جدیدترین مطالب

آیا مقدمات صلح پایدار در قفقاز فراهم می شود؟

آیا مقدمات صلح پایدار در قفقاز فراهم می شود؟

رسول اسماعیل زاده دوزال در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: با توجه به تحلیل ها و گزارش ها و موضع گیری های اخیر پیش بینی می شود در صورتی که دو کشور با یک توافق منطقی و مبتنی بر اصول بین المللی و لحاظ منافع همه کشورهای درون قفقازی و همسایگان قفقاز مانع ورود و دخالت قدرت های بیگانه شوند، این توافق پایدار بستر مناسبی برای صلح دائمی در قفقاز خواهد بود.
Loading

أحدث المقالات

Loading

آماده سازی ناتو برای یک قرن دریایی

۱۳۹۴/۰۵/۲۲ | موضوعات

شورا آنلاین – ترجمه: در دو دهه گذشته، عملیات های زمینی در مناطقی همچون افغانستان، بوسنی و کوزوو، راهبرد اصلی ناتو بوده است. در عین حال، ناتو در دیگر زمینه های عملیاتی از جمله در حوزه دریایی نیز فوق العاده فعال بوده است.

مگنوس نوردنمن در تحلیلی که شورای آتلانتیک منتشر کرد، نوشت: با کاهش فعالیت این ائتلاف در افغانستان، ناتو باید به فکر نقش آفرینی بیشتر در حوزه دریایی باشد، چرا که روند تحولات در اقیانوس طلس و حوزه پیرامونی آن در قرن جاری می‌تواند برای منافع این ائتلاف اهمیت فزاینده ای داشته باشد. همچنانکه در پی بحران اکراین نیز واکنش موثر و طولانی مدت ناتو به تحولات فضای امنیتی اروپا دارای مولفه‌های دریایی مهمی خواهد بود.

علاوه بر این، حوزه دریایی برای امنیت، ثبات و توسعه اعضای هر دو سوی آتلانتیک حیاتی محسوب می‌شود. این دریا شاهراه حمل و نقل کالا، مواد خام و تامین انرژی بین تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان سراسر جهان است. حوزه دریایی همچنین به عنوان عرصه استخراج منابع اهمیت فزاینده‌ای دارد. حوزه دریایی برای ناتو و نیز دیگر فعالان در زمینه امنیت جهانی، بعنوان نقطه اشتراک جهانی است که اعزام سریع نیرو از فواصل دور برای واکنش در مقابل تهدیدها و یا جلوگیری از آنها با نیرویی مقاوم و قدرتمند را ممکن می سازد.

در دهه های آینده این احتمال وجود دارد که حوزه دریایی به طور فزاینده ای رقابتی و فشرده شود. این امر ناشی از تحولات شگرف جهانی از جمله ظهور قدرت‌های جدید، تغییرات آب و هوایی، فن آوری های مخرب و توسعه ساحلی است. این عوامل محیط دریایی را پیچیده تر ساخته و چالش های امنیتی را برای فعالان دولتی و غیردولتی در بر خواهد داشت.

در واقع، بحران اکراین که نمونه ای از این تنش های فزاینده است، باعث شد تا بازگشت رقابت ژئوپلیتیکی در دهه های آینده در دریا بیشتر احساس شود.

با نگاهی به آینده، نقش های مهمی وجود دارد که نیروی دریایی باید آنها را به عنوان وظیفه اصلی این ائتلاف از جمله دفاع و بازدارندگی جمعی، مدیریت بحران و امنیت مشارکتی انجام دهد.

نیروی دریایی با پیشرفت روافزون، به موضع بهتری برای پاسخ به بحران های خارج از مرزهای ناتو دست می‌یابد و در موضوع همکاری با فعالانی که از منطقه آتلانتیک شمالی بسیار دورند، پیشرفتی عملیاتی برای ناتو محسوب می شود.

همچنین، نیروهای دریایی توانمندی های زیادی برای دفاع جمعی و بازدارندگی ناتو به ارمغان خواهد آورد. این امر به عنوان جنبه‌ای از قدرت نظامی ناتو، با در نظر گرفتن بحران اکراین و افزایش تعرض روسیه و سایر مسائل، بطور فزاینده ای مناسب می‌نماید.

در فضای امنیتی جهان، ناتو بایستی تعدادی از حوزه های دریایی را مد نظر قرار دهد که مستقیما به امنیت اعضای ائتلاف مربوط است. این موارد می تواند شامل حوزه های بالتیک، مدیترانه، دریای نروژ و دریای سیاه و نیز محل های بازرسی راهبردی باشد که بیشتر تجارت به اروپا از آن‌ها صورت می‌گیرد. در این حوزه ها، ناتو با چالش های امنیتی سنتی و جدیدی مواجه خواهد بود که آشوب های اجتماعی و بی ثباتی سیاسی بذر آنها را کاشته است. به عبارت دیگر، این حوزه ها بازوی قدرت ناتو را تشکیل می دهند.

به منظور آمادگی هرچه بهتر برای قرنی دریایی ناتو باید موارد زیر را مد نظر قرار دهد:

بازنگری، ارتقا و عملی کردن AMS: استراتژی دریایی ائتلاف ناتو (AMS) سند بنیادی مهمی برای تامین نیروها، توانمندی ها و تمرین ها و نیز برنامه‌ریزی برای محیط دریایی آینده است. با این حال، جدای گروه کوچکی از سیاستمداران، رهبران نظامی و کارشناسان ناتو، این سند نتوانسته توجه دیگران را به خود جلب کند. برهمین اساس نیز ناتو بایستی وجهه عمومی AMS را بالا برده و جایگاه آن را ارتقا بخشد. همچنین ناتو باید فواید AMS را برای دولت ها و نهادهای عضو و نیز سایر کشورهای کلیدی جهان به صراحت توضیح دهد. این امر نشانه ای قوی از تعهد ائتلاف به منافع امنیتی خود در حوزه دریایی به حساب می آید.

طرفداری از نظم دریایی: ناتو ائتلافی است که بسیاری از قدرت های دریایی مهم امروزی عضو و یا شریک آن هستند. همچنین، چند عضو ناتو از فعالان اصلی تجارت دریایی جهانی و استخراج منابع محسوب می‌شوند. این امر باعث می‌شود که ناتو به سکویی برای طرفداری از نظم در دریا، پیروی از هنجارها و احترام به قوانین و مقررات بین المللی تبدیل شود. اقداماتی نظیر «دیپلماسی دریایی» در شکل‌دهی رفتار فعالان در حال ظهور در دهه های آینده کمک زیادی خواهد کرد.

یافتن مطابقت و اشتراک در راهبرد دریایی EU و AMS: ناتو و اتحادیه اروپا (EU) باید در مورد چشم‌انداز و اولویت های راهبرد دریایی مربوط به خود، به گفتگو بپردازند. برای از میان برداشتن شکاف ها و ارتقای همکاری‌های آینده در حوزه دریایی، ناتو و EU باید راهبردهای خود را در یک ردیف قرار دهند. این راهبردها نمی تواند، و نباید، یکسان و کاملا موازی هم باشد. هر چه باشد، ناتو ائتلاف نظامی-سیاسی فراآتلانتیکی است، اما EU سازمان فراملی اروپایی با طیفی گسترده است. با این حال، از آنجائیکه در عضویت و منافع این دو نهاد تطابق وجود دارد، مطابقت راهبردهای این دو نهاد (و نیز جامعه گسترده فرآتلانتیک) را قادر می سازد تا راهبرد دریایی موجود بین ناتو و اتحادیه اروپا را به عنوان فرصتی برای ارتقای روابط ناتو-EU قلمداد کنند.

افزایش بعد دریایی به دفاع هوشمند: اقدامات دفاع هوشمند ناتو عبارت است از تلاش برای ایجاد و حفظ توانمندی‌ها طی این دوره سخت با استفاده از همکاری های بین-دولتی، ادغام و مشارکت. با این حال، تنها تعداد کمی از طرح‌های دفاع هوشمند این ائتلاف به حوزه دریایی مربوط است. اعضای ناتو بایستی تعداد طرح های مربوط به حوزه دریایی در طرح دفاع هوشمند را افزایش دهند. این امر می تواند شامل حوزه هایی نظیر حفظ و نگهداری مشترک کشتی ها و زیردریایی‌ها و آموزش جنگ ضد-زیردریایی باشد.

ایجاد تخصص در مورد مناطق اطراف دریاهایی که برای ائتلاف اهمیت کلیدی دارند: از نظر راهبردی، جنگ گرجستان در سال 2008، بحران اکراین در 2014، جنگ داخلی سوریه و شورش لیبی در 2011، ناتو را غافلگیر کرد. برای به حداقل رساندن خطر غافلگیری در حوزه دریایی، ناتو باید تخصص داخلی در دریاهایی را توسعه دهد که برای ائتلاف اهمیت ویژه ای دارند. بسیاری از این دانش ها در کشورهای عضو ناتو که با این دریاها هم مرز هستند، نهفته است. با این وجود، اعضای ائتلاف بایستی کار بیشتری برای جمع‌آوری و به اشتراک گذاری این دانش انجام داده و تاثیر آن بر امنیت ناتو را تفسیر کنند.

0 Comments

یک دیدگاه بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *