وب سایت مؤسسه بین‌المللی مطالعات راهبردی بریتانیا در یادداشتی نوشت: وزرای دفاع پیش از آستین نیز هند-اقیانوسیه را منطقه ای دارای اولویت توصیف کرده بودند، اما در نهایت نتوانسته اند دارایی ها و منابع مالی را از اروپا و خاورمیانه به این منطقه سوق دهند. بایدن نیز به وضوح نشان داده است که می خواهد دیپلماسی را در صدر سیاست های خود قرار دهد. متقاعد کردن مخاطبان این منطقه، ازجمله چین، مستلزم ایجاد توازن مجدد در چهار حوزه ای است که بررسی مجدد رسمی شامل همه آنها نخواهد شد.

1. توازن بین منطقه ای

جابجایی نیروهای آمریکا از منطقه ای به منطقه دیگر، واضح ترین گزینه برای آرایش مجدد جهانی است. تغییر مرکزیت عملیات نیروی دریایی آمریکا از خلیج [فارس] به دریای جنوب چین راهی ملموس برای تحقق اولویت بخشی به منطقه عمدتا دریایی هند-اقیانوسیه است. این امر در ابتدا می تواند به صورت تعهد به حفظ همیشگی ناوهواپیمابر یا گروه آبی-خاکی آماده در دریای جنوب چین باشد، هرچند که فناوری در آینده راه هایی برای ترکیب این نیروها در اختیار خواهد گذاشت که آسیب پذیری کمتری داشته باشند.

این اقدامات از یک طرف مستلزم جابجایی نیروی دریایی ناوگان پنجم و ناوگان ششم آمریکا به شرق یا جابجایی ناوگان سوم آمریکا به غرب است و از طرف دیگر، نیازمند تلاش های موازی دیپلماتیکی برای افزایش دسترسی و تمهیدات پیشتیبانی در جنوب شرق آسیا و اطراف آن است. در حال حاضر، سنگاپور مرکز لجستیک نیروی دریایی آمریکاست. دسترسی به «خلیج سبیک»، سایت پایگاه سابق نیروی دریایی آمریکا در فیلیپین، موجب تسهیل حضور قدرتمند نیروی دریایی آمریکا در دریای جنوب چین شده و فاصله سنگاپور تا ژاپن را پر خواهد کرد. تحقق این امر تا پایان دوره رئیس جمهور رودریگو دوترته در سال 2022 امکانپذیر نخواهد بود. صرف نظر از جانشین وی، در مورد اعتبار فیلیپین به عنوان متحد آمریکا در برابر چین، شک و تردیدهایی وجود دارد. با این حال، افزایش کمک های آمریکا به نیروهای مسلح فیلیپین، دست دیپلمات های آمریکا برای جلب موافقت «مانیل» را باز خواهد کرد که حمایت از حضور نظامی آمریکا در اطراف فیلیپین در راستای منافع این کشور است.

اقدام آزمایشی دولت ترامپ برای بازسازی ناوگان اول آمریکا به منظور تقویت حضور دریایی آمریکا در شرق اقیانوس هند، شایان توجه مضاعف است. با توجه به اعلام و اقدام نامطلوب و بدون مشورت قبلی، کنت برایتوایت، منشی سابق نیروی دریایی آمریکا، بعید است که فیلیپین این میزبانی را بپذیرد. استرالیا احتمالا از آن استقبال کرده و آن را کمکی به تضمین رویکردهای شمال غربی خویش قلمداد می کند، هرچند که کانبرا در مورد هزینه های تاسیس آن شدیدا چانه خواهد زد. در صورت تحقق آن، این گروه ویژه جدید آمریکا برای همکاری با نیروهای دریایی هند، استرالیا و دیگر نیروهای دریایی منطقه جایگیری مناسبی خواهد داشت و حضور دریایی فزاینده چین در اقیانوس هند را تعدیل خواهد کرد. همچنین، این امر باعث فراغت ناوگان هفتم مستقر در ژاپن خواهد شد تا تمرکز خود را به غرب اقیانوسیه معطوف سازد. ظاهرا امید بلندمدت آمریکا همچنان بر این است که هند به یک هژمون در اقیانوس هند تبدیل شود. با این حال، تقویت متوسط حضور آمریکا نشانه تعهد واشنگتن به تغییر توازن دریایی به نفع خویش خواهد بود.

2. توازن بین نیروهای مسلح

به احتمال زیاد، بودجه دفاعی در دولت بایدن ثابت خواهد ماند یا کاهش خواهد یافت. از این رو، فشار صرفه جویی داخلی در درجه اول موجب کاهش بودجه ارتش خواهد شد تا از ساخت کشتی ها، زیردریایی ها، هواپیماها و موشک ها به میزان کافی برای حفظ توازن قدرت در هند-اقیانوسیه اطمینان حاصل شود. کره جنوبی مناسب ترین کشور برای فرماندهی 28500  نیروی آمریکا تحت فرمان ارتش برای مواقع جنگ در شبه جزیره کره است اما جاهای دیگر نیازمند حضور تفنگداران دریایی آمریکا برای مواقع اضطراری در سراسر هند-اقیانوسیه است. تفنگداران دریایی آمریکا بخشی از طرح بررسی مجدد نیروهای جهانی آمریکا برای عملیات های کوچک ساحلی است که ظاهرا برای اقیانوس آرام نیز مناسب است.

3. توازن درون منطقه ای

اعزام عمده نیروهای دفاعی آمریکا به هند-اقیانوسیه به حفظ توازن قدرت کمک کرده و مایه اطمینان خاطر شرکا و متحدان آمریکا در قبال تقویت نظامی مداوم چین خواهد شد. با این حال، واشنگتن باید انعطاف پذیری نیروهای موجود خود در این منطقه را به حداکثر برساند. نیروهای آمریکا در کره جنوبی ممکن است در مواقع اضطراری در تایوان یا دیگر حوادث مربوط به چین در حاشیه بماند. اما سئول نگران از گرفتاری در دام جنگ آمریکا-چین، در اعطای انعطاف پذیری و آزادی دسترسی به نیروهای آمریکا احتیاط می کند.

4. ظرفیت سازی

همواره این امر نادیده گرفته شده است که برنامه های ظرفیت سازی دفاعی در خاورمیانه و اروپا باعث کاهش ظرفیت آنها در هند-اقیانوسیه می شود. این عدم تعادل باید در بررسی مجدد آرایش جهانی نیروها لحاظ شده و اصلاح گردد. آمریکا باید مشوق هایی به میزبانان خود ارائه کند تا آنها را به ایفای نقش سازنده در رویکرد بازدارندگی کلی در قبال چین و اعطای دسترسی هرچه بیشتر به نیروهای آمریکا متقاعد سازد.

درست نیست که آمریکا در بررسی موقعیت نیروهای جهانی خود، منابع دفاعی را به هند-اقیانوسیه گسیل کند. ایجاد تغییرات راهبردی موثر جهانی با توجه به لزوم همگامی آن با شرکا و متحدان کاری دشوار است. رقبای آمریکا نیز گزینه هایی در اختیار دارند اما بررسی مجدد آرایش نیروهای جهانی آمریکا فرصتی در اختیار دولت بایدن قرار می دهد تا موقعیت راهبردی ضعیف آمریکا در آسیا را تغییر دهد.