وب‌سایت اندیشکده آمریکایی رند (RAND) در یادداشتی نوشت: آمریکا 32 فرد و نهاد روسی را به لیست تحریم‌های این کشور اضافه کرد. برخی معتقدند تشدید تحریم‌‌ها و اخراج دیپلمات‌‌ها باعث کنترل رفتار پوتین شده است. روسیه تعداد زیادی از نیروهای نظامی خود را از مرز اوکراین عقب کشیده است، اگرچه باقی ماندن برخی از تجهیزات نظامی آن همچنان تهدیدی برای اوکراین است. علاوه بر این، مشارکت پوتین در اجلاس آب و هوایی به میزبانی بایدن و دیدار آتی دو رهبر در ماه ژوئن نشانه‌هایی از تعدیل رویکرد پوتین در قبال دولت جدید آمریکا است. بااین‌حال، سوابق کرملین نشان نمی‌دهد که پوتین عقب‌نشینی می‌کند و رویکردی مسئولیت‌پذیرانه‌تر را اتخاذ خواهد کرد.

از زمان حمله نظامی روسیه به کریمه و جنوب شرقی اوکراین، پوتین به دنبال راه‌هایی برای کاهش فشارهای اقتصادی غرب بوده است. تحریم‌های فعلی، توانایی روسیه برای واردات تجهیزات و ابزارآلات صنعتی کارآمد را محدود خواهد کرد و با گذشت زمان، تأثیر زیادی در بخش تولید فناوری‌های پیشرفته روسیه خواهد داشت. روسیه برای کاهش تأثیر تحریم‌ها بر صنعت تولید، برنامه واردات خود در بخش‌های اصلی صنعتی را تغییر داد، اما هنوز تا رسیدن به اهداف موردنظرش فاصله دارد. به‌عنوان‌مثال، تلاش‌های مستمر روسیه برای جایگزین کردن برخی تجهیزات اصلی مانند موتورها و مواد کامپوزیتی بال هواپیما که قبلاً سازندگان اوکراینی و غربی آن‌ها را تأمین می‌کردند، هنوز به نتیجه نرسیده است. این مسئله منجر به تأخیر در توسعه جنگنده‌های نسل پنجم سوخو-۵۷ و هواپیماهای غیرنظامی مانند ایرکوت ام‌سی-۲۱ شده است. نیکولای پاتروشف، دبیر شورای امنیت روسیه سال گذشته اذعان داشت که صنعت دفاعی روسیه «هنوز به فن‌آوری‌های خارجی وابسته است».

اگرچه روسیه برای تأمین برخی قطعات به چین روی آورده است، اما این قطعات با کیفیت اقلامی که روسیه قبلاً از اوکراین یا کشورهای همسو با آمریکا مانند آلمان و ژاپن وارد می‌کرد، یکسان نیستند. با گذشت زمان، این مشکلات می‌تواند بر کیفیت سلاح‌های پیشرفته روسی به‌عنوان اصلی‌ترین کالای صادراتی روسیه تأثیر بگذارد.

علاوه بر نفت و گاز، سلاح‌های پیشرفته متعارف جزو اصلی‌ترین صادرات روسیه هستند؛ اما حتی اگر در حوزه فروش سلاح نیز بازاریابی خوبی صورت گیرد، صادرات تسلیحات روسیه دیگر به‌اندازه گذشته سودآور نخواهد بود. در گزارش اخیر موسسه تحقیقات صلح بین‌المللی استکهلم، صادرات تسلیحات روسیه در چهار سال گذشته (2020 – 2016) در مقایسه با چهار سال قبل از آن (2015-2011) 22 درصد کاهش‌یافته است. اقدامات دیپلماتیک آمریکا تعدادی از کشورها مانند اندونزی و مراکش را مجبور کرده تا برای تأمین سامانه‌های امنیتی خود تجهیزات غیر روسی را جایگزین کنند. اگرچه این تلاش‌ها، فروش تسلیحات روسی را متوقف نکرده است، اما کاهش فروش آن، هزینه‌ای که ارتش روسیه برای مدرنیزه‌سازی نظامی نیاز دارد را افزایش می‌دهد، زیرا در این صورت تولید به‌صرفه نخواهد بود.

روسیه اقدامات دیگری نیز برای کمک به فروش تسلیحات خود در خارج از این کشور انجام داده است. به‌عنوان‌مثال، روسیه سعی کرده با انجام معاملات با ارزهای ملی به‌جای دلار آمریکا یا در پیش گرفتن معاملات تهاتری، به نحوی تحریم‌ها را دور بزند. روسیه همچنین محدود کردن دسترسی به اطلاعات فروش تسلیحات خود را آغاز کرده تا از شرکت‌های روسی که هنوز تحت تحریم نیستند محافظت کند. اگرچه این اقدامات موفقیت محدودی داشته‌اند، اما روسیه از فشارهای تحریم مصون نیست.

سه سال پیش، کنگره آمریکا قانونی تصویب کرد که هدف آن منصرف کردن کشورها از خرید تسلیحات پیشرفته روسی بود تا از این طریق رفتارهای مخرب روسیه را مهار کند. اگرچه تهدید آمریکا برای تحریم کشورهایی که سلاح روسی خریداری می‌کنند باعث شده تا بعضی کشورها در خرید تسلیحات روسی بازنگری کنند، اما این اقدام به روابط دوجانبه آمریکا با برخی کشورها آسیب‌زده است؛ چراکه مصوبه کنگره مجازات برخی کشورهای ثالث را به دنبال داشته است. بااین‌حال، وقتی کشورها خرید تسلیحات روسی را متوقف ‌کنند، توانایی روسیه برای گسترش نفوذ خود در سراسر جهان کمتر شده و بودجه اقدامات تهاجمی روسیه نیز کاهش می‌یابد.

با عدم خرید تسلیحات روسی، کشورها می‌توانند به مسکو اعلام کنند که دخالت روسیه در امور سایر کشورها هزینه دارد. درعین‌حال، کشورهای تولیدکننده اسلحه زیادی وجود دارند که می‌توانند جایگزین تسلیحات روسی شوند.

اگرچه به نظر می‌رسد تحریم‌های اعمال‌شده علیه صنعت دفاعی روسیه تأثیرات زیادی داشته است، اما ممکن است موجب تعدیل رویکردهای بین‌المللی روسیه نشود.