پس از فروپاشی شوروی بوده است.
هیچ شکی نیست که اعضای اتحادیه اروپا همچنان به ائتلاف ناتو متعهد هستند، هرچند که پس از فروپاشی شوروی، هدف این ائتلاف کلاً مبهم بوده است. زیر سؤال بردن ناتو در آلمان یک تابوست و این کشور تمایلی به «استقلال راهبردی» اروپا نشان نمیدهد. آلمان در مورد دیدگاه پاریس احتیاط کرده و ضعفهای اقتصادی فرانسه را موردتوجه قرار داده که بهواسطه همهگیری بدتر شده است. کشورهایی نظیر لهستان، تهدید را صرفاً از جانب روسیه دیده و ازنظر بسیاری از اعضای ناتو، هدف وجودی این ائتلاف با پایان جنگ سرد به پایان نرسیده است. بااینحال، اروپا از خطر تبدیل تدریجی ائتلاف آتلانتیک تحتفشار آمریکا به ائتلاف ضد چین آگاه است؛ بهعبارتدیگر، کشورهای اروپایی نیز همانند کشورهای آسیایی نمیخواهند که مجبور به انتخاب بین چین و آمریکا شوند، هرچند که اروپا برای گرایش به آمریکا دلیل موجه دارد.
یقیناً، اروپا نمیخواهد که آمریکا تحریمهای ثانویه مخرب را ادامه داده و از آنها سوءاستفاده کند. اگر متحدان آمریکا باسیاستهای این کشور کاملاً همسو نباشند (مثلاً در مورد تحریم ایران) این تحریمها نفس آنها را خواهد گرفت.
ساخت اروپا تلاشی بلندمدت است و نمیتوان همهچیز را یکباره کامل کرد. در حال حاضر، ایده استقلال فنّاورانه گام بزرگی محسوب میشود که آلمان نیز از آن حمایت کرده و میتواند جایگزین استقلال راهبردی (که مضمون تفرقهآمیز دارد) شود. ازنظر فرانسویها، بهترین کار ایجاد پایههای ساختمان اروپا بر اساس پروژههایی (جامعه فولاد و زغالسنگ اروپا) است که هدف آنها کمک به ظهور ایده برتری منافع اروپا بر مفهوم کلاسیک منافع ملی است. در حال حاضر، آیا این دقیقاً همان هدفی نیست که کمیسیون اروپا با ریاست اورسلا فن در لاین با پیشبرد طرحهای فنّاورانه مهم دنبال میکند؟ این وظیفهای کاملاً مشخص بوده و برای هیچ کشوری مضر نبوده و پیشنیاز هر نوع بلندپروازی، حتی بلندمدت، است. بااینحال، موفقیت این طرح قابلدستیابی بوده و کمک به ایجاد توازن جهانی که کشورهای اروپایی و دیگران به دنبال آن هستند، برای منافع جمعی کشورهای غربی مطلوب خواهد بود.
0 Comments