جدیدترین مطالب

زمان دیپلماسی است، نه جنگ

زمان دیپلماسی است، نه جنگ

عباس آخوندی در یادداشتی می نویسد: سیاست ما در برابر تجاوز مجدد اسرائیل باید خویشتنداری و احاله آن به موقعیت‌های دیگر و پاسخ‌های غیرمستقیم باشد. ما باید فضا را سرد کنیم. گرم نکنیم. گرم کردن فضا عین خواسته اسرائیل است. ‌

رهایمان نکن آمریکا

رهایمان نکن آمریکا

بشیر اسماعیلی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می‌رسد که آخرین تلاش‌های اسراییل برای نگاه داشتن بی قید و شرط غرب در کنار خود بی نتیجه خواهد ماند و دنیا آنقدر چالش جدید برای تمدن غربی به ارمغان آورده است که دیگر مثل مسأله اسراییل، نخستین اولویت غرب نخواهد بود‌.
Loading

أحدث المقالات

زمان دیپلماسی است، نه جنگ

زمان دیپلماسی است، نه جنگ

عباس آخوندی در یادداشتی می نویسد: سیاست ما در برابر تجاوز مجدد اسرائیل باید خویشتنداری و احاله آن به موقعیت‌های دیگر و پاسخ‌های غیرمستقیم باشد. ما باید فضا را سرد کنیم. گرم نکنیم. گرم کردن فضا عین خواسته اسرائیل است. ‌

چرا کشورهای عربی در زمان حمله ایران به اسرائیل کمک کردند؟

با پایان عملیات موشکی و پهپادی ایران علیه اسرائیل، بررسی‌ها حاکی از کمک برخی کشورهای عربی در رهگیری پرتابه‌های ایران داشته است. اعراب با چه انگیزه‌هایی به اسرائیل کمک کردند و چگونه چنین ریسکی را پذیرفتند؟ خبرآنلاین گزارش می‌دهد.

پاسخ بلینکن به پرسشی درباره اطلاع واشنگتن از حمله منتسب به اسرائیل: آمریکا در هیچ حمله‌ای دخالت نداشته است

اولین سوال خبرنگاران از آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا در کاپری ایتالیا درباره گزارش‌ها از حمله منتسب به اسرائیل به ایران بود و اینکه آیا آمریکا از این حمله مطلع بود یا نه. او به این سوال پاسخ نداد و فقط گفت که «آمریکا در هیچ حمله‌ای دخالت نداشته است.»

ترامپ از اروپا خواست “بجنبد”!

دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا در شبکه اجتماعی Truth Social از اروپا خواست تا “بجنبد” و از آن انتقاد کرد که کمتر از واشنگتن برای کمک به اوکراین هزینه می کند.

اروپا به تاکتیک تحریم‌های شدیدتر علیه ایران متوسل شده است/فراخوان یکپارچه اتحادیه اروپایی از اسرائیل برای خویشتنداری

اتحادیه اروپایی به تاکتیک وعده تحریم های شدیدتر علیه ایران متوسل شده است. انتظار می رود وزرای امور خارجه اتحادیه اروپایی، این روزها، درباره اعمال تحریم های بیشتر در همین هفته، اگر همه موافق باشند، گفت وگو کنند.موفق باشید!: غرب از سال ۱۹۷۹ در حال وضع تحریم علیه ایران است و تهران هم به دور زدن آنها خو گرفته تا فن آوری های نظامی اش را به پیش ببرد. تحریم ها بیشتر ارزشی نمادین دارند.

Loading

کدام ارزها می‌توانند جایگزین دلار شوند؟

۱۳۹۸/۰۴/۰۳ | موضوعات

شورای راهبردی آنلاین – ترجمه: پس از تغییر اخیر ریاست جمهوری در کاخ سفید، پرسش های بسیاری پیرامون پایداری نقش دلار به عنوان ارز ذخیره جهانی مطرح شده است. چنانکه بسیاری از مقامات سابق آمریکا نیز پیش‌ترهشدار داده بودند که در صورت روی کار آمدن ترامپ، به احتمال زیاد اعتماد جهانی به دلار کاهش خواهد یافت.

اندیشکده استراتفور نوشت: سرمایه گذاران می‌بایست به شکل جدی این احتمال را در نظر بگیرند که دلار ممکن است در سال های آینده به یک دارایی نامطمئن تبدیل شود. البته تمرکز صرف بر مقوله دلار به تنهایی بیانگر تمام داستان نخواهد بود، چرا که سرمایه گذاران باید به دنبال جایگزینی برای دلار باشند. حال آنکه تعداد بسیاری محدودی از ارزها می‌توانند جایگزین های قابل اعتمادی برای دلار باشند.

یورو دومین ارز ذخیره پس از دلار است. پس از آنکه حوزه یورو در سال 1999 شکل گرفت، بعضی از کارشناسان پیش بینی کردند که یورو بتواند تا سال 2015 از دلار سبقت بگیرد. از همان زمان نیز، شکاف ها میان کشورهای اروپایی در این باره آشکارتر شد. به جز اتحادیه پولی اروپا، بعید به نظر می‌رسد، سرمایه گذاران تمایلی برای اعتماد به یورو داشته باشند که هر لحظه احتمال فروپاشی بلوک ارزی آن وجود دارد.

ین ژاپن با توجه به حجم عظیم ذخایر ارزی این کشور، می‌تواند سومین ارز مناسب برای جایگزینی دلار باشد. با این حال، سیاست انزواگرایی رهبران این کشور در طول دوره رشد اقتصادی ژاپن در دهه 1970 و 1980، مانع از بین المللی شدن ارز این کشور شد، اگرچه بسیاری در ایالات متحده همچنان آن را به عنوان تهدیدی بالقوه برای دلار قلمداد می‌کنند. اکنون نیز به دلیل رکود اقتصادی طولانی مدت در ژاپن، بعید است که حداقل در کوتاه مدت، ین بتواند به چالش جدی برای دلار تبدیل شود.

در سال های اخیر درباره رشد اقتصادی چین و ارز این کشور (یوان) مطالب زیادی نوشته شده است. در مواردی نیز، پکن گام های بزرگی برای بین‌المللی کردن یوان برداشته است. خطوط مبادلات ارزی و ورود این کشور به سبد ارزی حق برداشت صندوق بین‌المللی پول بیانگر آن است که چینی ها زیرساخت‌های ذخیره ارزی یوان را فراهم کرده اند، اما با این حال، فقط تعداد کمی از سرمایه گذاران و تجار به استفاده از یوان اقبال نشان داده اند. همچنانکه در بارز ارز جهانی نیز، یوان تنها 1.7 درصد از پرداخت های بین المللی را در مقایسه با سهم 40.7 درصدی دلار در ماه ژانویه سال جاری داشته است. در واقع، چین با مشکلات بزرگی در خصوص نظام سیاسی خود مواجه است که موجب می‌شود تا سرمایه گذاران مانع از تبدیل شدن یوان به ارز ذخیره جهانی شوند. بنابراین تا زمانی که چین به عنوان یک نظام تک‌صدایی با احتمال خطر بالای دخالت سیاسی در بازار پول و ارز باقی بماند، عدم اعتماد جهانی به یوان نیز ادامه خواهد داشت.

اگرچه برخی از واقعیت‌هایی که سرمایه گذاران به خاطر آنها به دلار اعتقاد داشتند، اینک رنگ باخته اند، چنانکه به نظر می‌رسد دلار دیگر نمی تواند ارز چندان امنی برای آینده باشد، با این حال، بررسی ارزهای جایگزین بالقوه دلار نیز نشان می‌دهد که هیچ کدام از آنها، آمادگی تبدیل شدن به ارز ذخیره جهانی را ندارند و در واقع بسیاری از آنها در مسیری اشتباه هدایت شده اند.

0 Comments

یک دیدگاه بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *