جدیدترین مطالب

بدهی ۱۵ میلیارد پوندی شرکت آب انگلیس

گزارش‌های فاش شده نشان می‌دهد تیمز واتر بزرگترین شرکت آب انگلیس که یک چهارم جمعیت انگلیس از مشترکان آن هستند ۱۵ میلیارد پوند بدهی به بار آورده است.

سفر وزیر امور خارجه به ترکمنستان

حسین امیرعبداالهیان وزیر امور خارجه کشورمان در سفر به ترکمنستان خواستار توسعه همکاری‌های دوجانبه و منطقه‌ای میان دو کشور همسایه شد. مقامات ایران و ترکمنستان در جریان این سفر همچنین موانع موجود بر سر راه تقویت همکاری‌ها را نیز بررسی کردند.

Loading

أحدث المقالات

نارضایتی شدید آمریکا از وتوی روسیه درباره کره شمالی

نیویورک – ایرنا- سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در واکنش به وتوی روسیه درباره لغو نظارت هیاتی از کارشناسان سازمان ملل بر تحریم‌های بین‌المللی علیه کره شمالی ابراز نارضایتی کرد اما گفت که تمام قطعنامه های شورای امنیت علیه پیونگ یانگ اجرا می شود.

هدایت جنگ در دو سوی میدان غزه

چهار هفته از آغاز دفاع مشروع ملت فلسطین در برابر اشغالگری رژیم صهیونیستی در قالب طوفان الاقصی می‌گذرد و هر روز ابعاد جدیدی از این جنگ آشکار می‌‌شود. آنچه در میدان نبرد همچنان مطرح بوده این سؤال است که هدایت جنگ در دو سوی میدان به دست کیست؟

Loading

بار مشکلات صدراعظم بعدی آلمان

۱۳۹۶/۰۷/۰۲ | موضوعات

شورای راهبردی آنلاین – ترجمه: یکی از مهمترین انتخابات سال 2017 چندان مورد توجه قرار نگرفته است. در 24 سپتامبر، مردم آلمان به پای صندوق های رای می روند تا پارلمان جدید را انتخاب کنند که اعضای آن نیز به نوبه خود ائتلاف دولت و صدراعظم بعدی آلمان را تعیین خواهند کرد.

 کلایر گرینستین در یادداشتی که نشریه فارن افرز آن را منتشر کرد؛ نوشت: کارزار انتخاباتی آلمان چندان مورد توجه قرار نگرفته است، هرچند که این انتخابات، اصول و روش بزرگترین اقتصاد اروپا را ترسیم خواهد کرد و مذاکره کننده اصلی در مذاکرات خروج آتی بریتانیا از اتحادیه اروپا را تعیین خواهد نمود.

قطب های متغییر قدرت

از زمان رای مثبت بریتانیا به خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا (بریگزیت) و انتخاب دونالد ترامپ به ریاست جمهوری آمریکا در نوامبر همان سال، پرسش این است که در این روزگار تغییر دینامیک قدرت، کدام کشور کسوت رهبری جهان را به تن خواهد کرد. یک پاسخ بالقوه (و واضح) به این پرسش کشور آلمان است.

در دوازدهمین اجلاس جی-20 در ماه جولای معلوم شد که بسیاری از رهبران جهان (ازجمله کشورهای خارج از اتحادیه اروپا) به رهبری برلین چشم دوخته اند.

اگرچه این نشست نتیجه ای تاریخی دربر نداشت اما به لطف تلاش مرکل (و البته دیگران)، درجه ای از توافق در برخی مسائل حاصل شد هرچند که آمریکا نقش عادی خود به عنوان یک هژمون فعال را ایفا نکرد. به طور خاص، مرکل، رهبران جی-20 را برای رسیدن به توافقات مصالحه در مورد تجارت و تغییرات آب و هوایی و عزم هرچه بیشتر برای مقابله با قاچاق انسان، هدایت کرد. همچنین، وی برای ترامپ، که تنها رهبری بود که  توافق اقلیمی پاریس را «غیر قابل فسخ» نمی دانست، استثنا قائل شده و بر مشکل فائق آمد.

با این حال، با توجه به اینکه قدرت نظامی آلمان کوچک بوده و اساسا به حمایت متحدان قدرتمند خود وابسته است، نمی توان مرکل را «رهبر جهان آزاد» خواند. مرکل همواره از هنجارها و نهادهای دموکراتیک حفاظت کرده و دیگران را حول ارزش های مشترک جمع کرده است. این مهارت بویژه در تعامل اجباری با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، حائز اهمیت بوده است. از زمان الحاق کریمه در سال 2014 [به خاک روسیه]، مرکل مسئولیت اعمال تحریم اتحادیه اروپا علیه روسیه را برعهده داشته است و در اوایل امسال، صدراعظم آلمان، پوتین را در مورد طیفی از دغدغه های حقوق بشر، از جمله پاکسازی چچن از مردان همجنسگرا و دستگیری معترضان مخالف کرملین، به چالش کشید. اگرچه اقدامات مرکل تا به حال تغییر چندانی در پوتین ایجاد نکرده است، اما مقاومت و سرسختی مرکل در برابر پوتین ، با توجه به وابستگی آلمان به گاز روسیه، چیز کوچکی نیست.

رهایی از سکون

یکی از مسائلی که مرکل به سلامت از آن گذشت ولی نتوانست آن را حل کند، عبارت بود از سیل پناهجویانی که به دنبال جایی در اتحادیه اروپا و بطور خاص در آلمان برای زندگی دوباره بودند.

پاسخ خوش بینانه «ما می توانیم آن را انجام دهیم» مرکل به بحران پناهجویی 2015 بلافاصله به یک شعار تبدیل شد اما وی هنوز نتوانسته است دقیقا توضیح دهد که منظور وی از «ما» و «آن» چیستند، چه برسد به اینکه بخواهد «آن» را انجام دهد. در سال جاری آلمان رکورد مختلفی در مورد مهاجرت برجای گذاشت؛ این کشور گرچه احتمال می دهد که تا پایان 2017 تنها 50 هزار تقاضای پناهندگی بدون رسیدگی باقی بماند که با 434 هزار پرونده رسیدگی نشده تا پایان 2016 کاملا متناقض است، اما متوسط زمان انتظار برای رد یا پذیرش این تقاضانامه ها از 10.4 ماه در سه ماهه اول سال 2017 به 11.7 ماه در سه ماهه دوم سال افزایش یافته است. البته مرکل برای تسریع این فرایند در سال 2015 رئیس اداره فدرال آلمان برای مهاجرت و پناهندگان را برکنار کرد و به استخدام مشاوران خارجی پرداخت.

آتش سیاسی زیر خاکستر

چالش مهم دیگر پیش روی دولت بعدی آلمان دست یابی به اهداف این کشور در کاهش تولید گازهای گلخانه ای است که در سال 2010 تنظیم شده است. آلمان در مقابله با تغییرات اقلیمی، رهبر جهان محسوب می شود؛ سرمایه گذاری این کشور در انرژی تجدید پذیر چنان موفقیت آمیز بوده است که در ماه می قیمت انرژی سیر نزولی یافته و نشان داد که بین عرضه و تقاضا تناسب چندانی وجود ندارد. علاوه بر این، سیاستمداران برجسته در پشتیبانی از برچیدن نیروی هسته ای تا سال 2022 نظر موافق دارند. با این وجود، گزارش اخیر گروه مشاوران اگارا (substantial mismatch) برآورد کرده است که آلمان تا سال 2020 تولید گازهای گلخانه ای را تنها 30 یا 31 درصد نسبت به سطح سال 1990 کاهش خواهد داد. این پیش بینی با هدف این کشور برای کاهش 40 درصدی تا آن سال، بسیار تفاوت دارد. پاتریک گریچن، مدیر اجرایی آگارا، به این گزارش واکنش نشان داده و گفت: «عدم دست یابی به اهداف اقلیمی 2020 نه تنها به آب و هوا بلکه به نقش جهانی آلمان نیز آسیب وارد می کند».

عدم موفقیت آلمان در دست یابی به استانداردهای انرژی تحمیلی خود، تاحدی به رابطه نزدیک مرکل با صنعت آلمان مربوط است. مرکل از این حقیقت بخوبی آگاه است که ، رای دهندگان از وی به عنوان سیاستمدار راست-میانه، انتظار دارند تا از منافع تجاری آلمان دفاع کند. متاسفانه برای محیط زیست، این بدان معنی است که مرکل در دفاع از منافع صنعتی، گامی در جهت کاهش استفاده از زغال سنگ برنمی دارد که به منبع انرژی آلاینده معروف است. همچنین، وی متهم است که به صنعت خودروسازی آلمان بسیار نزدیک بوده و شایع شده است که خودروسازان سالها مخفیانه استانداردهای انتشار گازهای گلخانه ای آلمان را دور زده اند. مرکل در آخرین لحظه قبل از انتخابات  تغییر رویه داده و برای تغییر از دیزل به وسایل الکتریکی یا همان برقی، تلاش کرده است اما این امر تغییری در این حقیقت ایجاد نخواهد کرد که موضع وی تا سپتامبر 2017، حمایت از صنعت آلمان و ترجیح آن به محیط زیست این کشور بوده است.

درست است که اهداف آلمان در کاهش گازهای گلخانه ای در مقایسه با دیگر کشورها، بلندپروازانه است (و بنابراین کمتر قابل دستیابی است) اما رهبری این کشور در تغییرات اقلیمی بدین معناست که پیامد ناکامی های زیست-محیطی آلمان بیش از ناکامی کشورهای دیگر خواهد بود. عدم دست یابی به هدف 2020 آنهم با این اختلاف، احتمالا کشورهای دیگر را درخصوص تغییرات اقلیمی ناامید کرده و بهانه ای به دست آنها خواهد داد تا کلا تعهدات اقلیمی خود را نادیده بگیرند. دولت بعدی باید بین الزامات کاهش گازهای گلخانه ای و حفظ نرخ اشتغال، تعادل ایجاد کند.

تقریبا مسلم است که این مشکلات باید بدست مرکل حل شود زیرا نتایج انتخابات حاکی از پیشتازی 13 تا 16 درصدی حزب مرکل، (CDU)، در برابر رقیب خود حزب سوسیال دموکرات (SPD) است. اما نمی توان با یقین گفت که کدام حزب با حزب اتحاد دموکراتیک مسیحی ائتلاف خواهد کرد. ترکیب و ائتلاف احزاب دولت آلمان، تاثیر چشمگیری بر شیوه برخورد این کشور با مسائل داخلی و بین المللی آتی خواهد داشت. به عنوان مثال، اتحاد با سبزها در مقایسه با ائتلاف با حزب سوسیال دموکرات ، شیوه سازگار با محیط زیست و موضع سرسختانه در قبال پوتین را ضروری می سازد. بنابر این، اگرچه نتیجه نهایی، انتخاب مجدد مرکل خواهد بود اما انتخابات آلمان نمایشی است که برای علاقمندان دیدنی است.

0 Comments

یک دیدگاه بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *