جدیدترین مطالب
أحدث المقالات
ابعاد نسلکشی آلمان در نامیبیا و پذیرش مسئولیت آن
وزیر خارجه آلمان می گوید: آلمان برای جبران کشتارهایی که سالهای 1904 تا 1908 انجام داده، 1/1 میلیارد یورو برای بازسازی و توسعه این کشور پرداخت خواهد کرد. البته کمک مالی در نظر گرفته شده برای توسعه نامیبیا نباید بهعنوان غرامت و جریان خسارات از منظر حقوقی قلمداد شود. این پول بایستی ظرف 30 سال و بیش از همه برای پروژههایی در مناطق محل سکونت دو قبیله «هررو و ناما» پرداخت شود. طبق خواست دولت نامیبیا این مبلغ به منظور اصلاحات ارضی از جمله خرید و گسترش زمینهای کشاورزی، زیرساختهای روستایی، تامین آب و اشتغالزایی هزینه خواهد شد.
دولت آلمان تأکید دارد که به رسمیت شناختن نسلکشی و تاسیس یک صندوق کمک فوری به نامیبیا به معنای ادعای قانونی بازماندگان برای دریافت غرامت نیست، بلکه تنها انجام یک وظیفه اخلاقی و سیاسی است. توافق به دست آمده بههیچ عنوان خط پایانی بر گذشته نیست اما «یک قدم مهم» برای جبران جنایات و ساختن آینده با هم است. آلمان بهخاطر ارتکاب نسل کشی درخواست بخشش میکند.
پیشبینی میشود عذرخواهی رسمی آلمان برعهده فرانک والتر اشتاین مایر رییس جمهور این کشور خواهد بود که در سفر به نامیبیا و حضور در پارلمان این کشور اعلام خواهد شد. پذیرش قساوتهای آلمانیها در نامیبیا، یک روز بعد از طلب بخشش فرانسه به خاطر مسئولیت این کشور در نسلکشی روآندا اعلام شد.
نامیبیا در فاصله سالهای 1884 تا 1915 مستعمره امپراتوری آلمان بود. این امپراتوری بخشی از جنوب غرب آفریقا را بهعنوان مستعمره «آفریقای جنوب باختری آلمان» تحت سلطه داشت. در این مستعمره که وسعت آن به اندازه نصف وسعت سرزمین اصلی امپراتوری آلمان در اروپا بود، آلمانیهای اندکی زندگی میکردند. تسلط آلمان بر این منطقه همراه با شورشهای متعدد همراه بود. در سال 1894 گروهی از افراد دو قوم یاد شده با شورش علیه استعمارگران آلمانی بیش از صد نفر از مردان آنان را کشتند.
نیروهای آلمانی در واکنش شورشیان را در نبرد شکست داده و به سوی بیابان راندند، جایی که بسیاری از آنان از تشنگی جان دادند. پس از آن هزاران نفر از افراد اقوام شورشی به اسارت گرفته شده و به اردوگاههای کار اجباری فرستاده شدند و بیشترشان به دلیل بیماری، آزار و خستگی مفرط جانشان را از دست دادند. آلمان پس از آغاز شورش و ناآرامیهای ساکنان این کشور مستعمره به خصوص هیرروها با فرستادن ژنرال «لوتار فن تروتا» اقدام به سرکوب اعتراضها کرد و دستور قتل عام معترضان را داد. سرکوب این شورشها توسط آلمانها بیرحمانه و خشونت بار بود. دستور این بود که همه اعم از زن و مرد و بچه از بین بروند. بسیاری از آنها به اردوگاههای محصور اعزام شدند. این کشتار در واقع نخستین نسلکشی قرن بیستم بوده که توسط آلمان در یک کشور آفریقایی انجام شده است. اعضای قوم «ناما» یک سال پس از این سرکوبها دست به شورش زندند که همین سرنوشت نیز برای آنها رقم خورد. جنایات و کشتار انجام شده در نامیبیا طی دوران استعمار این کشور توسط آلمان، روابط میان دو طرف را برای سالهای متمادی تیره و پرتنش کرد.
در سالهای 1904 تا 1908 اقوام «ناما» و «هیریرو» در واکنش به ضبط و تصرف زمینهایشان به دست نظامیان دوران استعمار آلمان، قیام کردند. تخمین زده میشود در جریان این کشتارها بین 65 تا 80 هزار نفر از قبیله هیررو و 10 تا 20 هزار نفر از قبیله ناما کشته شده باشند. این جنایات در سال 1948 از سوی سازمان ملل متحد به عنوان نسلکشی اعلام گردید. پس از پایان جنگ جهانی اول گزارشی در مورد فجایع استعمار آلمان تهیه شد، اما این گزارش خیلی زود به نام «اتحاد سفیدها» به بایگانی راکد سپرده شد.
دولتهای آلمان و نامیبیا از سال 2015 وارد مذاکراتی برای به رسمیت شناخته شدن نسلکشی، عذرخواهی و پرداخت غرامت شدند. دولت آلمان در سال 2016 تأکید داشت که در این مذاکرات خبری از پرداخت غرامت مانند مورد قربانیان هولوکاست در کار نیست. دولت نامیبیا اقدام آلمان برای پذیرش نسلکشی را مثبت خوانده و گفته است مردم قادر به فراموش کردن کشتارها نیستند، اما این اقدام آلمان مرهمی بر زخمهای بازماندگان است.
در نامیبیا انجمنهای قربانیان، به نتایج حاصله از مذاکرات آلمان با نامیبیا اعتراض داشته و آن را در ازای خون اجدادشان کافی ندانسته و خواهان جبران خسارت مستقیم هستند. آنان معتقدند پولی که آلمان به این پروژهها اختصاص داده است در واقع به جیب دولت نامیبیا خواهد رفت. احزاب مخالف دولت نامیبیا پیشنهاد دولت آلمان را توهین به مردم نامیبیا دانسته و مخالفت خود را با این توافق اعلام کرده و آن را کودتایی از سوی دولت آلمان و اقدامی خیانتکارانه از سوی دولت نامیبیا دانستند. «وکویی روکورو» از رهبران قوم «هیریرو» توافق میان دولت نامیبیا و آلمان را قبول ندارد، چون نمایندگان اقوام قربانی در مذاکرات حضور نداشتهاند و از این نظر دولت نامیبیا، نسبت به اقوام قربانی «خیانت» کرده است، مبلغ 1/1 میلیارد یورویی که آلمان غرامت میدهد، به اشخاص و بازماندگان قربانیان تعلق نمیگیرد و صرف پروژههای عمومی خواهد شد. قرار است این پول صرف زیرساختها و همچنین آموزش در مناطقی شود که دو قبیله مربوطه در آن سکونت دارند. این کمک مالی قرار نیست راه را برای ادعای غرامت قانونی بازماندگان باز کند. این بالاترین میزان کمک سرانه آلمان به توسعه در آفریقا است.
آلمان در سال 2018 بقایای 27 نفر از قربانیان را به نامیبیا بازگرداند. جمجمههای قربانیان به آلمان منتقل شده بود تا برای اثبات نظریههای نژادپرستانه برتری اروپاییان به آفریقاییها و دیگر نژادها به کار گرفته شود. خانم پترا بوسه هوبر، کشیش کلیسای پروتستان، در مراسم نیایش در کلیسای فریدریش در برلین، پیش از تحویل بقایای اجسادی که آلمان در زمان استعمار نامیبیا از این کشور خارج کرده بود، سخنرانی و مدعی شد: «ما میخواهیم به همراه بازماندگان قربانیان، حوادث آن دوران را زنده نگاه داریم و با صراحت برای به رسمیت شناخته شدن قتلعام و غلبه بر بیعدالتیِ صورت گرفته از سوی استعمار آلمان و ادامه این وضعیت پس از آن دوران بکوشیم.»
همزمان با مراسم تحویل بقایای اجساد، نمایندگان دو قوم یاد شده اقدام به برپایی تظاهرات مسالمتآمیز کردند. تظاهرکنندگان نسبت به پرداخت بسیار اندک غرامت به بازماندگان قربانیان این نسلکشی شکایت داشتند. بازماندههای اجسادی که آلمان در زمان استثمار نامیبیا از این کشور خارج کرده بود، در مجموعههای علم انسانشناسی این کشور و در چند شهر آلمان نگهداری میشدند.
مانند بسیاری دیگر از نسلکشیهای جهان توسط کشورهای استعمارگر، مسئولین و عاملان آن از پرداخت غرامت مستقیم به بازماندگان خودداری میکنند. آلمان نگران است که هرگونه پرداخت غرامت به قربانیان راه را برای سایر کشورهای جهان از جمله «یونان» باز کند. حدود 80 سال بعد از حمله آلمان به یونان در جنگ جهانی دوم، یونان بر درخواست خود برای انجام مذاکراتی درباره پرداخت غرامت به کشورش از طرف آلمان بابت آسیبهای وارد شده به این کشور در جریان جنگ تأکید دارد. آلمان در 6 آوریل سال 1941 به یونان و یوگسلاوی حمله کرد. تا سال 1944 نیروهای آلمانی در یونان قتل عامهای زیادی را انجام دادند. دهها هزار غیر نظامی یونانی در این جنگ کشته شدند. یک کمیسیون پارلمانی یونان مبلغ خسارت جنگ که آلمان در این کشور به بار آورده است را حداقل 289 میلیارد یورو برآورد کرده است.
0 Comments