جدیدترین مطالب
أحدث المقالات
ایروانی: رژیم صهیونیستی با حمله به اماکن دیپلماتیک مرتکب نقض آشکار منشور ملل متحد شد
سفیر و نماینده دائم جمهوری اسلامی ایران نزد سازمان ملل با بیان اینکه ایران بهطور کامل از دولت سوریه در تلاشهای ضد تروریسم حمایت میکند، تاکید کرد: جمهوری اسلامی ایران اقدامات تجاوزکارانه رژیم تروریستی اسرائیل علیه حاکمیت و تمامیت ارضی جمهوری عربی سوریه را که با مصونیت کامل و بدون هیچ واکنشی از سوی شورای امنیت ادامه دارد، به شدت محکوم میکند.
ایروانی:تنها راه بازگشت امنیت به منطقه، پایان دادن به فعالیتهای بیثبات کننده اسرائیل است
نیویورک – ایرنا- امیرسعید ایروانی سفیر و نماینده دائم ایران در سازمان ملل تاکید کرد: تنها راه عملی برای بازگرداندن صلح و امنیت به منطقه این است که شورای امنیت رژیم سرکش اسرائیل را مجبور کند تا فورا جنگ و نسلکشی در غزه را متوقف و آتشبس فوری و دائمی برقرار کند و به فعالیتهای بیثباتکنندهاش در منطقه پایان دهد.
نظامی سازی فضا
آرون ساگال، مدیر مجمع ابتکار راهبردی در مقاله ای که در فصلنامه مسایل فضایی – بنیاد پژوهشی آبزرور (ORF) منتشر شد، نوشت: نتایج پردامنه نظامی، اقتصادی و سیاسی تغییرات در استفاده از فضا هنوز به طور کامل درک یا در دکترین های دفاعی قدرت های مهم نظامی وارد نشده است.
خروج آمریکا از معاهده ضد موشک بالستیک (ABM)، چشم انداز فضایی آمریکا در 2020، تلاش های آمریکا برای داشتن بستر آزمایش رهگیر فضاپایه به عنوان بخشی از برنامه ملی دفاع ملی، آزمایش سلاح ضد ماهواره چین (ASAT)، برنامه فضایی جدی چین که شامل دفاع موشک بالستیک و C4ISR مستقر در فضا است، بحث های جدیدی را درباره لزوم حفاظت از فضای ماورای جو به عنوان میراث مشترک بشریت و پیشگیری از استقرار سامانه های تسلیحاتی در فضا به راه انداخته است.
فضا به عنوان مرزی جدید
دستیابی به قابلیت ها و ظرفیت هایی برای غلبه بر دشمن از ویژگیهای همیشگی مبارزات نظامی بوده است. اصل منع دسترسی نیز در حالی که آمریکا و شوروی اقداماتی با ابزارهای هسته ای و متعارف نظیر ضدماهواره ها (ASAT) داشتند، منجر به تلاشهایی برای کنترل فضا شد. در این فضا چین به عنوان چالشی جدید ظاهر شد و هند نیز کاری کرد که حضورش احساس شود.
نظامی سازی فضا پدیده جدیدی نیست. ماموریت های نظامی زیادی در فضا انجام گرفته اند که حمایت از فضا (پرتاب ماهواره ها و مدیریت روزانه ماهواره هایی که روی مدار حرکت می کنند)، تقویت نیروی فضایی (یک مقوله گستردهتر که شامل همه عملیات های فضایی است که با هدف تقویت عملیات های نظامی زمینی انجام میگیرد)، کنترل فضا (تضمین دسترسی دوستانه و محروم کردن دشمن از دسترسی به محیط فضایی) و بهره گیری از نیروی فضایی (عملیات های رزمی داخل فضا، از فضا و از طریق فضا برای نفوذ در جریان و نتیجه مبارزه؛ حوزه عملیات بهرهگیری از نیروی فضایی شامل دفاع موشکی بالستیک و طرح ریزی نیرو است) را شامل می شود.
این ماموریت ها امروزه با برنامهریزی آمریکا و چین برای قرار دادن تسلیحات در فضا به سطح جدیدی از تسلیحاتی کردن فضا وارده شده است.
نظامی سازی در برابر تسلیحاتی کردن
نظامی سازی فضا به عبارت ساده به معنای استفاده از فضا برای حمایت از عملیات های زمینی، دریایی و هوایی است و به ابزارهایی در حال توسعه برای استقرار در فضا با حمایت زیرساخت زمینی برای استفاده های نظامی نظیر هشدار سریع، مخابرات، فرماندهی و کنترل، سیستم موقعیتیابی، ناوبری و زمان بندی (PNT) و نظارت (سنجش از دور)، و ابزارهای فنی ملی (NTM) اشاره دارد که می تواند برای اهداف راستیآزمایی و نظارتی و اطلاعاتی استفاده شود. این امر به بهبود فرماندهی، کنترل و ارتباطات، نظارت راهبردی و مبارزاتی و هدفگیری تسلیحاتی کمک کند.
استفاده از ماهوارهها برای تقویت نیروها در عملیاتهای نظامی در عملیات های توفان صحرا، نیروهای متحد در کوزوو، آزادی پایدار در افغانستان و آزادسازی عراق به نمایش گذاشته شد. با افزایش وابستگی به ماهواره ها برای انجام عملیاتهای زمینی، می توان نگرانی آمریکا را برای ایمنی آنها در چشم انداز 2020 و سیاست فضایی 2010 آمریکا مشاهده کرد. جای تعجبی ندارد که واشنگتن به پیشرفت از تقویت نیروی فضایی به سوی کنترل فضا و در نهایت بهره گیری از نیروی فضا مشتاق است.
اگرچه در حال حاضر ممکن است هیچ سلاحی در فضا وجود نداشته باشد، اما اجزای مختلف سامانه های تسلیحاتی در فضا مستقر هستند که هرکدام مولفه ای حیاتی در مبارزات جنگی مدرن هستند. مثلا کارایی ASBM چین مبتنی بر کارایی C2ISR است که یک پیکره فضایی مهم دارد که شامل ماهواره های SAR، شناسایی نوری، ناوبری و ELINT، ماهواره های جاسوسی و نظارتی، ماهواره های هشدار سریع، و ماهواره های جی.پی.اس نظامی است.
هند دارای ماهواره های مخابراتی، تصویربرداری و دیگر ماهواره های مناسب برای استفاده های نظامی است. چین یک برنامه فضایی قوی دارد که عنصر مهمی در قدرت ملی جامع این کشور محسوب می شود.
بسیاری از برنامه های فضایی دارای کاربردهای دوگانه تجاری و نظامی هستند که مزایایی آشکار از نظر هزینه دارد، اما مهمترین مزیت آنها کمک به سرپوش گذاشتن بر فعالیتهای پنهان نظامی است. در واقع فضا در پنج دهه گذشته نظامی شده و فقط تسلیحات در آن مستقر نشده است.
تسلیحاتی کردن فضا
از نظر هندی ها نظامی کردن و تسلیحاتی کردن هممعنا هستند. وضعیت فعلی نظامی سازی فضا توسط هند را می توان به این واقعیت نسبت داد. با این حال در کل در جهان درک معمول این بوده است که تسلیحاتی کردن زیرمجموعه نظامی کردن است و با این حال تفاوت ظریفی میان این دو وجود دارد. اگر زنجیره ای از استفاده از سامانههای فضایی برای مقاصد غیرنظامی، از ارایهدهندگان خدمات ماهوارهای گرفته تا مقاصد نظامی همچون استقرار تسلیحات در فضا در نظر بگیریم، تسلیحاتی کردن زمانی رخ می دهد که به طیف بالادستی دست یافته باشیم.
در حالت افراطی، تسلیحاتی کردن فضا شامل استقرار طیف کاملی از تسلیحات فضایی از جمله سامانه های مبتنی بر ماهواره برای دفاع موشکی بالستیک (BMD)، ضدماهواره های مستقر در فضا و انواع تسلیحات فضا به زمین (STEW) است.
سلاح فضایی چیست؟
هیچ اجماعی درباره تعریف سلاح فضایی وجود ندارد. این بحث شامل مشکلات مربوط به این مساله است که آیا جامعه بین المللی باید یا نباید این سلاح را بر مبنای مکانش یعنی زمین، دریا، هوا یا فضا تعریف کند یا اینکه باید این تعریف را بر مبنای هدف از پیش تعیین شده آن ارایه دهد. بنابراین امکان در نظر گرفتن تسلیحات فضا به فضا، فضا به زمین، زمین به فضا و زمین به زمین (با بهرهگیری از سامانههای فضایی) وجود دارد. فن آوری های متفاوتی را می توان برای نابودی، اختلال یا آسیب رساندن به اهداف از پیش تعیین شده به کار بست.
به علاوه میکرو، نانو یا پیکو ماهواره هایی که برای نقش دفاعی به عنوان محافظ ماهوارهها یا برای عملیاتهای مجاورت نزدیک با ماهواره های میزبان طراحی می شوند نیز نقشی دوگانه دارند که از طریق آن می توانند به عنوان سلاح فضایی استفاده شوند تا ماهواره های دشمن را از طریق نابودسازی با استفاده از نیروی جنبشی یا ایجاد اختلال در استفاده از ماهواره با پاشیدن رنگ بر روی پنل های خورشیدی، منظرهیابها و غیره از بین ببرند.
نتیجه
برنامه های آمریکا برای داشتن بستر آزمایش برای رهگیری فضاپایه و آزمایش ضدماهواره چین روندی کنشی – واکنشی را در جریان رقابت به سوی تسلیحاتی کردن فضا آغاز کرد. امروز آینده فضا بر سر یک دو راهی قرار دارد: آیا بیش از 50 سال همکاری بین المللی و نظریه فضا به عنوان یک پناهگاه غالب خواهد شد یا اینکه هراس از تسلط نظامی یا اقتصادی، کشورها را به سوی رقابتی پرخاشگرانه برای برتری در ماورای جو سوق خواهد داد.
یک بازیگر غیردولتی در بهترین حالت قادر خواهد بود یک یا دو ماهواره را در مدار پایین زمین تخریب کند و یک دولت متخاصم که تاسیساتی پرتابی دارد ممکن است بتواند پیش از آغاز اقدام تلافیجویانه این رقم را دو برابر کند (مشروط بر اینکه بداند کدام ماهواره ها را می خواهد هدف بگیرد). دولت هایی که برای تخریب داراییهای فضایی دشمن تلاش می کنند همچنین از تاثیر پرتاب شدن لاشه ها بر روی دارایی های فضایی خود کاملا آگاهند و این به خودی خود می تواند به عنوان بازدارندهای برای تسلیحاتی کردن فضا یا حمله به دارایی های مستقر در فضای دیگر کشورها باشد.
نیاز امروز جامعه بین المللی یافتن راههایی برای پیشگیری از تسلیحاتی کردن فضا از طریق وارد شدن به گفتوگوی جدی و تضمین دادن به یکدیگر در این باره است که هیچ تهدیدی برای داراییهای آنها که در فضا مستقر است، وجود ندارد. دولت ها می توانند هدف تقویت امنیت جمعی دارایی های مستقر خود در فضا را در برابر بازیگران غیردولتی با افزایش آگاهیهای موقعیتی از فضا و تبادل اطلاعات دنبال کنند.
به علاوه دولتها می توانند از طریق تدابیری نظیر تحکیم و سختسازی ماهوارهها در برابر نابودسازی جنبشی محدود و الکترومگنتیک پالس (EMP) به پدافند غیرعامل از ماهوارههای خود بپردازند.
اگرچه این کار ممکن است هزینه پرتاب ماهواره ها را افزایش دهد، اما دولت هایی که هنوز نتوانسته اند بر فنآوری میکرو، نانو و پیکو ماهواره ها تسلط یابند باید افزایش هزینه را تحمل کنند.
0 Comments