در جلسه رای گیری شورای امنیت ، کشورهای  اردن، چین، فرانسه، روسیه، آرژانتین، چاد، شیلی و لوکزامبورگ رای مثبت  و  پنج کشور انگلیس، لیتوانی، نیجریه، کره جنوبی و رواندا رای ممتنع دادند.

آمریکا و استرالیا هم به این پیش نویس رای مخالف دادند. با این رای‌گیری، آمریکا با استفاده از حق وتو، مانع از تصویب قطعنامه شد.

اردن پیش نویس این قطعنامه را ارائه کرده که براساس آن  مهلت 12ماهه ای را برای پایان مذاکرات در باره حل و فصل نهایی مساله فلسطین و سال 2017 را به عنوان مهلت تکمیل خروج اسرائیل  از اراضی اشغالی سال 1967 میلادی تعیین می کند .

مفاد این پیش نویس به تعیین بیت المقدس به عنوان پایتخت مشترک فلسطین و اسرائیل، آزادی زندانیان فلسطینی، حل و فصل مسائل پیچیده از جمله مساله آب و توقف عملیات شهرک سازی و دیوار حائل از سوی اسراییل تاکید دارد .

مرزهای 1967 شامل کرانه باختری، قدس شرقی و منطقه غزه است. هم اکنون اسرائیل قدس شرقی و بخش های زیادی از کرانه باختری را در اشغال خود دارد. اسرائیل همچنین در این دو منطقه اقدام به شهرک سازی می کند.

از سوی دیگر، تشکیلات خودگردان فلسطین خواهان تشکیل دولت مستقل فلسطینی در مرزهای 1967 به پایتختی قدس شرقی است. تشکیلات خودگردان فلسطین گفته است که تشکیل اسرائیل در محدوده مرزهای 1967 به پایتختی قدس غربی را می پذیرد.

وتوهای پی در پی

از سال‌های گذشته تاکنون چند قطعنامه برای موضوع فلسطین و پایان دادن به اشغالگری اسرائیل صادر شده، اما آمریکا همه آنهایی که به نوعی به نفع تشکیل دولت فلسطین بوده، وتو کرده است.

شاید اگر این پیش‌نویس تصویب می شد ، پیروزی بسیار بزرگی برای تشکیلات خودگردان در عرصه بین‌المللی محسوب می‌شد.

نماینده آمریکا در شورای امنیت پس از رای مخالف و وتوی پیش نویس ارائه شده از سوی فلسطین با بیان اینکه آمریکا در جستجوی راه های جدیدی برای در پیش گرفتن گام های سازنده در مسیر پیشرفت برای دستیابی به راه حلی برای مسئله فلسطین از طریق مذاکره است، گفت: این پیش نویس شامل این گام های سازنده نبود، بلکه مانعی در برابر تلاش ها برای راه حل دو دولت است.

وی گفت این پیش نویس شامل “نگرانی های یک طرفه” بوده است.

بسیاری از رسانه های خبری در روزهای پایانی سال 2014 اعلام کردند آمریکا از تصویب قطعنامه حمایت از تشکیل دولت فلسطینی در سرزمین‌های 1967 در شورای امنیت سازمان ملل حمایت نخواهد کرد.

دراین زمینه، المانیتور نوشت کری و نتانیاهو،  در ملاقات اخیر خود در رُم به توافق رسیدند آمریکا درصورت طرح قطعنامه فلسطین در شورای امنیت از آن حمایت نکند.

مقاومت؛ تنها گزینه

به هر حال، این اقدام آمریکا به روشنی نشان داد که  فلسطین راهی جز مقاومت ندارد و آنچنان که پیش‌تر نیز بارها ازسوی جمهوری اسلامی ایران مورد تاکید قرار گرفته و پس از آن در عمل به جهانیان ثابت شده، مقاومت بهترین و تنها راه پیش روی فلسطینان برای مبارزه با نابرابری و ظلمی است که ازسوی رژیم صهیونیستی و با حمایت ابرقدرت های غربی به ویژه آمریکا بر آن اعمال می شود. 

در همین حال، وتوی این قطعنامه در نشست شورای امنیت نشان داد  بخش قابل توجهی از  مشکلات موجود در جهان، ناشی از ساختار معیوب سازمان ملل به ویژه حق وتوی اعضای شورای امنیت است و تا زمانی که این ساختار تغییر نکند، نه سازمان ملل و نه شورای امنیت هیچ جایگاه مستقلی برای اجرای اساسنامه خود ندارد.

واکنش تشکیلات خودگردان

ریاض منصور، نماینده فلسطین در سازمان ملل روز سه شنبه بعد از نشست  شورای امنیت، این شورا را به ناتوانی در عمل به تعهدات خود در قبال ملت فلسطین متهم و تاکیدکرد وقت آن فرا رسیده که جامعه بین‌المللی برای پایان دادن به درد و مشکلات ملت فلسطین در نتیجه اشغالگری رژیم اسرائیل وارد عمل شود.

وی  اقدام شورای امنیت سازمان ملل را در رد پیش‌نویس قطعنامه مربوط به پایان دادن به اشغالگری اسرائیل بر اراضی اشغالی را سرپوش گذاشتن بر جنایات اسرائیل علیه ملت فلسطین و مقدسات آن خواند.

جمیل مزهر، عضو دفتر سیاسی «جبهه مردمی آزادی‌بخش فلسطین» نیز تصریح کرد، آمریکا با استفاده از حق «وتو» خود علیه قطعنامه فلسطینیان در شورای امنیت تعصب و طرفداری خود از رژیم اشغالگر اسرائیل را نشان داد و سرپوش لازم را برای عملیات شهرک‌سازی این رژیم و تعرض آن به مقدسات دینی در شهر اشغالی قدس فراهم کرد.  

صائب عریقات، مذاکره کننده ارشد فلسطینیان در گفت‌وگوهای سازش با اسرائیل هم در واکنش به اقدام آمریکا در وتوی پیش نویس قطعنامه پایان اشغالگری در شورای امنیت اظهار داشت: آمریکا با بی‌نتیجه گذاشتن پیش‌نویس قطعنامه فلسطینیان در شورای امنیت به قوانین بین‌المللی بی‌توجهی کرد و سیگنالی را به اسرائیلی جهت تکمیل تجاوزات و تعرضاتش علیه ملت فلسطین و مقدسات دینی در شهر اشغالی قدس، ارسال کرد.

مخالفت گروه‌های مقاومت از همان ابتدا

اما گروه های مقاومت اسلامی فلسطین با طرح ارائه شده به شورای امنیت سازمان ملل برای پایان اشغالگری های اسرائیل از همان ابتدا مخالف بودند. جنبش حماس و جهاداسلامی تاکید کرده بودند در طرح تشکیلات خودگردان فلسطین موسوم به پایان اشغالگری که به شورای امنیت سازمان ملل ارائه شده، حقوق ثابت ملت فلسطین نادیده گرفته شده است.

همچنین در این طرح، جدولی زمانی برای پایان اشغالگری اسرائیل در نظر گرفته شده که این مساله به معنای ازسرگیری دور بعدی مذاکرات فلسطینیان با اسرائیل با نظارت آمریکا و تداوم حمایت این کشور از تل آویو است.

گروه های ملی و اسلامی فلسطیین ضمن تاکید بر مخالفت خود با ادامه مذاکرات بی ثمر با رژیم صهیونیستی پس گرفتن این طرح را از شورای امنیت خواستار شده بودند.

گوشه‌ای از حمایت‌های آمریکا از رژیم صهیونیستی

آنچه مسلم است اینکه آمریکا از بدو تشکیل رژیم اسرائیل، با حمایت مطلق از آن، این رژیم را در جنایاتش علیه ملت فلسطین همراهی کرده است. از سال 1982 تاکنون، آمریکا 32 قطعنامه شورای امنیت را که اسرائیل را محکوم می‏کرد، وتو کرده و این تعداد، بیش از مجموع وتوهایی است که توسط دیگر اعضای شورای امنیت صورت گرفته است.

آمریکا در سال‌های گذشته جلوی تلاش‏های کشورهای عربی را برای نام بردن از زرادخانه هسته‏ای اسرائیل در پیش‏نویس قطعنامه‌های آژانس بین‏المللی انرژی اتمی گرفت. ایالات متحده در زمان جنگ‌ها هم  در صدد نجات اسرائیل برآمده و در مذاکرات صلح هم جانب اسرائیل را گرفته است.

حتی در جلسه شورای حقوق بشر برای تحقیقات از عملیات اسرائیل در غزه و در میان ۴۷ کشور جهان، آمریکا تنها کشوری بود که به تحقیق از نقض احتمالی حقوق بشر در جریان عملیات اسرائیل رای مخالف داد.

علاوه بر اینها، نمایندگان کنگره آمریکا اخیرا به اتفاق آرا لایحه ای را تصویب کردند که اسرائیل را “شریک راهبردی” واشنگتن می نامد.

مجلس نمایندگان آمریکا سال 2014  قانون همکاری راهبردی آمریکا و اسرائیل 2014  را تصویب کرد که بر اساس آن همکاری های واشنگتن و تل آویو در بخش های دفاعی و امنیتی، انرژی، تحقیقاتی و توسعه، دادوستد، کشاورزی، مدیریت آب و خدمات آموزشی گسترش می‌یابد.

بر اساس قانون یادشده همچنین حجم تسلیحات ذخیره شده آمریکا در اسرائیل 200 میلیون دلار افزایش می یابد و به مجموع یک میلیارد و 800 میلیون دلار می رسد.

بر اساس توافق های انجام شده میان آمریکا و اسرائیل، تل آویو می تواند از این تسلیحات به بهانه بروز حادثه یا شرایط اضطراری برای سرکوب مردم مظلوم فلسطین استفاده کند همانطور که در تهاجم تابستان اخیراسراییل علیه فلسطینیان در نوار غزه از آن استفاده کرد.

کنگره آمریکا نیز اوایل امسال (2014)کمک های مالی به اسرائیل را به منظور توسعه سامانه دفاع موشکی این رژیم موسوم به “گنبد آهنین” 351 میلیون دلار در سال مالی 2015 افزایش داد، این رقم در سال قبل 235 میلیون دلار بود.

این در حالی است که آمریکا علاوه بر این کمک ها سالانه بیش از سه میلیارد دلار کمک نظامی در اختیار رژیم صهیونیستی قرار می‌دهد. اما علت این حمایت‌های بی‌دریغ امریکا از اسرائیل چیست؟

ناظران سیاسی می گویند آنچه که باعث حمایت های بی شمار آمریکا از اسرائیل  شده است دلایل استراتژیک و  الزامات اخلاقی نیست، بلکه این موضوع به  قدرت  لابی اسرائیل در آمریکا برمی گردد.

در آمریکا، یهودیان در سال 1898-۱۸۹۷ اقدام به تاسیس نهادهای جدید یهودی می‌کنند. از آن  تاریخ به بعد نهادهای مختلفی از جمله  «فدراسیون آمریکایی‌های صهیونیست» در سراسر ایالات متحده فعال و روزنامه نگاران، وکلا، استادان دانشگاه و صاحبان شرکت‌های اقتصادی  و نمایندگان کنگره دران عضو می شوند.

رشد جریان صهیونیسم در آمریکا به سرعت پیش می‌رود و در سال ۱۹۱۴ گروه های جدیدی مانند «حداثا» (سازمان صهیونیستی زنان) تاسیس می گردد. تشکیلات صهیونیست‌های آمریکا به تدریج  افرادی را در پست‌های بالای ساختار حکومتی، اقتصادی و رسانه‌ای آمریکا قرار می دهند و این جریان بعدها در همه دانشگاه‌های مهم آمریکا ادامه می یابد.

جمعیت یهودیان آمریکا در حدود هفت میلیون نفر برآورده شده که کمتر از دو درصد از کل جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهد، اما یهودیان آمریکا با ایجاد تشکل‌های مهم و ارتباط کامل بین منافع آمریکا و صهیونیسم، به یکی از بانفوذترین گرو‌ه‌های تاثیرگذار در سیاست خارجی دولت آمریکا تبدیل شده‌اند.

از میان ۲۸۱ سازمان یهودی و ۲۵۰ اتحادیه منطقه‌ای، یکی از مهم‌ترین لابی‌های یهودیان در آمریکا، کمیته امور عمومی آمریکا و اسرائیل موسوم به «ایپک» می‌باشد که از دهه ۱۹۵۰ شروع به فعالیت و از همان بدو تاسیس، هدف خود را مبارزه برای تصویب قواینی در جهت حمایت از اسرائیل اعلام کرده است.

ایپک هر سال کنفرانس سالانه برگزار می‌نماید و در آن به تعیین خط مشی کلی کمیته می‌پردازد که این خط مشی‌ها با جلسات و برنامه‌های آموزشی مختلفی همراه است.

یهودیان آمریکا همچنین به رغم جمعیت کم، اما وضع مالی خوبی دارند و کاملا به لحاظ مالی احزاب و دولت آمریکا را در کنترل دارند. سیستم سیاسی آمریکا این گونه است که منابع مالی برای رقابت‌های سیاسی عمدتا مبالغی هنگفت است که از توان یک فرد بر نمی‌آید. به‌طور مثال، در انتخابات کنگره در سال 2010 در حدود چهار میلیارد دلار هزینه شد. هزینه تبلیغات در این کشور بسیار بالاست و نتیجه این می‌شود که چون سیاسیون به مبالغ کلان نیاز دارند این به لابی اسرائیل کمک می‌کند تا نیاز مالی طرف مقابل را رفع کند!

باراک اوباما، رییس جمهورآمریکا  طی سخنانی در نشست سالانه ایپک ضمن پوشاندن اختلاف نظرهای حاد خود با اسراییل به ویژه در زمینه طرح سازش، سعی کرد با لفاظی درباره تعهد به امنیت اسراییل نظر مثبت این لابی را جلب کند.

اوباما همچنین تاکید کرد: «رابطه میان امریکا و اسرائیل ناگسستنی و تعهد امریکا به حفظ امنیت اسرائیل فولادین است». اوباما گفت: «امنیت اسرائیل اولویتی برای امریکاست و به همین علت تلاش می کند تا همکاری نظامی دو طرف را به بالاترین سطح برساند».

نتیجه‌گیری

در پایان باتوجه به وتوی پیش نویس قطعنامه پایان اشغال فلسطین از سوی رژیم صهیونیستی درشورای امنیت ، چنین نتیجه‌گیری می شود که تا زمانی که آمریکا چشم‌بسته از اسرائیل حمایت می کند هیچ قطعنامه ای در حمایت از مردم فلسطین امضا نخواهد شد.

اسرائیل و آمریکا همیشه خواهان آن بوده اند که فلسطینی‌ها  اسرائیل را به عنوان یک «دولت یهودی» به رسمیت بشناسند و این بدان معنی است که یک ونیم میلیون عرب فلسطینی ساکن اسرائیل هم  باید اخراج شوند.

رژیم صهیونیستی و آمریکا همچنین به شیوه‌های مختلف درصدد برآمده اند که ضمن عقیم گذاشتن این تلاش‌ها، در عمل نیز امکان تتشکیل کشور مستقل فلسطینی به پایتختی قدس را از بین ببرند.

این درحالی است که خود طرح پیشنهادی تشکیلات خودگردان فلسطینی به سازمان ملل به دلیل جامع و مانع نبودن آن و وجود برخی از کاستی‌ها در آن از جمله محدود کردن موضوع پایان اشغالگری رژیم صهیونیستی در سرزمین فلسطینی به مناطق اشغال شده سال 1967 ، از ظرفیت لازم برای گذر از بحران‌ها و مشکلات پیش رو و تامین آرمان فلسطین برخوردار نیست.