مارک فیتس پاتریک در تحلیلی که موسسه بین المللی مطالعات راهبردی (IISS) منتشر کرد، نوشت: حضور ایران در مذاکرات صلح سوریه در 30 اکتبر بدون اعتمادی که در دو سال گذشته در مذاکرات فشرده با 1+5 جوانه زد، ممکن نبود.
گرچه حضور ایران موجب پایان سریع جنگ در سوریه نمی شود، اما برای نخستین بار، آنچه برای بسیاری از طرفهای دیگر از جمله آمریکا و شرکایش روشن شده، این است که وضع سوریه را نمیتوان به طور مسالمتآمیز بدون دخالت همه طرفهای اصلی از جمله ایران حل و فصل کرد.
بر خلاف مذاکرات هسته ای ایران، مذاکرات صلح سوریه در حال حاضر شامل همه بازیگران منطقهای مربوطه و همچنین قدرتهای بزرگ است.
شرکتکنندگان عبارتند از: وزیران امور خارجه مصر، فرانسه، آلمان، ایران، عراق، ایتالیا، اردن، قطر، روسیه، عربستان سعودی، ترکیه، امارات عربی متحده، انگیس و آمریکا و همچنین فدریکا موگرینی، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و استفان دی میستورا، نماینده سازمان ملل متحد در سوریه.
طرفهای غایب علاوه بر دولت بشار اسد عبارتند از: ائتلاف ملی سوریه مورد حمایت غرب، جبهه النصره و گروه موسوم به دولت اسلامی عراق و شام (داعش).
به نظر میرسد فرضیه ای که وجود دارد این باشد اگر قدرت های خارجی بتوانند در مورد طرح صلح به توافق برسند، شرکای سوری خود را متقاعد خواهند کرد و پس از آن توجهات به طور انحصاری به شکست دادن داعش معطوف خواهد شد. دعوت از ایران به مذاکرات صلح زمانی ممکن شد که آمریکا در نهایت با پیشنهاد روسیه موافقت کرد.
یکی از مسائل مهم دیگر، موافقت عربستان سعودی بود که تا حدودی با میانجیگری فیلیپ هاموند، وزیر امور خارجه انگلیس به دست آمد. عادل الجبیر، وزیر امور خارجه عربستان در توضیح اینکه چرا عربستان با این پیشنهاد همراهی کرد، گفت: این مذاکرات بررسی خواهد کرد آیا روسیه و ایران در مورد پیدا کردن یک راه حل سیاسی در مورد جنگ سوریه جدی هستند یا خیر.
از نظر سعودیها این به معنی موافقت ایران و روسیه با راه حلی است که اسد را شامل نمیشود.
آمریکا اعلام کرده است میتواند باقی ماندن اسد در قدرت را تحمل کند تا وی فقط برای یک دوره گذار کوتاه باقی بماند. هدف از این مذاکرات صلح بحث درباره مدت و جزئیات این دوره گذار و رویدادهای پس از آن است. با این حال، این هدف فوری کمتر در دسترس به نظر میرسد.
یک دیپلمات ارشد غربی 28 اکتبر در نیویورک گفت :« ما باید کار را از نقطهای بسیار ابتدایی آغاز کنیم.»
این دیدار میتواند نشست موفقیتآمیزی تلقی شود. به نظر نمیرسد این نشست تعیینکننده باشد. در عین حال، نشست صلح سوریه نخستین گام مهم خواهد بود.
0 Comments