جدیدترین مطالب
أحدث المقالات
اعزام ناوچه آلمانی به ایندوپاسفیک با نگرانی در مقابل چین
هانس کندانی، پژوهشگر ارشد برنامه اروپا در اندیشکده چتم هاوس و میشیتو تسوروئوکا، استاد دانشکده مدیریت سیاسی دانشگاه کیو در تحلیلی مشترک که در وبسایت این اندیشکده منتشر شد، نوشتند: اخیراً وقتی مشخص شد که آلمان قصد دارد ناوچه بایرن را به دریای چین جنوبی اعزام کند، اقدام آلمان را بهعنوان حرکتی بهسوی اتخاذ موضع سرسختانهتر در برابر ادعاهای ارضی چین در آسیا تفسیر کردند. آنگرت کرامپ-کارنبائر، وزیر دفاع آلمان این اعزام را نشان همبستگی با متحدان و شرکای همفکر در منطقه خواند.
باوجود وابستگی آلمان به چین بهعنوان بازار صادرات و رابطه سیاسی نزدیک پکن و برلین در دهه گذشته، به نظر رسید که آلمان قصد دارد فراتر از تعهد لفظی خود به حقوق بینالملل حرکت کند و در کنار فرانسه و انگلیس که هر دو اخیراً عملیاتهای حضور در ایندوپاسیفیک داشتهاند، گامهایی ملموس را برای ارتقای حقوق بینالملل بردارد.
انتشار رهنمودهایی برای سیاست ایندوپاسیفیک توسط دولت آلمان در سپتامبر گذشته – که حضور امنیتی گستردهتر در منطقه را خواستار بود- باعث تقویت این برداشت شد. وقتی آلمان در ماه گذشته به پیروی از فرانسه و انگلیس در اولین نشست 2+2 وزیران خارجه و دفاع با ژاپن شرکت کرد، ژاپن پیشنهاد برگزاری رزمایشهای دریایی مشترک با ناوچه آلمانی را داد.
درهرصورت اکنون با توجه به جزییات سفر بایرن، به نظر میرسد پیامی که این اقدام ارسال خواهد کرد، خیلی نامشخص خواهد بود. ظاهراً برنامههای اولیه برای اعزام به دلیل اختلافات داخلی درون دولت آلمان، تغییراتی کرد تا از خصومت پکن جلوگیری شود.
یک فرصت ازدسترفته
مدتها بود که به ایده اعزام فکر شده بود. نیروی محرک آن کرامپ کارنبائر بود که وقتی در سال 2019 وزیر دفاع شد، پیشنهادش را مطرح کرد. اگرچه در ابتدا صدر اعظم مخالف بود، اما درنهایت بهشرط آنکه ناوچه از طریق تنگه تایوان حرکت نکند، با آن موافقت کرد.
سپس مذاکراتی بلندمدت با وزارت امور خارجه که سوسیالدموکراتها هدایتش را عهدهدارند، انجام شد. رالف موتزنیخ، رهبر دموکراتها در پارلمان منتقد این ایده بود و آن را با تقاضای مشهور «داشتن آفتاب» در دوره ویلهلمین مقایسه کرد.
در ابتدا موضوع برنامه اعزام ناو هامبورگ در سال 2020 بود که به دلیل شیوع کرونا با تأخیر روبرو شد. در سال جاری میلادی برنامه جدیدی برای اعزام ناوچه بایرن به مدت شش ماه با شروع از اوت 2021 تدوین شد. این ناوچه پیش از رفتن به اقیانوس آرام در عملیات ناتو در مدیترانه و مأموریت ضد دزدان دریایی اتحادیه اروپا در شاخ آفریقا شرکت خواهد کرد.
زمانبندی اعزام این ناوچه امکان پیوستن به سه اعزام همپوشان اروپایی را فراهم کرد؛ یک گروه ضربت بریتانیایی به رهبری اچ.ام.اس کویین الیزابت دوم که شامل یک ناوچه هلندی نیز خواهد بود و کشتی تهاجمی خاکی آبی تونر از کلاس میسترال فرانسه قرار است در سال 2021 راهی ایندوپاسیفیک شوند.
این رویداد میتوانست از نوع حضور هماهنگ اروپا در این منطقه برای حمایت از حقوق بینالملل باشد که وزیر دفاع فرانسه در سال 2016 خواستارش شد.
آلمان قبلاً بهطور علنی اعلام کرده است که ناوچه خود را به فاصله 12 مایل دریایی از هرگونه قلمرو تحت ادعای چین اعزام نخواهد کرد، حتی اگر حفظ ابهام درباره استقرار منطقی باشد؛ اما حتی بااینوجود، یک سخنگوی وزارت امور خارجه چین به آلمان هشدار داد که نباید از اصل آزادی دریانوردی بهعنوان بهانهای برای به خطر انداختن حاکمیت و امنیت کشورهای ساحلی استفاده شود.
اکنون به نظر میرسد که وزارت دفاع آلمان برنامه اعزام را تغییر داده است. بایرن بهجای آنکه طبق برنامه قبلی خود در جهت عقربههای ساعت از طریق اقیانوس آرام سفر کند، خلاف جهت عقربههای ساعت حرکت خواهد کرد که این کار شرکت در رزمایش عبوری به همراه ناوگروه ضربتی CSG21 را برایش غیرممکن میسازد. بنابراین آلمان بهجای هماهنگی با متحدان اروپایی، کار خودش را انجام میدهد و این به گفته یک مقام آلمانی فرصتی ازدسترفته است.
حالا بایرن از بندر شانگهای دیدن خواهد کرد و چون این رویداد طبق برنامهریزی، قبل از ورودِ بایرن به دریای چین جنوبی انجام میشود، برخی مقامات نگرانند که ممکن است این تلقی را ایجاد کند که آلمان به دنبال دریافت اجازه از چین است، بنابراین این رویداد بهجای آنکه ادعاهای چین را در دریای چین جنوبی به چالش بکشد، آن را تقویت خواهد کرد.
شرکای منطقهای نظیر ژاپن میخواهند که آلمان بین تمرین و رزمایش دریایی مشترک آنها با این ناوچه و دیدار ناوچه از چین که آنها میخواهند اطمینان یابند فقط تشریفاتی است و نه عملیاتی، تمایزی روشن قائل شود- هرگونه مانور بین این ناوچه آلمانی و ارتش آزادیبخش خلق چین باعث نگرانی خواهد بود.
اما پکن احتمالاً میخواهد این تمایز را کمرنگ کند و از اهمیت هرگونه مانور مشترک یا حتی دیدار کارکنان صحبت میکند.
فشار متحدان، نه بازدارندگی
همانطور که آرنو بوئمان، اشاره میکند، بطن مشکل این است که آلمان در پاسخ به فشار متحدانی نظیر فرانسه، انگلیس، آمریکا و شرکای همفکر منطقهای مانند ژاپن و نه به دلیل تعهدش به راهبرد بازدارندگی در برابر چین، ناوچه بایرن را اعزام میکند. بنابراین ظاهراً تلاش میکند کار غیرممکن اعزام ناو به دریای چین جنوبی را بدون به چالش کشیدن چین انجام دهد. برنامه اعزام هنوز نهایی نشده و ممکن است دوباره تغییر کند. اما نشان میدهد که اعزامهای دریایی اروپا میتواند ارتقای حقوق بینالملل و حمایت از راهبرد بازدارندگی در برابر چین را بهجای آنکه ارتقا بخشد، تضعیف کند. درواقع این اقدامات میتواند حتی تا تقویت ادعاهای ارضی چین در آسیا پیش برود. همهچیز به جزئیات بستگی دارد.
0 Comments