جدیدترین مطالب

بازاندیشی در نگاه کلاسیک به استراتژی کلان

بازاندیشی در نگاه کلاسیک به استراتژی کلان

علی اسماعیلی اردکانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ویراستاران کتاب «استراتژی کلان» تری بالزاک، پیتر دامبروفسکی و سیمون ریک، درک نسبتاً انعطاف‌پذیری از استراتژی کلان طرح می‌کنند که شامل روش‌ها و ابزارهایی است که دولت‌ها برای تعقیب اهداف استراتژیک خود به کار می‌گیرند، حالا به هر شکل که آنها را تعریف کنند.

تهدید هوش مصنوعی علیه ۸ میلیون شغل در انگلیس

“موسسه پژوهش سیاست‌های عمومی” در انگلیس (Institute for Public Policy Research) در گزارشی برآورد کرد با سیاست‌های جاری دولت انگلیس، فناوری هوش مصنوعی، حدود ۸ میلیون شغل را در این کشور تهدید می‌کند.

شمار شهدای غزه به ۳۲ هزار و ۵۵۲ نفر رسید

وزارت بهداشت حماس پنجشنبه اعلام کرد شمار شهدای فلسطینی از آغاز جنگ بین اسرائیل و حماس در نوار غزه به ۳۲ هزار و ۵۵۲ نفر رسید.
بنا بر اعلام وزارت بهداشت حماس، در ۲۴ ساعت گذشته، ۶۲ فلسطینی دیگر به شهادت رسیدند.

Loading

أحدث المقالات

پولیتیکو: آمریکا درحال برگزاری مذاکرات مقدماتی برای برقراری ثبات در غزه پسا جنگ است / نیرو‌های آمریکایی به غزه اعزام نمی‌شوند

نشریه پولیتیکو به نقل از مقامات آمریکایی گزارش داد که دولت بایدن مذاکرات مقدماتی را جهت بررسی گزینه‌های موجود برای برقراری ثبات در غزه پس از پایان یافتن جنگ میان اسرائیل و حماس برگزار می‌کند.

آیا کندی بازی را در انتخابات آمریکا به هم می‌زند؟

از زمان ورود به عرصه انتخابات در آوریل سال گذشته، کندی عمدتا توانسته ۱۰ تا ۲۰ درصد آرا را در نظرسنجی‌ها به خود اختصاص دهد. نظرسنجی انجام شده در هفته اخیر در ایالت‌های سرنوشت ساز نشان داد که حضور وی سبب شده تا فاصله ترامپ با بایدن یک درصد بیشتر شود. ترامپ در شبکه اجتماعی خود در واکنش به حضور کندی نوشت: «او رقیب سیاسی جو بایدن قلابی است نه من. خیلی دوست دارم که او هم در انتخابات حضور دارد.»

Loading

تغییر ناگهانی راهبردی در پاکستان

۱۳۹۴/۰۶/۱۷ | موضوعات

شورا آنلاین – ترجمه: پاکستان اغلب به عنوان کشوری متخاصم، سرکش و عامل بی ثباتی در امور بین المللی شناخته می شود. اما علیرغم این برداشت های منفی گسترده و دیرینه، رفتار پاکستان و فرهنگ راهبردی آن در حال تغییر و بهبودی است و عملیات ضد-طالبان در منطقه وزیرستان شمالی و آب شدن یخ روابط این کشور با افغانستان از مصادیق آن بشمار می رود.

سمیر للوانی در تحلیلی که اندیشکده رند آمریکا منتشر کرد، نوشت: پاکستان معمولا به این خاطر سرزنش می شود که از فعالیت گروه‌های شبه نظامی جلوگیری نمی کند و هزینه های نظامی اش (هم در نیروی هسته ای و هم نیروی متعارف) نیز به نسبت هزینه های عمومی اش زیادتر است، مضاف برآنکه در جهت بهبودی روابط با هند نیز هیچ اقدامی انجام نمی دهد. اگرچه این انتقادات منفی به جا هستند، اما از سال 2001 به بعد سیاست امنیتی پاکستان تغییرات قابل توجه و ناشناخته هایی را در سه بعد رفتار تهاجمی، جهت گیری استراتژیک و خود آزمایی تجربه کرده است.

رفتار تهاجمی یا «متخاصم» پاکستان در قبال هند بطور قابل توجهی کاهش یافته است.

براساس منابع آزاد، خشونت در مرزهای هند- پاکستان به دلیل کاهش چشمگیر فعالیت نظامی و درگیری های مرزی کاهش یافته است. هرچند که بسیاری از هندی ها ثبات در منطقه مورد مناقشه کشمیر را به کمپین ضد- شورش هندوستان نسبت می دهند، اما این ثبات عمدتا به خاطر تغییر راهبردی پاکستان در دهه اخیر به وجود آمده است. با وجود آنکه پاکستان همچنان از جدایی طلبان کشمیر حمایت می کند، اما از سال 2001، فعالیت های نفوذی، حوادث خشونت بار و تلفات جانی بیش از 90 درصد کاهش یافته است.

پاکستان به تدریج از رقابت متعارف با هند کناره‌گیری کرده و به مقابله با تهدیدهای داخلی می‌پردازد.

از سال 2001، تغییر راهبردی در منابع دفاعی، استقرار نیرو و تدارکات پاکستان و گزینه های عملیاتی آن مشهود است. هرچند که هند همیشه از نظر پرسنل و منابع دست بالا را داشته، اما پاکستان با بودجه دفاعی بسیار زیاد با آن رقابت کرده است. با این حال بودجه دفاعی این کشور در سه دهه گذشته کاهش چشمگیری داشته است. پاکستان به سرمایه گذاری در دفاع متعارف ادامه می دهد، اما میزان جایگزینی و تدارکات سلاح به طور قابل توجهی کم شده است، به طوری که از دهه 50 تا دهه 90 زرادخانه های تهاجمی  تقریبا در هر دهه 50 درصد رشد داشت، اما این رشد در دهه اول قرن حاضر حدود 7 درصد کاهش یافت.

تهدیدات داخلی پاکستان که از شبه نظامیان داخلی ناشی می شود، باعث شد که این کشور از سال 2001 تقریبا 155هزار سرباز به مرزهای غربی خود افزوده یا مجددا مستقر سازد، سرعت عملیات ضد شورش را تشدید کند و در نتیجه از اشتهای رقابت متعارف با هند بکاهد. سیاستمداران غربی اغلب از پاکستان انتقاد می کنند که در جنگ با تروریسم کار زیادی انجام نمی دهد، در حالی که پاکستان از سال 2008 تدریجا، اما به طور مستمر عملیات نظامی علیه گروهای شبه نظامی را با وجود هزینه های گزاف آن افزایش داده است.

تکاملی بنیادین در فرهنگ راهبردی پاکستان در راه است.

افسران پاکستان و کارشناسان امنیت داخلی مشغول خودآزمایی ادبیات راهبردی‌شان ظرف 15 سال گذشته هستند.  همچنانکه مباحث پر سروصدایی در مورد محیط امنیتی نامطمئن پاکستان، نهادهای امنیت ملی، چگونگی پاسخ به هند و اولویت نسبی تهدیدهای داخلی پاکستان به گوش می رسد.

همزمان با کاهش نسبی بودجه دفاعی، تفکر جدید افسران که در نشریات نظامی پاکستان  انعکاس یافته، از طرفی از اقدامات ریاضتی حمایت می کند که بر رشد اقتصادی، فنی، آموزشی و مدیریت منابع آب و انرژی به عنوان پیش نیازهای قدرت ملی تاکید می ورزد و از طرف دیگر، علیه رقابت متعارف با هند هشدار می دهد که «از نظر اقتصادی مخرب» است. بعضی افسران، که از هزینه های گزاف موضع کنونی امنیت ملی پاکستان نگران هستند، پیشنهاد می کنند که برای «جبران این شکاف» یا باید بیش از پیش به بازدارندگی هسته ای «مقرون به صرفه» تکیه کرد و یا به برقراری روابط حسنه آشکار و عادی سازی روابط با هند توجه نمود. بعضی از رهبران ارشد نظامی تمایل خود به رویکرد دوم را ابراز کرده اند.

فرهنگ راهبردی ارتش پاکستان ممکن است با تغییر محیط تهدید، بازسازی شود. شواهد تغییر اولویت ها در کتاب سبز ارتش پاکستان مشهود است. مقالات اخیر که اکثرا توسط سرهنگ ها و سرتیپ های ارتش پاکستان نوشته می شود، بیشتر بر تهدیدهای غیرمتعارف و داخلی پرداخته بودند تا رقابت با هند. یک مقاله در سال 2008 آشکارا تصدیق می کند که شورش طالبان « احتمالا مهلک ترین تهدیدی خواهد بود که در آینده نزدیک پاکستان با آن مواجه می شود». در مقاله ای دیگر که در سال 2006 منتشر شد، یک سرهنگ نظامی پاکستان معتقد بودکه «پاکستان تا آن اندازه که از درون با تهدید مواجه است با تهدید خارجی مواجه نیست».

تغییر راهبردی پاکستان ممکن است پیامد مثبتی برای ثبات منطقه داشته باشد.

کاهش تهاجم علیه هند، کاهش بودجه دفاعی و تغییر برداشت از تهدیدهای فراروی پاکستان در حالی اتفاق می افتد که نظریه های امنیت بین المللی قادر به پیش بینی آن نبوده اند. بسیاری از صاحبنظران پیش بینی می کردند که «سپر هسته ای » پاکستان که در سال 1998 محقق شد، موجب جسور شدن پاکستان در تشدید رفتار تهاجمی خواهد شد. با این وجود، رفتار راهبردی پاکستان در 15 سال گذشته، این منطق متعارف را به چالش کشید.

هرچند که پاکستان همچنان به اعتراض خود درباره کشمیر ادامه خواهد داد، منابع قابل توجهی در بازدارندگی متعارف هزینه خواهد کرد و هند را به عنوان تهدیدی عمده تلقی خواهد کرد، اما این کارها را با شدت و حدت بسیار کمتر از سه دهه گذشته انجام می دهد. با وجود آنکه پاکستان مانعی برای اهداف آمریکا در افغانستان محسوب می شد، اما حوادث اخیر نشان داد که این کشور می تواند نقشی سازنده ایفا کند.

اگرچه سلاح هسته ای از فشار رقابت متعارف می کاهد، اما وجود سلاح هسته ای در جنوب آسیا حامل خطرات جدیدی است. توسعه فن آوری نظیر استقرار سلاح های هسته ای تاکتیکی برای مقاصد جنگی می تواند آستانه هسته ای منطقه را پایین آورده و به وخامت ترس از ایمنی هسته ای، امنیت تسلیحاتی و تشدید کنترل بینجامد. با توجه به محدودیت منابع و موقعیت ژئوپلیتیکی، تکیه بر بازدارندگی هسته ای ممکن است برای امنیت پاکستان مثبت باشد، اما این امر بیشتر بر چگونگی تکامل موضع هسته ای هند و پاکستان در سال های آتی وابسته است.

0 Comments

یک دیدگاه بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *