آیا مقدمات صلح پایدار در قفقاز فراهم می شود؟
نجیب میقاتی، نخست وزیر لبنان هنگام استقبال از جورجیا ملونی، نخست وزیر ایتالیا در بیروت گاف عجیبی داد و به اشتباه با یک زن دیگر روبوسی کرد. میقاتی که در مقابل پلههای هواپیما ایستاده بود تصور کرد که یکی از زنان دیپلمات ایتالیایی، جورجیا ملونی است و به گرمی از او استقبال کرد، اما لحظاتی بعد به او گفته شد که این زن نخست وزیر ایتالیا نیست.
این پژوهش، رساله دکتری مصطفی اوگز (Mustafa Oguz) در دانشکده Pardee RAND Graduate School بوده و بر روی بخش خاصی از مرز ترکیه و عراق متمرکز شده که حفاظت از آن کار دشواری است. تهدید اصلی در طول این مرز نفوذ شبهنظامیان و انجام حملات نظامی در پایگاههای امنیت مرزی است.
گزینههای سیاسی مورد بررسی در این پژوهش، تغییر مکان پایگاههای مرزی، افزایش تعداد سربازان، حسگرهای خودکار مراقبت زمینی و مرزبانان خارجی است که به سرعت در خصوص تحرکات نظامی هشدار بدهند.
برای ارزیابی تاثیرات هر یک از این گزینه ها، شبیه سازی رایانهای انجام گرفته است. در این شبیهسازی، قوانین رفتاری سادهای برای نفوذگران و مرزبانان در نظر گرفته شد. سپس نتایج تقابل آنها در مرز مجازی جمعآوری، تحلیل و بررسی شد تا مقرون به صرفهترین راه کاهش درصد تلاشهایی که برای نفوذ مرزی انجام میگیرد و نیز کاهش تلفات در میان سربازان در پایگاههای مرزی، پیدا شود.
این پژوهش میتواند مورد استفاده تصمیمگیرندگان عرصه سیاسی قرار گیرد که به اتخاذ سیاستهایی مقرون به صرفه برای کنترل مرزهای زمینی نیاز دارند.
خلاصه
این پژوهش به ارزیابی گزینههای سیاسی برای افزایش امنیت در طول مرزهای ترکیه – عراق از منظر دولت ترکیه میپردازد. تهدید اصلی در طول این مرز از نفوذهای مرزی و حملات حزب کارگران کردستان (پ.ک.ک) ناشی می شود، گروهی تروریستی که به دنبال به دست آوردن کنترل بخشهایی از ترکیه، عراق، سوریه و ایران است.
دو مورد از بزرگترین تهدیدهای پ.ک.ک، نفود شبهنظامیانش به خاک ترکیه و حمله به پایگاههای امنیت مرزی است که در بخش ترکنشین مرز ترکیه – عراق واقع هستند. این گروه از سال 1984 حملاتی را به پایگاههای مرزی ترکیه از طریق مقرهای خود در شمال عراق داشته و تلفات جانی زیادی را به ترکیه تحمیل کرده است.
بسیاری از این پایگاهها که ماموریتشان توقف قاچاقچیان است، در درهها ساخته شدهاند. به این ترتیب، مکان استقرار پایگاهها میزان آسیبپذیری آنها را در برابر حملاتی که از عرصههای مرتفعتر صورت میگیرد، افزایش داده است. شبه نظامیان قادرند از این ضعف برای افزایش درجه مرگباری حملاتشان استفاده کنند.
زمینهای کوهستانی در منطقه مرزی ترکیه – عراق نظارت بر نواحی اطراف پایگاهها را دشوار و شبهنظامیان را قادر ساخته پیش از آغاز حملاتشان به این پایگاهها نزدیک شوند. پیچ و خمدار بودن منطقه مرزی نیز نفوذ را تسهیل کرده، زیرا میدان دید سربازان معمولا بسته است.
این پژوهش برای مشخص کردن اینکه سیاستگذاران سیاسی و نظامی چگونه میتوانند به بهترین شکل به این تهدید پاسخ دهند به چهار پرسش پژوهش پاسخ می دهد:
این پژوهش از رویکرد شبیهسازی عامل-مبنا (ABM) برای ارزیابی گزینههای سیاسی مختلف به منظور کاهش نفوذ شبهنظامیان و تلفات سربازان در زمان حمله شبهنظامیان به پایگاههای مرزی استفاده کرده است. در این روش شبیهسازی 9 گزینه سیاسی برای پاسخ به چهار سوال مطرح شده، بررسی و ارزیابی شد.
در اولین گزینه، همان منابعی وجود دارد که در خطوط مرزی فعلی قرار دارند، اما اجازه داده میشود برای کاهش تلفات، مکان پایگاهها تغییر کند.
در دیگر گزینههای سیاسی فرض بر آن است که این پایگاهها در مکان فعلی خود واقعند و از حسگرهای مراقبت زمینی خودکار استفاده می شود یا اطلاعاتی درباره تحرکات شبه نظامیان از مرزبانان خارجی دریافت می شود.
در هر یک از این موارد همچنین گشتهای مرزی با افزایش تعداد گروههای کمین بررسی میشود.
در هر گزینه سیاسی، نرخ ممانعت از ورود گروههای شبه نظامی در عملیاتهای نفوذ و تلفات سربازان در پایگاهها در زمان این عملیات ها بررسی میشود.
تغییر مکان پایگاههای مرزی برای پایگاههایی که می توانند در مکانی واقع شوند که دید بهتری بر محیط پیرامونی خود داشته باشند، بهترین نتایج را برای کاهش تلفات به دست می دهد. انتقال پایگاهها به زمینهای مرتفعتری که در آن مدافعان از مزیت ارتفاع زمین برخوردار شوند نیز میزان آسیب پذیری آنها را در برابر حملات کاهش می دهد.
نتایج نشان می دهد که صرفا با افزودن گروههای کمین بیشتر به مکان های فعلی پایگاهها، فقط میتوان تاثیر محدودی بر جلوگیری از نفوذ گروههای شبه نظامی داشت.
این گزینههای سیاسی در مقایسه با مورد اولیه، فقط کاهش اندکی در میانگین تلفات سربازان به دنبال دارد. این منطقه مرزی گسترده است و گروههای کمین نیز بدون سیستمهای هشدار سریع درباره تحرکات گروههای شبه نظامی، نمی توانند به شکل موثری برای جلوگیری از نفوذ شبه نظامیان در مرز و دسترسی آنها به پایگاهها اقدام کنند.
تاثیر افزودن تیمهای کمین برای پایگاهایی که به مرز نزدیک هستند، محدود است، زیرا شبه نظامیان پیش از آنکه تیمهای کمین بتوانند مداخله کنند، به این پایگاهها می رسند.
افزودن حسگرهای زمینی خودکار به افزایش جلوگیری از نفوذ شبه نظامیان و کاهش تلفات به ویژه در زمانی منجر می شود که گروههای کمین بیشتری نیز افزوده شوند. هشدارهای حسگرهای زمینی بر مزیت افزایش گروههای کمین می افزاید، زیرا این گروهها می توانند به سرعت برای پیشگیری از حملات شبه نظامیان اعزام شوند. تاثیر گزینه حسگرها در موردی که یک پایگاه خیلی به مرز نزدیک باشد، محدود است.
مرزبانان خارجی در تمامی سطوح سربازان، بهترین نتایج را به دست می دهد. آنها در مقایسه با حسگرهای زمینی دو مزیت دارند: آنها هشدار سریع و اطلاعات به روزی را درباره تحرکات شبه نظامیان به سربازان می دهند.
در حالی که مزایای برخی گزینه ها ممکن است برای برخی تصمیم گیرندگان جذاب باشد، بررسی هزینههای این گزینهها نیز به ویژه وقتی که به لحاظ مالی، بودجه محدود باشد، مهم است.
برای انجام این کار، هزینه های هر گزینه بررسی و تحلیلی مقرون به صرفه ارایه شد. حسگرهای زمینی کمهزینهترین گزینههای سیاسی هستند. گزینه مرزبانان خارجی به دلیل هزینه های اضافی ساخت پایگاههای مرزی و آموزش و تجهیز مرزبانان خارجی، برای طرف ترک خیلی گران تمام می شود.
در ارزیابی مخارج و منافع در هر گزینه به این نتیجه رسیدیم که استفاده از حسگرهای مرزی خودکار با افزودن یک گروه کمین در هر پایگاه کمترین هزینه را برای جلوگیری از تلفات سربازان و بیشترین درصد افزایش احتمال ردگیری شبهنظامیان را با این فرض دارد که ترکیه هزینه ساخت پایگاهها و آموزش گارد مرزی عراقی را به عهده گیرد.
در هر حال اگر طرف عراقی هزینههای ساخت پایگاههای مرزی را به عهده گیرد و نیروی انسانی و مصالح ارایه دهد، گزینه گارد مرزی خارجی بیشترین سود را با کمترین هزینه برای دولت ترکیه خواهد داشت.
0 Comments