جدیدترین مطالب

آیا مقدمات صلح پایدار در قفقاز فراهم می شود؟

آیا مقدمات صلح پایدار در قفقاز فراهم می شود؟

رسول اسماعیل زاده دوزال در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: با توجه به تحلیل ها و گزارش ها و موضع گیری های اخیر پیش بینی می شود در صورتی که دو کشور با یک توافق منطقی و مبتنی بر اصول بین المللی و لحاظ منافع همه کشورهای درون قفقازی و همسایگان قفقاز مانع ورود و دخالت قدرت های بیگانه شوند، این توافق پایدار بستر مناسبی برای صلح دائمی در قفقاز خواهد بود.
Loading

أحدث المقالات

وتوی روسیه به نفع پیونگ یانگ؛ قدرت‌های بزرگ باید از خفه کردن کره شمالی دست بردارند

روسیه روز جمعه اعلام کرد که قدرت‌های بزرگ به رویکرد جدیدی در قبال کره شمالی نیاز دارند و ایالات متحده و متحدانش را به تشدید تنش‌های نظامی در آسیا و تلاش برای «خفه کردن» این کشور منزوی متهم کرد.

آیا پاریس برای میزبانی بازی‌های المپیک آماده است؟

تهران- ایرنا- انتشار اخباری در مورد کمک‌های خارجی به پاریس برای تضمین امنیت بازی‌های المپیک و نیز نتایج نظرسنجی‌ها از میزان آمادگی فرانسه برای میزبانی این مسابقات این سوال را مطرح می‌کند که آیا این کشور واقعا برای میزبانی بزرگترین رویداد ورزشی جهان، آمادگی کافی را دارد؟

Loading

سیاست ترامپ در قبال ایران: دکتر جکیل و مستر هاید

۱۳۹۸/۰۴/۰۴ | موضوعات

شورای راهبردی آنلاین – ترجمه: وقتی قضیه ایران مطرح می‌شود، سیاست خارجی دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا شبیه صحنه نمایش رابرت لوئیس استیونسون به نام «مورد غیرعادی دکتر جکیل و مستر هاید»[1] است.

ریچارد سکولسکی و آرون دیوید میلر در یادداشتی که بنیاد کارنگی آن را منتشر ساخته‌است، نوشتند: ترامپ که رفتارش شدیداً متاثر از سیاست داخلی است بسیار تمایل دارد خلاف دولت اوباما رفتار کند و خود را فردی سرسخت، زورمند و آماده پذیرش ریسک نشان دهد. با این‌حال، اقدامات ترامپ در طول یک سال گذشته، به واسطه فشارهای واردشده از سوی مشاورانش، با ادبیات سخت و خشن وی مطابقت ندارد. درحقیقت، این یک نمونه از شکاف بین شعارهای خشن و خویشتن‌داری‌ وی برای پیشبرد منافع آمریکا است. ما شرط می‌بندیم که رویکرد ترامپ در قبال ایران نمونه‌ای از تنش بین این دو رفتار است، یعنی شعارها و لفاظی‌های خشن و خویشن‌داری. وی ضمن اینکه تحریم‌های ضدایران را تشدید می‌کند و با کنگره برای تقویت تحریم‌ها همکاری دارد، در توافق هسته‌ای با ایران باقی می‌ماند.

 

تفاوت ترامپ با اوباما در حرف

وقتی موضوع ایران مطرح می‌شود، ظاهراً ترامپ و اوباما کاملاً با یکدیگر متفاوت هستند. این تفاوت در کلام است و نه در عمل. درحالی‌که اوباما درباره برنامه جامع اقدام مشترک با ایران موسوم به توافق هسته‌ای 1+5 مذاکره و آن را نهایی کرد، جان کری، وزیر امور خارجه سابق آمریکا کانال ارتباطی با همتای ایرانی خود برقرار کرد.        

دولت اوباما رویکرد سختگیرانه خود در قبال سیاست‌های منطقه‌ای و داخلی ایران را به تابعی از ضرورت امضای توافق هسته‌ای با این کشور تبدیل کرد و عمدتاً در واکنش به اغتشاش‌های سال 2009 در ایران سکوت اختیار کرد. در مقابل، ترامپ زخم عمیقی بر توافق هسته‌ای بجای گذاشت و آن را مایه ننگ و شرم برای کشورش برشمرد و گفت توافق هسته‌ای با ایران یکی از یک‌طرفه‌ترین توافق‌هایی است که آمریکا تاکنون امضا کرده‌است. وی در جریان مبارزه انتخاباتی بطور مستمر توافق هسته‌ای را زیر سوال برد و ادعا کرد اگر جای اوباما بود، توافق بهتری را مذاکره می‌کرد.

ترامپ در سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل در سپتامبر 2017، آشکارا به ایران توهین کرد. وی در توئیتی در حمایت از اغتشاش‌های اخیر ایران گفت حکومت ایران در تمامی عرصه‌ها رد شده و زمان تغییر رژیم در تهران فرا رسیده‌است. احتمالاً مقاماتی از دولت اوباما در خفا با این قبیل اظهارنظرهای وی درباره ایران موافقند، اما وقتی قضیه ایران مطرح می‌شود همه آنها سیاست رسمی را پی می‌گیرند.

 

درحقیقت، ترامپ همان اوباما است

علیرغم تمامی قول و قرارهای ترامپ برای تشدید سیاست آمریکا در قبال ایران، اقداماتش بیانگر تردید، دودلی و احتیاط فراوان است. در حقیقت در سه حوزه حقوق بشر، سیاست ایران در قبال منطقه خاورمیانه و توافق هسته‌ای، رویکرد آمریکا در قبال ایران بیشتر ریسک‌گریزی بوده تا ریسک‌پذیری.

مطمئناً ترامپ تحریم‌های بیشتری علیه ایران وضع کرده و به شکل ناموفقی تلاش کرده‌است تا اروپا را در این مسیر با خود همراه سازد و حمایت از فعالیت‌های فاجعه‌بار سعودی علیه حوثی‌های یمن را تقویت کند. البته نتیجه امر این است که وی کاری بیشتر از اوباما علیه ایران انجام نداده‌است. در حقیقت، ترامپ بین خطوط رنگی‌شده‌ای حرکت کرده که توسط سلفش تعیین شده‌است.   

ترامپ در واکنش به اغتشاش‌های اخیر در ایران رساتر از اوباما حمایت خود را از اغتشاش‌گران اعلام کرده‌است. اما وی از بیان درخواست تغییر رژیم و دعوت از اغتشاش‌گران برای حضور در خیابان‌ها اجتناب کرد. دولت ترامپ درباره به عقب‌راندن ایران در منطقه صحبت کرده‌است، اما با این‌حال در سوریه، عراق و لبنان وضع موجود را پذیرفته‌است.

این نظر که عملیات ضد دولت اسلامی عراق و شامات به فعالیت ضداسد و ضدروسیه تبدیل خواهد شد، در حد یک ایده باقی مانده‌است. در ارتباط با توافق هسته‌ای، ترامپ در اکتبر 2017، تصمیم گرفت توافق یادشده را به کنگره احاله دهد، اما بعداً آگاهانه تصمیم گرفت در یک سخنرانی مهم خطاب به مردم آمریکا اعلام کند در توافق هسته‌ای باقی ‌می‌ماند.  

دلایل این روان‌گسیختگی و چندشخصیتی‌بودن ترامپ در قبال ایران کاملاً معلوم است. مشاوری که وی بیشتر از همه برای او احترام قائل است، یعنی جیمز ماتیس، وزیر دفاع، استدلال کرده‌است که وقتی موضوع توافق هسته‌ای مطرح می‌شود باید خویشتن‌داری کرد. مشاوران دیگر ترامپ، یعنی ژوزف دانفورد، رئیس ستاد مشترک، رکس تیلرسون، وزیر امور خارجه، و مک مستر، مشاور امنیت ملی، نیز در خلوت و جلوت برای رئیس‌جمهوری همانند وزیر دفاع استدلال کرده‌اند. درحالی‌که کنگره تحت تسلط جمهوری‌خواهان و تعدادی از دمکرات‌ها نظر مساعدی درباره توافق هسته‌ای و ایران ندارند، صداهای اصلی دو طرف راهروهای کنگره نظر تیم امنیت ملی را تقویت کرده‌است.  

دوم اینکه موضوع ایران، برخلاف دیگر موضوعات همچون مهاجرت، پیشنهاد ساخت دیوار در مرز مشترک با مکزیک و موافقتنامه‌های تجاری، با بنیان فکری ترامپ هماهنگ نشد. بعلاوه، نظرسنجی‌ها در آمریکا همچنان نشان می‌دهد که مردم آمریکا موافق استمرار پایبندی کشورشان به توافق هسته‌ای هستند.  

نهایتاً اینکه وقتی موضوع استفاده از نیروی نظامی در سوریه مطرح می‌شود، ترامپ خویشتن‌داری کرده و تعهدات جدیدی نداده‌است. به عنوان یک قاعده کلی، ترامپ از ورود آمریکا به جنگ‌ها و درگیری‌های نظامی جدید اجتناب کرده و از مداخله در جنگ‌های داخلی دیگر کشورها و تلاش برای کشورسازی پرهیز کرده‌است.

رفتارها و اقدامات ترامپ به اعتبار آمریکا آسیب وارد کرده، چراکه شعارهایش درباره ایران فراتر از تمایل و ظرفیت آمریکا برای اقدام است. البته اگر شعارهای پُر سر و صدای ترامپ در حکم سوپاپ اطمینان است، بگذارید چنین شعارهایی بدهد. اجازه دهید وی نقشی را بازی کند و حرف‌هایی را در سخنرانی‌هایش بزند که نشان دهد با اوباما تفاوت دارد.

کلام آخر اینکه در توافق هسته‌ای باقی بمانید، مادامی‌که ایران بدان پایبند است و با ایران همکاری داشته باشید در جایی‌که منافع این کشور با ما اشتراک دارد.         

 

[1]– مورد غیرعادی دکتر جکیل و آقای هاید رمانی کوتاه است که توسط نویسنده اسکاتلندی به نام رابرت لوییس استیونسون در سال ۱۸۸۶ در لندن منتشر شده است. در این رمان دکتر جکیل، که به مبحث دوگانگی شخصیت علاقه‌مند است، دارویی برای جدا کردن جنبه‌های خوب و بد انسانی‌اش می‌سازد. از جنبه‌های بد، فردی به نام آقای هاید پدید می‌آید که به اعمال جنایت‌بار و حتی قتل دست می‌زند. در پایان دکتر جکیل که دیگر نه قادر به کنترل آقای هاید است و نه می‌تواند از قالب آقای هاید خارج شود و به صورت اصلی خود یعنی دکتر جکیل درآید، خودکشی می‌کند. این رمان کشمکش درونی جنبه‌های بد و خوب هر انسان را به تصویر می‌کشد. سبک نوشتاری رمان بسیار جذاب و غنی است و به عنوان مرجعی مهم در مبحث دوگانگی شخصیت از آن یاد می‌شود. سرگذشت دکتر جکیل و آقای هاید منبع الهام قطعات تئاتر، فیلم‌های سینمایی و چندین آهنگ بوده است.  

 

0 Comments

یک دیدگاه بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *