شماری از کارشناسان و صاحبنظران چتم هاوس در گزارش مشترکی که در پایگاه این اندیشکده انگلیسی منتشر شد، خاطر نشان کردند که بی ثباتی و بلاتکلیفی سیاست خارجی ترامپ، حد و مرزهایی را برای گزینه های سیاسی اش ایجاد می کند.
ترامپ مانند روسای جمهوری پیشین (آمریکا) با محدودیت های داخلی و بین المللی، از ایفای نقش کنگره تا اقدامات سایر کشورها، مواجه خواهد بود؛ چالش دیگری که او پیش رو خواهد داشت این است که شخصیت و شیوه عملکرد او احتمالا به آسانی از بخش خصوصی به دولتی تغییر نخواهد یافت.
این نویسندگان در این گزارش 69 صفحه ای به بررسی مهم ترین محورهای سیاست خارجی دولت جدید آمریکا، اعم از سیاست دفاعی، اقتصادی، تجارت، انرژی، تغییرات آب و هوایی، چین، روسیه، خاورمیانه و آفریقا، اروپا، افغانستان و آمریکای لاتین و فحوای بین المللی هر یک از این حوزه ها، رئوس محدودیت های خاص دولت ترامپ و فرضیه های مربوط به راه ها و تدابیر احتمالی که از سوی ترامپ اتخاذ خواهد شد، پرداختند.
دیدگاه های مشترک نویسندگان این مقاله به شرح زیر است:
– ترامپ نشان داد که علاقه ای به حمایت از نظم بین المللی لیبرال ندارد. وی ممکن است با ائتلاف ها و سازمان های شریک آمریکا، مانند رابطه آمریکا- ژاپن و سازمان پیمان آتلانتیک شمالی(ناتو) مخالفت نکند، اما احتمالا از میزان حمایت از آنها به طور قابل ملاحظه ای خواهد کاست. حداقل قضیه آن است که او متحدان و شرکای آمریکا را در زمینه قابلیت اتکایی آمریکا، بلاتکیلف و مردد خواهد گذاشت.
– ترامپ بیش از آنکه انزواطلب باشد، ناسیونالیسم است. او خواستار کنار کشیدن آمریکا از جهان نیست، اما در مقایسه با اسلاف خود، از منافع حیاتی آمریکا تعبیری محدودتر داد.
شعار ‘اول آمریکا’ مصداق شناخت محدود از منافع جهانی و یا تمایل برای مداخله با هدف حفظ آن است. آمریکا در دوران ترامپ صرفا با هدف دستیابی به منافع مستقیم و ملی و نه حمایت از متحدان آمریکا، به مشارکت با سیستم بین المللی ادامه می دهد. از این رو، هرچند ترامپ از خروج نیروهای آمریکایی از اروپا سخن می گوید، اما از وجود ارتشی قوی تر نیز سخن به میان آورده است، ارتشی که آمریکا در صورت قرار گرفتن در معرض تهدید مستقیم از آن استفاده کند.
– خاستگاه سیاست خارجی ترامپ تعقیب سیاست برتری اقتصادی آمریکاست و احتمالا به همین خاطر برخی نگرانی های امنیتی متحدانش را قربانی خواهد کرد. به عنوان مثال، اگر او احساس کند که به منافع اقتصادی بیشتری دست خواهد یافت، حاضر است تخطی چین یا روسیه از مقررات بین المللی را نادیده بگیرد. منوط کردن امنیت – اولویت همیشگی سیاست خارجی آمریکا- به دستور کاری سوداگرانه و منفعت طلبانه ای که اهمیت چندانی به تحولات بلند مدت ژئوپلیتیک یا تداوم رابطه آمریکا با شرکای اصلی اش نمی دهد، تغییری بنیادی را به دنبال خواهد داشت که پیامدهای منفی برای ثبات بین المللی دارد.
– شخصیت عجول و بی پروا، غیرقابل پیش بینی، متناقض و حساس ‘دونالد ترامپ’ رئیس جمهوری آمریکا گواهی بر تاثیر معنادار بر مسایل خارجی است. این امر علاوه بر اینکه باعث بلاتکلیفی و تردید رهبران خارجی درباره سیاست آمریکا می شود بلکه به همکاری با سازمان های بین الملی مانند گروه 7، جایی که رئیس جمهوری آمریکا نقش شخصی مهمی ایفا می کند، لطمه می زند.

منبع: ایرنا