جدیدترین مطالب

پایان دو دهه همکاری کرملین و کاخ سفید

پایان دو دهه همکاری کرملین و کاخ سفید

حمیدرضا جوادی قلعه و سعید محمدی کاوند در یادداشت مشترکی برای دیپلماسی ایرانی می نویسند: مقامات کرملین چه در طول این ۲۲ سال و چه در زمانی که روسیه از انتقال رهبران داعش از سوریه، لیبی و سایر نقاط غرب آسیا تحت چتر حمایتی آمریکا به افغانستان هشدار می‌داد باید می‌دانستند که تروریسم و ادعای مبارزه با آن تنها یک کارت بازی در دستان مسئولان کاخ سفید است.
Loading

أحدث المقالات

مسکو: آلمان حق اخلاقی ندارد که با قربانیان نازی ها رفتار متفاوتی داشته باشد

ماریا زاخارووا، سخنگوی وزارت امور خارجه روسیه، در توضیح اظهارات برلین درباره مسئولیت ویژه آلمانی ها در قبال یهودیان، گفت: آلمان حق اخلاقی ندارد که با قربانیان جنایات نازی ها متفاوت رفتار کند.

Loading

کرونا؛ فرصتی برای تغییر و مقابله با مداخلات خارجی در خاورمیانه

شورای راهبردی آنلاین – رصد: پاندمی کرونا به خودی خود به تغییر سیاسی در خاورمیانه و شمال آفریقا منجر نخواهد شد، این تغییر هم به توانایی دولت‌ها و هم توان جنبش‌های اعتراضی برای سرمایه‌گذاری در این زمان بستگی دارد. در کل، بحران‌ها جهان را تغییر نمی‌دهد، این مردم هستند که چنین کاری را انجام می‌دهند.

ژرژ فهمی، عضو برنامه خاورمیانه و شمال آفریقا در اندیشکده چتم هاوس در تحلیلی که این اندیشکده روی وب سایتش منتشر کرد، نوشت: کووید-19 فرصتی را برای رژیم‌های این منطقه فراهم کرده است تا بتوانند به اعتراضات پایان دهند. خیابان‌ها و میدان‌های الجزایر، بغداد و بیروت که چند ماه قبل مملو از معترضان بود حالا به دلیل شیوع کرونا خالی شده و گردهمایی‌های سیاسی نیز به حالت تعلیق درآمده‌اند. کرونا چیزی را حاصل کرده که تک تیراندازها، تبلیغات حامی رژیم و حتی بحران اقتصادی نمی‌توانست انجام دهد.

به علاوه رژیم‌های سیاسی بعضا از این بحران بهره برده‌اند تا بتوانند با بازداشت معترضان کنترل بر عرصه سیاسی را گسترش دهند.

در هر صورت، این بیماری با وجود چالش‌هایی که با خود همراه آورده، فرصت‌هایی را نیز برای جنبش‌های اعتراضی در این منطقه ایجاد کرده است.

اگرچه این بحران به حضور مردم در خیابان‌ها پایان داده، اما اشکال جدیدی از فعالیت‌ها را در قالب ابتکارات همبستگی برای کمک به آن‌هایی ایجاد کرده است که تحت تاثیر پیامدهای این بحران قرار گرفته‌اند. به عنوان مثال در الجزایر، فعالان حراک، پویش‌هایی آنلاین برای افزایش آگاهی درباره ویروس کرونا راه انداخته و از مردم خواسته‌اند در خانه بمانند.

دیگران اماکن عمومی را تمیز و ضدعفونی کرده‌اند. در عراق گروه‌های معترض فعالیت‌شان را به سمت افزایش آگاهی و توزیع مواد غذایی ضروری برای کمک به کاهش مشکل کمبود غذا و بالا رفتن قیمت‌ها در این کشور برده‌اند. این ابتکارات مشروعیت جنبش‌های اعتراضی را بالا می‌برد و اگر با پیامی سیاسی همراه شود، می‌تواند فرصتی مهم را برای گسترش پایگاه مردمی، برای آن‌ها فراهم کند.

گلایه‌ از اقتصاد، فساد، خدمات عمومی ضعیف از جمله نگرانی‌های موج اخیر اعتراضات بود و کرونا سطح آسیب‌پذیری اقتصادی در این منطقه را بیش‌تر در معرض نمایش گذاشت. کووید-19 نابرابری‌های اجتماعی-اقتصادی را در کشورهای این منطقه واضح‌تر کرد. این بحران بر آسیب‌پذیری درصد بالای نیروی کار غیررسمی (فاقد امنیت اجتماعی از جمله بیمه سلامت و مستمری) در این کشورها که قادر نبوده‌اند از عهده ضربه ناشی از قرنطینه برآیند، تاکید کرد.

کرونا نیاز به سرمایه‌گذاری دولتی بیش‌تر در نظام‌های سلامت عمومی به منظور کارآمدتر کردن آن‌ها و کاهش فساد را برجسته و دلیل معترضان برای نیاز به اصلاحات شدید اجتماعی-اقتصادی را تقویت کرد.

در سطح ژئوپلیتیک، این بحران رویکرد ثبات محور قدرت‌های غربی در قبال این منطقه را زیر سوال برد. سال‌ها بود که قدرت‌های غربی به نیروهای امنیتی در این منطقه کمک می‌کردند تا با تروریسم مبارزه کنند، اما کرونا ثابت کرد که چالشی مهلک‌تر از تروریسم برای این منطقه و غرب است.

بازیگران بین‌المللی باید در مواجهه با این چالش، در رویکردشان تجدیدنظر کنند تا شامل حمایت از ابتکارات مربوط به سلامت و آموزش و نیز آزادی بیان و شفافیت شود. آن طور که سیاستگذاران غربی خودشان استدلال می‌کنند، عدم شفافیت چین و پاسخ کند این کشور باعث شیوع کرونا شد.

بنابراین، این بحران به جنبش‌های اعتراضی منطقه این فرصت را می‌دهد که روی این دوران سرمایه‌گذاری کنند و سیاست‌های قدرت‌های غربی را که متمرکز بر ثبات منطقه‌ای برای مبارزه با تروریسم است، عقب برانند.

اما بحران‌ها جهان را تغییر نمی‌دهند. کووید-19 به خودی خود به تغییر سیاسی در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا منجر نمی‌شود، بلکه فرصت‌ها و خطراتی را همراه می‌آورد که اگر از آن‌ها بهره‌برداری شود، به بازیگران سیاسی اجازه خواهد داد دستور کار خودشان را پیش ببرند. اگرچه این بحران به بسیج‌های مردمی خاتمه و به برخی رژیم‌ها اجازه داد محکم‌تر بر عرصه سیاسی چنگ بزنند، اما در پس این چالش، برای جنبش‌های اعتراضی فرصت‌های واقعی وجود دارد.

وضعیت کنونی این امکان را برای آن‌ها فراهم می‌کند که از طریق نوآوری‌های همبستگی، پایگاه مردمی خود را گسترش دهند و برای پاسخ به نابرابری‌های اجتماعی – اقتصادی اهمیت بیشتری قائل شوند.

0 Comments

یک دیدگاه بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *