مالکولم چالمرز در تحلیلی که اندیشکده انگلیسی رویال یونایتد سرویس (راسی) منتشر کرد، نوشت: در پی همه پرسی بیست و سوم ژوئن درباره خروج انگلیس از اتحادیه اروپا (برگزیت)، مقامات دولتی به سرعت بار دیگر اطمینان دادند که نیازی به بازنگری در راهبرد امنیت ملی انگلیس نیست. استدلال آنها این بود که دفاع در وهله نخست به ناتو مربوط است، نه اتحادیه اروپا.

این استدلال درست است، اما نمی توان درباره تاثیر روی کار آمدن دونالد ترامپ در سمت ریاست جمهوری آمریکا چنین اطمینانی داشت. هنوز قضاوت درباره اینکه ترامپ پس از به دست گرفتن قدرت چه خواهد کرد، زود است. با این حال بر عهده دولت انگلیس است تا بر اساس اقدامات احتمالی ترامپ، برخی بررسی های جدی را آغاز کند.

اظهارات مکرر ترامپ برای زیر سؤال بردن ارزش ائتلاف های نظامی آمریکا، و حمایت آشکار وی را از اقدامات ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه در اوکراین و سوریه نمی توان هوس های زودگذری دانست که با قرار گرفتن در معرض عقلانیت دستگاه سیاست خارجی واشنگتن از بین برود. بلکه این مسائل مانند بیزاری ترامپ از آزادسازی تجاری، بازتاب باورهای دیرینه ای است که وی در طول مبارزات انتخاباتی خود توانست حمایت از آنها را حفظ کند.

با این وصف انگلیس برای آمادگی در برابر احتمال عملی شدن سخنان ترامپ چه کاری باید انجام دهد؟

انگلیس در بررسی های خود، نخست باید منافع ملی خود را در اولویت قرار دهد. نباید هیچ خط قرمزی برای بحث در خصوص امکان واگرایی اساسی از آمریکا از نظر نوع نگرش وجود داشته باشد. ترزا می، نخست وزیر انگلیس  با توجه به رویکرد خود در زمینه سیاست امنیتی در بهترین جایگاه برای هدایت این امر است. واضح است که دولت جدید آمریکا به زودی درباره روابط ائتلافی خود بازنگری اساسی خواهد کرد. انگلیس باید خود را برای این امر آماده کند و در صورت لزوم، این بازنگری را با بازنگری های خود در این خصوص وفق دهد.

در وهله دوم، انگلیس باید از بررسی های داخلی فعلی درباره نحوه استفاده از نتایج «گزارش تحقیق درباره عراق» به عنوان فرصتی برای درس گرفتن درباره نحوه برخورد با دولت سلطه جویی در آمریکا که اساساً میلی به شنیدن صدای مخالف ندارد، استفاده کند. این تحقیقات نشان می دهد که انگلیس باید خود را برای «نه گفتن» و حفظ گزینه های عملی برای مشارکت نکردن در آن دسته از اقدامات آمریکا که با آن مخالف است، بهتر آماده کند.

در وهله سوم،  وزارت دفاع انگلیس باید شروع به بررسی زمینه هایی کند که توانمندی های متعارف انگلیس در آنها متکی به حمایت آمریکاست. همچنین این وزارتخانه باید به این موضوع توجه کند که اگر آمریکا در صورت بروز بحرانی نظامی در آینده از کمک به انگلیس خودداری کرد، باید چه رویکردی را در پیش گیرد. در برخی موارد، کاهش سطح وابستگی به قیمت نسبتاً ناچیز ممکن خواهد بود. در برخی موارد دیگر هم ممکن است دولت مجبور شود  در صورت عقب نشینی آمریکا از تعهدات بین المللی خود، موضع راهبردی را  که چندان بلندپروازانه نیست، اتخاذ کند.

چهارم اینکه، آغاز ریاست جمهوری ترامپ با افزایش قابل توجه وابستگی انگلیس به خرید سامانه های تسلیحاتی آمریکا، از جمله هواپیماهای جنگی و گشتی دریایی، بالگردهای جنگی و موشک ها همزمان خواهد بود. در نتیجه تضعیف ارزش استرلینگ، هزینه مالی سالانه واردات دفاعی حدود 700 میلیون پوند افزایش خواهد یافت. همچنین هم اکنون باید سؤالاتی درباره وابستگی راهبردی پرسید که این اتکاء به  سامانه های نظامی آمریکا از جمله نرم افراز جعبه سیاه، ایجاد می کند، و اینکه آیا خطرات بعدی در شرایط جدیدی که در آن قرار خواهیم گرفت، قابل قبول خواهد بود.

پنجمین مسئله این است که نتیجه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، حاکی از ضرروت بررسی تردید تاریخی انگلیس درباره همکاری دفاعی اتحادیه اروپاست. دولت باید در وهله نخست تمرکز خود را بر امکان تقویت همکاری های دفاعی دوجانبه، به ویژه با فرانسه و آلمان معطوف کند. با توجه به این خطر که رئیس جمهور غیرقابل پیش بینی آمریکا ممکن است با استفاده بیشتر از ناتو به عنوان سازمان دهنده اقدام جمعی در آینده مخالفت کند، شاید انگلیس منفعت مشترک خود  با متحدان اروپایی اش را در این ببیند که تشکل معتبرتری ایجاد کند.

با این همه، اگر ترامپ به ایده های افراطی تر خود عمل کند، هیچ یک از اقدامات، تاثیری جز کاهش خطرات نخواهد داشت.