جدیدترین مطالب

ملت یمن علی رغم همه فشارها همچنان حامی فلسطین است

سید عبدالملک بدرالدین دبیرکل جنبش انصارالله یمن در سخنرانی خود با تاکید بر اینکه موضوع جنایت صهیونیست ها در غزه ننگی بر همه انسان هاست گفت : ملت یمن با وجود تمام فشارها تغییری در موضع اش در قبال فلسطین نداشته است . 

بدهی ۱۵ میلیارد پوندی شرکت آب انگلیس

گزارش‌های فاش شده نشان می‌دهد تیمز واتر بزرگترین شرکت آب انگلیس که یک چهارم جمعیت انگلیس از مشترکان آن هستند ۱۵ میلیارد پوند بدهی به بار آورده است.

سفر وزیر امور خارجه به ترکمنستان

حسین امیرعبداالهیان وزیر امور خارجه کشورمان در سفر به ترکمنستان خواستار توسعه همکاری‌های دوجانبه و منطقه‌ای میان دو کشور همسایه شد. مقامات ایران و ترکمنستان در جریان این سفر همچنین موانع موجود بر سر راه تقویت همکاری‌ها را نیز بررسی کردند.

Loading

أحدث المقالات

فلسطین در کانون بحث دیپلماتیک در سفارت ایران در مسکو

مسکو- ایرنا- مسائل فلسطین و منطقه در کانون بحث دیپلماتیک با حضور میخائیل باگدانوف نماینده ویژه رئیس‌جمهوری روسیه در امور خاورمیانه و تعدادی از سفیران کشورهای اسلامی در محل سفارت جمهوری اسلامی ایران در مسکو بود.

مکرون: به برزیل برای تولید زیردریایی هسته‌ای کمک می‌کنیم

تهران- ایرنا- امانوئل مکرون رئیس جمهور فرانسه در مراسم به آب اندازی سومین زیردریایی دیزلی برزیل به نام «تونِلِرو» که طراحی آن توسط فرانسه انجام شده است، گفت: به برزیل برای تولید زیردریایی هسته‌ای کمک می‌کنیم.

Loading

پوتین – ترامپ، متحد یا دشمن؟

شورای راهبردی آنلاین – رصد: با تشدید کارزار انتخاباتی آمریکا، مخالفان سیاسی رئیس جمهور فعلی به این شعار قدیمی خود روی آورده‌اند که ولادیمیر پوتین از ترامپ شریک و دوست قدیمی خود حمایت می‌کند. این اعتقاد، یکی از اندک موضوعاتی است که ظاهرا افراد متفاوتی نظیر هیلاری کلینتون، نانسی پلوسی، جو بایدن، چارلز شومر و حتی برنی سندرز با آن کاملا موافق هستند.

آندری کورتونوف در یادداشتی که وب شورای امور بین‌الملل روسیه آن را منتشر کرد؛ نوشت: به نظر می‌رسد که همه آنها متقاعد شده‌اند که ترامپ «بهترین دوست پوتین» در واشنگتن محسوب می‌شود و بنابراین، کرملین همانطور که در رقابت انتخابات ریاست جمهوری 2016 ظاهرا با بی‌احترامی به استقلال آمریکا شدیدا از ترامپ حمایت کرد، از انتخاب مجدد او در سال 2020 نیز حمایت خواهد کرد.

فرض کنیم که ولادیمیر پوتین از منابع، مهارت و زیرساخت‌های لازم برای تعیین رئیس کاخ سفید پس از 20 ژانویه 2021 برخوردار است. آیا برای روابط بهتر بین روسیه و آمریکا، پوتین باید از ترامپ به عنوان بهترین گزینه حمایت کند؟

هیچ کس نمی‌تواند این واقعیت آشکار را انکار کند که روابط روسیه-آمریکا طی سه سال گذشته پس از به قدرت رسیدن ترامپ به هیچ وجه بهتر نشده بلکه در حقیقت به طور چشمگیری بدتر هم شده است. دیدار هلسینکی تنها دیدار رو در رو بود که آن هم به یک شکست مفتضحانه تبدیل شد؛ دولت آمریکا بی‌وقفه تحریم‌های متعددی علیه مسکو اعمال کرده است؛ پیمان کنترل تسلیحات راهبردی دوجانبه بیش‌تر مرده است تا زنده و سفارت آمریکا و روسیه به ترتیب در مسکو و واشنگتن دی سی به قلعه‌های محاصره شده شبیه هستند تا مراکز دیپلماتیکی مهم.

استدلال مخالفان ترامپ احتمالا این است که همه این‌ها پیامد سیاست‌های ترامپ نبوده بلکه نتیجه تلاش‌های موفقیت‌آمیز گروه مخالف دولت در کنگره و دولت سایه برای جلوگیری از اقدامات بی‌محابا و خطرناک رئیس جمهور این کشور جهت درخواست کمک از ولادیمیر پوتین و خشنودی کرملین بوده است. درواقع، تیرگی فعلی روابط بین مسکو و واشنگتن، صرف نظر از مقصر آن، به یک امر دوپهلو شبیه است. با این حال، در این روابط نمی‌توان کنگره را پلیس بد و کاخ سفید را پلیس خوب قلمداد کرد.

به عنوان مثال، خروج آمریکا از پیمان سلاح‌های هسته‌ای میان برد با روسیه (آی ان اف) و ایجاد شک و تردید در سودمندی توافق استارت نو برای آمریکا، طرح کاخ سفید بوده است نه کنگره. آغاز مخالفت شدید با خط لوله جریان شمال-2 و راه اندازی پویش «فشار حداکثری» علیه ایران، شریک راهبردی روسیه در خاورمیانه، کار کاخ سفید بوده است. در بسیاری از مسائل، دولت ترامپ بیش از سیاستمداران باتجربه و باتدبیر کنگره، کرملین را به چالش کشیده است.

علاوه بر این، آنچه دموکراتها اغلب آن را«هدیه ترامپ به پوتین» می‌نامند، از نمای نزدیک هدیه ارزشمندی به نظر نمی‌رسد. برای مثال، آیا خروج برنامه ریزی شده آمریکا از افغانستان یا حتی سوریه واقعا به نفع روسیه بوده است؟ به احتمال زیاد اینطور نیست. در هر دو مورد، خلاء راهبردی ناشی از خروج آمریکا بیش‌تر توسط دشمنان مسکو پر شده است تا متحدان آن.

شاید ترامپ شخصا از پوتین خوشش بیاید و احساس وی نیز ممکن است دوطرفه باشد. این دو نفر در مورد جهان و نحوه پیشبرد سیاست خارجی دیدگاه‌های مشترک زیادی دارند. هر دو طرفدار استقلال هستند، هر دو منافع ملی را بر منافع غیرملموس جهانی ترجیح می‌دهند. هر دو طرفدار رویکردهای تعاملی بوده و به چندجانبه گرایی تمایل زیادی ندارند. با این حال، اشتراک یا شباهت دیدگاه‌ها باعث اتحاد طبیعی پوتین و ترامپ نمی‌شود، چراکه آنها چیز زیادی برای ارائه به یکدیگر ندارند. ترامپ نمی‌تواند پوتین را به جدایی از پکن، تهران یا دمشق متقاعد سازد و پوتین هم نمی‌تواند انتظار داشته باشد که ترامپ گروه‌های ضد روسی موجود در واشنگتن را برچیند و روابط دوجانبه‌ای با روسیه برقرار سازد.

نتیجه انتخابات ریاست جمهوری 2020 آمریکا نه تنها این کشور بلکه باقی کشورهای جهان ازجمله اروپا، چین، خاورمیانه و غیره را نیز تحت تاثیر قرار خواهد داد. روسیه هم استثنا نیست، اما تاثیر این انتخابات برای روسیه در مقایسه با بسیاری از بازیگران بین‌المللی کمتر است.

صرف نظر از اینکه چه کسی در سال 2021 در کاخ سفید خواهد نشست، روابط آمریکا-روسیه همچنان خصمانه خواهد بود. در این برهه، تلاش برای مدیریت این دشمنی و کاهش ریسک و اجتناب از هزینه سنگین رویارویی کنترل نشده، بهترین کاری است که می‌توان انجام داد. امید است که هدفی بالاتر از این در انتخابات بعدی در سال 2024 (که سال انتخاباتی هر دو کشور آمریکا و روسیه است) فراهم شود.

0 Comments

یک دیدگاه بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *