دنیس زنگ و ویلیام کارتر در پژوهشی که اندیشکده مطالعات استراتژیک و بین المللی واشنگتن منتشر کرد، نوشتند: در دهه های قبل، وزارت دفاع آمریکا نقش مهمی در پیشبرد شبکه‌های رایانه‌ای و فناوری ارتباطات داشت، در اواخر دهه 90 جنگ‌های “شبکه محور” را طراحی نمود که سه محور اساسیفیزیکی، اطلاعات و شناختی داشت تا از این طریق تبادل و همکاری اطلاعاتی گسترده‌تر شود.

اما امروزه ارتش آمریکا با استفاده از تلفن‌های هوشمند تجاری به دنبال مجهز نمودن نیروهای خود است. اگرچه وزارت دفاع آمریکا نوآوری در حس‌گرها و سامانه‌‌های کنترل را دنبال می کند، اما نتوانسته فناوری‌های اینترنت اشیاء را در فعالیت‌های روزمره به کار گیرد تا کارآیی و اثر آنها را بالا برده و موجب صرفه جویی شود.

این پروژه در پی این است که ارتش بتواند با استفاده از اینترنت اشیاء، کارایی و موثر بودن را افزایش دهد. تحقیقات نشان‌دهنده شکاف بین سامانه‌های فنی اینترنت اشیاء در بخش نظامی و به کارگیری وسیع فناوری‌های اینترنت اشیاء بود. یافته ها و توصیه های نگارندگان این پژوهش برگرفته از مصاحبه با مدیران صنعتی و دولتی و متخصصان موضوع است.

وضعیت کنونی اینترنت اشیاء در حوزه نظامی

به کارگیری فناوری‌های مرتبط با اینترنت اشیاء توسط ارتش در درجه اول متمرکز بر برنامه‌های جنگی بود. فرماندهی، کنترل، ارتباطات، رایانه، اطلاعات، نظارت و سامانه‌های شناسایی، میلیون‌ها حسگر را برای آگاهی بخشی به فرماندهان ارشد و سربازان حاضر در زمین و دریا و هوا در اختیار قرار می دهد.

اینترنت اشیاء همچنین کاربردهای غیرجنگی دارد، از جمله لجستیک دفاعی، شناسایی فرکانس های رادیویی، برچسب های ردیابی محموله‌ها. اینترنت اشیاء همچنین در موارد آموزشی مانند برنامه‌های شبیه‌سازی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.         

با این حال فاصله زیادی بین سامانه‌های موجود با آنچه که برای سامانه‌های نظامی اینترنت اشیاء برنامه‌ریزی شده بود، وجود دارد. اطلاعات موجود اغلب ربطی به حس‌گرهای شبکه ندارد و بیشتر صورت دستی وارد شده اند. بسیاری از اطلاعات جمع آوری شده توسط شرکت های وزارت دفاع اصلا مورد تجزیه و تحلیل قرار نمی گیرند. در حالیکه ارزش اینترنت اشیاء که اطلاعات آن از طریق اتوماسیون جمع آوری شده به این است که می توان آنها را به سرعت به کار گرفت که اغلب هم از آن استفاده نمی شود.  

مسائل امنیتی و امکان آسیب پذیری آنها در جنگ الکترونیک، مهم‌ترین دلیل عدم به کارگیری اینترنت اشیاء در ارتش است. مقاومت در برابر تغییر، یک واقعیت است و ارتش از این قاعده مستثنی نیست. بخش خصوصی، اینترنت اشیاء را عاملی برای صرفه‌جویی می‌داند در حالی که نظامیان بودجه‌های زیادی را صرف می‌کنند و مایل به به کارگیری سامانه‌های جدید نیستند. 

پیشنهادات

با وجود چالش‌های مربوط به پذیرش اینترنت اشیاء، پتانسیل بالایی برای روزآمدسازی جنگ افزارها، استفاده از داده ها و اتوماسیون جهت حفظ جان سربازان و از طرف دیگر کاهش هزینه ها و افزایش کارایی وجود دارد. از جمله :

• سرمایه‌گذاری در نرم افزارهای اینترنت اشیاء با هدف کاهش هزینه: به کارگیری گسترده اینترنت اشیاء در ارتش زمان زیادی می برد، ولی ارتش می تواند از فناوری‌های موجود در بخش های تجاری بهره گیری نماید.
• تعمیر و نگهداری مبتنی بر شرایط: وزارت دفاع باید ناوگان خود را با حسگرهای کامپیوتری تجهیز کند تا بتواند بر عملکرد موتور و قطعات نظارت داشته باشد.
• مدیریت ناوگان در زمان واقعی: استفاده از ابزارهایی برای یافتن وضعت جغرافیایی، سوخت، وزن و بار.
• مدیریت موجودی: به کار گیری تگ‌های خرید کالا و بارکدهای استاندارد برای پیگیری مسائل از سطح فردی تا تاکتیکی و سفارش قطعات برای ارتش در موقع نیاز.
• مدیریت پایه و بهره وری انرژی: ترموستات های هوشمند می تواند 15- 10 درصد به کاهش هزینه در گرماش و سرمایش کمک کند. حتی نیمی از این افزایش بهره وری می تواند موجب 700 میلیون دلار صرفه جویی برای وزارت دفاع آمریکا شود.
• ایجاد فناوری‌های اینترنت اشیاء: برخی فناوری‌ها هست که باید وزارت دفاع آمریکا روی آنها سرمایه گذاری کند تا در آینده از آنها استفاده کند.
• گسترش قابلیت اتصال: ارتش باید روی افزایش انعطاف پذیری و مقاوم سازی سرمایه گذاری کند.
• پوشش امنیتی مشترک برای نرم افزارها و دستگاه‌های تجاری: ارتش باید روی توسعه تکنیک های امنیتی که برای بخش تجاری نیز قابل استفاده باشد، سرمایه گذاری کند.
• تولید پروتکل و استانداردهای مشترک: اهمیت انتقال قابلیت های اینترنت اشیاء از بخش نظامی به بخش تجاری، وجود استانداردهای مشترک، امکان یکپارچه نمودن دستگاه‌های جدید اینترنت اشیاء با اکوسیستم های دیجیتال وزارت دفاع است.
• یافتن راه‌های ابتکاری برای دسترسی به نوآوری: ارتش باید بهترین شیوه های تجاری را برای توسعه فن آوری اتخاذ کند.
• برگزاری نمایشگاه‌های عمومی: ارتش باید در منطقه “سیلیکون ولی”، نمایشگاه‌های فناوری عمومی برگزار نموده و به جای سفارش تولید، از شرکت ها برای چگونگی توسعه ماموریت های نظامی دعوت به عمل آورد.
• تکنولوژی بر اساس آزمون: ارتش باید بسترهای آزمایش فناوری را که متشکل از پرسنل فعال نظامی هستند، آماده کند تا فناوری‌هایی را که تغییر دهنده روش‌های انجام ماموریت هستند، آزمایش کنند.
• اتخاذ توسعه سریع: تولید نرم افزارهای توسعه سریع، استانداردهای رایجی در میان شرکت های نوآور و مبتکر دارد.
• سیاست توسعه نرم افزارهای سریع: استاندارد مشترکی بین شرکت های نوآور و فناور وجود دارد و باید یک ارتباط دوطرفه میان کاربران و تولیدکنندگان وجود داشته باشد تا نیازها و قابلیت ها به روزرسانی شوند.
• در اختیار قرار دادن پلت فرم به عنوان یکی از موارد خدمات باید در قرارداد باشد: یعنی ارتش از بخش خصوصی بخواهد خدمات مبتنی بر وب را بدون حفظ زیرساخت های آن ارائه نماید.