جدیدترین مطالب

غزه، اوکراین و جایگاه تخریب‌شده اروپایی‌ها در افکار عمومی

غزه، اوکراین و جایگاه تخریب‌شده اروپایی‌ها در افکار عمومی

اتهام ها درباره اجرای استانداردهای دوگانه، به سرعت و با فراوانی از سوی کشورهای عربی، قدرت‌های در حال ظهور، رقبای جغرافیایی، مقامات سازمان ملل و حتی خود مقامات غربی مطرح شده است. هنگامی که روسیه در سال ۲۰۲۲ با شکستنِ قوانین بین‌الملل به اوکراین تجاوز کرد، اروپایی‌ها تحریم‌های "گسترده و بی‌سابقه" ای را در تجارت، سرمایه گذاری و حتی بایکوت های ورزشی علیه مسکو پیاده کردند. در جریان تلاش لابی بزرگ جهانی، رهبران اروپایی، حمایت از اوکراین را به عنوان دفاع از قوانین و نورم‌های جهانی تصویر کردند. اما در مقابل، بسیاری از رهبران اروپایی به فراخوان آتش‌بس در غزه واکنش منفی نشان داده‌اند و به طور کلی از محکوم کردن نقض قانون بین‌الملل توسط اسرائیل، رویگردان شده اند و به جای آن با حمایت گسترده از اسرائیل، حتی در برابر لحن و ادبیات نسل کشی وزیران اسرائیل سکوت کرده اند. همچنین بلافاصله پس از ۷ اکتبر، اروپایی‌ها به سرعت به تعلیق یا بازبینی در کمک مالی به سازمان‌های غیردولتی فلسطینی پرداختند، هرچند شواهد قابل اعتمادی هم از انحراف مالی یا حمایت از تروریسم وجود نداشت.
Loading

أحدث المقالات

دونالد توسک: اروپا وارد دوران پیش از جنگ شده است

دونالد توسک، نخست وزیر لهستان و رئیس پیشین شورای اروپا می‌گوید که اروپا وارد «دوران پیش از جنگ» شده است و اگر اوکراین از روسیه شکست بخورد، هیچ کس در این قاره نمی‌تواند احساس امنیت کند.

Loading

ایران و آینده اوپک

۱۳۹۸/۰۴/۰۳ | موضوعات

شورا آنلاین – ترجمه: نشریه فوربز در گزارشی نوشت اختلاف‌های میان اعضای سازمان کشورهای صادر کننده نفت (اوپک) سبب شده است این سازمان به نهادی ضعیف تبدیل شود و زمانی که ایران سهم خود را در بازار نفتی باز یابد، ممکن است عملا دیگر سازمان منسجمی به نام اوپک وجود خارجی نداشته باشد.

پانوس موردوکوتاس در تحلیلی با عنوان «آیا ایران آنچه را که می خواهد، می تواند به دست آورد؟» نوشت: ایران قصد دارد بار دیگر به جایگاه قبلی خود در بازارهای جهانی نفت دست یابد، جایگاهی که تهران قبل از اعمال تحریم های غربی در بازار نفتی جهانی داشت.

این بدان معناست که این کشور می‌خواهد بار دیگر به دومین تولیدکننده بزرگ نفت در سازمان کشورهای صادر کننده نفت تبدیل شود. اما ممکن است این اتفاق هرگز نیفتد، زیرا ممکن است زمانی که ایران سهم خود را از بازار جهانی نفت بازیابد، دیگر سازمانی به نام اوپک وجود نداشته باشد.

از آنجایی که اعضای اوپک و همچنین کشورهای غیرعضو اوپک در حال آماده شدن برای برگزاری نشست در روز هفدهم آوریل در دوحه قطر هستند، ایران در تلاش برای بازیافتن سهم خود در بازار است و این در حالی است که این موضوع می تواند سبب شود بهای نفت در بازارهای جهانی به زیر قیمت متوسط اوپک برسد. ایران به تازگی اعلام کرد متوسط بهای نفت خام سنگین این کشور از آغاز سال جدید ایرانی، بشکه ای 27 دلار و 87 سنت بوده است.

بهای سبد نفتی اوپک در هفته منتهی به یکم آوریل کاهش یافت و به بشکه ای 34 دلار و 74 سنت رسید و در مقایسه با هفته قبل از آن با کاهش یک دلار و هفت سنتی مواجه شد.

ایران همچنین در حال انعقاد قرارداد با مشتریان مهم اروپایی و آسیایی از جمله قراردادی است که اخیرا با تایوان امضا کرده و بدین ترتیب، تایپه واردات نفتی خود از ایران را تا 27 درصد افزایش می دهد.

در حالی که زود است بخواهیم درباره نتیجه نشست آتی در دوحه قطر اظهار نظر کنیم، اما هر گونه تلاش برای دور هم جمع کردن اعضای اوپک و غیراوپک به منظور متوقف کردن روند کاهش شدید بهای نفت در بازارهای جهانی نشانه ای از این محسوب می شود که قدرت اوپک در حال کاهش است.

سازمان کشورهای صادرکننده نفت زمانی مجموعه ای واحد از کشورهای تولید کننده نفتی بود که یک هدف را دنبال می کردند: افزایش سود از طریق بالا نگه داشتن بهای نفت در بازارهای جهانی. این به معنای تعیین سقف تولید برای اعضای اوپک به منظور از بین بردن مازاد عرضه در بازارها و نگه داشتن بهای نفت در بازارها در سطح دلخواه است. گاهی اوقات اعضای اوپک ممکن است تلاش کرده باشند بیشتر از سقف تعیین شده نفت تولید کنند، اما اوپک راه هایی دارد تا این دسته از اعضا را برای پایبند ماندن به قوانین خود ترغیب کند.

اما این موضوع به دهه 1980 باز می گردد که در آن دوران، عربستان سعودی بزرگ‌ترین تولیدکننده نفت بود و سازمان کشورهای صادر کننده نفت یک کارتل واقعی بود.

در حال حاضر، اوپک تحت قوانین جدیدی فعالیت می کند. هر یک از اعضا آزاد هستند تا با خریداران مختلف قرارداد امضا کنند (برای نمونه قرارداد ایران با چین، تایوان و پالایشگاه های نفتی و همچنین قرارداد عربستان سعودی با ژاپن).

دلایل خوبی برای تغییر قوانین اوپک وجود دارد. نخست آنکه، آمریکا -که عضو اوپک نیست- بزرگ‌ترین تولیدکننده نفت در جهان محسوب می شود و در حال تغییر قواعد در بازار نفت است. دوم آنکه، اوپک دیگر یک کارتل واقعی محسوب نمی شود، بلکه مجموعه ای از کشورهای جاه‌طلب است که هم می خواهند عضو این سازمان باقی بمانند و هم آنکه می خواهند به میل خود رفتار کنند و حتی در یک جدال اعلان نشده قرار داشته باشند. سوم آنکه، رشد سریع منابع جایگزین انرژی (برای نمونه انرژی خورشیدی) سبب کاهش تقاضا برای نفت شده است.

به همین دلیل، به صورت فزاینده ای در این باره تردید وجود دارد که آیا ایران به واقع می تواند به آنچه که می خواهد، برسد یا خیر. هر زمان که این کشور سهم خود را در بازار جهانی نفت بازیابد، ممکن است دیگر اوپکی دستکم به شکل قدیمی و قدرتمند آن، وجود نداشته باشد.

در همین حال، خصومت میان کشورهای عضو سازمان کشورهای صادرکننده نفت و جناح‌بندی بین آنها به تشدید نوسانات در بازار نفتی کمک می کند و این موضوع سبب می شود کار سرمایه‌گذاران برای پیش‌بینی چشم‌انداز بهای نفت در بازارهای جهانی دشوار و دشوارتر شود.

0 Comments

یک دیدگاه بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *