جدیدترین مطالب
أحدث المقالات
نگاهی به نیروی هوایی اسرائیل
واکاوی راهبرد ارتش رژیم صهیونیستی(1)
ماهیت شکلگیری و بقای رژیم صهیونیستی بر نیروی نظامی متکی بوده و هست. در دایره المعارف «صهیونیسم و اسرائیل» که به سرپرستی زلمان شازار[۱] رئیسجمهور رژیم صهیونیستی در سالهای ۱۹۶۳-۱۹۷۳ تدوین گشته، کلمهی صهیونیسم را اینگونه معنی میکند: «صهیونیسم جنبشی است که هدف آن بازگشت قوم یهود به سرزمین اسرائیل (فلسطین) است که جنبش سیاسی آن را تئودور هرتزل[۲] از سال ۱۸۹۷، بنا نهاد.»[۳]
آنچه در تعریف بالا اهمیت دارد تأکید بر نژاد و قوم یهود در کنار مؤلفهی سرزمین است. صهیونیستم در کنار یهودیت، موجودیت و هویت مییابد و این دو بدون یکدیگر مفهوم ندارند؛ صهیونیستم یک جنبش سیاسی برای بازگشت قوم و نژاد یهودیان به سرزمین مقدس است و همچنین یهود نیز هویت خود را قومی برگزیده میداند که سرزمینهای فلسطین و حاکمیت بر جهان را از آن خود میداند.
در آیین یهود، رستاخیز به معنی یکی شدن با قوم مقدس یهود و دستیابی به جاودانگی از طریق آن و چهبسا دفن شدن در سرزمین مقدس است.[۴] در حقیقت باور به سرزمین، یکی از اصلیترین مؤلفههای جهانبینی صهیونیسم و یهودیت است که خروجی آن، شکلگرفتن نوعی حاکمیت و نظامیگری خاص در رژیم صهیونیستی است. باور به حقانیت صهیونیسم در کنار ایدئولوژی ماتریالیستی و نتیجه محوری یهود، موجب تقدسزایی به ارتش و نظامیگری در رژیم صهیونیستی شده است.
صهیونیسم معتقد است بر اساس قانون طبیعت، حکومت حق برتر بر ضعیف است. البته هر چند یهودیان صهیونیسم به دلیل باور به برتری بر دیگر انسانها معتقدند باید بر تمام جهان حکومت کنند؛ اما در خصوص سرزمین فلسطین، معتقدند آن را باید با هر روشی به کنترل خویش درآورد. مناخیم بگین[۵] نخستوزیر رژیم صهیونیستی طی سالهای ۸۳-۱۹۷۷ در سخنانی میگوید: «صهیونیستها به مشروعیت قانونی بودن کارهای غیرقانونی خود نیز ایماندارند؛ و ازآنجاکه دکارت گفت میاندیشم پس هستم، من نیز میگویم من میجنگم پس هستم![۶]»
نظامیگری در رژیم صهیونیستی جدا از باور و اعتقادات صهیونیسم، ناشی از وضعیت تاریخی پیش روی این رژیم از زمان اعلام تأسیس حکومت جعلی تاکنون است. بر اساس تفکر بسیاری از پایهگذاران رژیم صهیونیستی، دو نیروی نظامی و سیاسی، دو پایه اصلی سازندگی ملت و بسیج امکانات آن را تشکیل میدهند و نیروی نظامی باید از لحاظ سیاسی به رهبری صهیونیستی وابسته باشد. رهبر این طرز فکر «یوسف ترومیلدور» بود که از حمایت بیشتر رهبران صهیونیسم بهویژه «بن گوریون» برخوردار بود. اینان معتقد بودند تنها راه «بازپسگیری میهن»، از رهگذر مبارزهی سرباز سازندهی پیشاهنگ و جلودار (نظامیگری) امکانپذیر است.[۷]
با توجه به نقش مولفهی نظامیگری در ماهیت رژیم صهیونیستی و اهمیت این موضوع برای محور مقاومت، در سلسله مقالاتی به قدرت ارتش رژیم صهیونیستی، راهبرد شاخههای گوناگون آن و تهدیدات پیش رو از توسعه ارتش این رژیم پرداخته خواهد شد.
۱- تسلیحات و قدرت نیروی هوایی رژیم صهیونیستی
نیروی هوایی رژیم صهیونیستی را میتوان اصلیترین و قدرتمندترین نیرو در ارتش رژیم صهیونیستی دانست. نیروی هوایی رژیم صهیونیستی با داشتن سابقه و کارنامهی نسبتاً موفقیتآمیز در جنگهای پیشین اعراب و رژیم همواره مورد توجه صهیونیستها بوده است. نیروی هوایی رژیم بهنوعی آبرو و پرستیژ آن محسوب میشود و همواره سعی کرده خود را در رتبه نخست منطقهای حفظ کند. حوزهی نیروی هوایی هوایی رژیم با کمیت و کیفیت نسبتاً بالا و برتری نسبت به دیگر شاخههای ارتش، در رتبه نخست نظامیگری رژیم قرار دارد.
در خصوص تعداد هواپیماها و تسلیحات ارتش رژیم صهیونیستی آمارهای گوناگونی مطرح میشود که حتی برخی مواقع فاصلههای زیادی با یکدیگر دارند. برای آنکه آمار ارائه شده، صحیح و قابل استناد باشد، به گزارش مرکز مطالعات امنیت ملی رژیم صهیونیستی (INSS) که در انتهای سال ۲۰۱۴ منتشرشده است، استناد خواهد شد. بر اساس گزارش مرکز امنیت ملی رژیم صهیونیستی،[۸] ارتش رژیم صهیونیستی دارای ۴۶۶ هواپیمای جنگی و شکاری، ۵۲ هواپیمای ترابری و ۱۵۴ هلیکوپتر آماده به سرویس است. این در حالی است که تعداد هواپیماهای جنگی رژیم که در حال ساخت، آمادهسازی و سرویس هستند به رقم ۵۲۰ فروند هم میرسد.
بر اساس جدول این گزارش مرکز صهیونیستی، جنگندههای تهاجمی نیروی هوایی عبارتاند از: ۱۰۰ فروند اف-۱۶ مدل سوفا، یک فروند اف-۱۶ مدل ۲۰۲۰، ۱۳۵ فروند اف-۱۶ مدل باراک، ۲۵ فروند اف-۱۵ مدل رام و ۱۰۷ فروند اف-۱۶ مدل NETZ، ۵۸ فروند اف-۱۵ از مدل BAZ (بازسازی شده در سال ۲۰۰۰) و ۲۰ فروند Douglas A-4.
همچنین باید توجه داشت که ۲۰ فروند اف – ۳۵ و هواپیمای سوپر هرکیولیس از راهبردیترین جنگندههای دنیا در آستانه پیوستن به نیروی هوایی تلآویو قرار دارد.
پایگاههای هوایی رژیم در قسمتهای مختلفی در سرزمینهای اشغالی مستقر است. برخی پایگاههای مهم عبارتاند از:
۱-آمیاد (Amiad): در شمال غربی دریاچه طبریه (جلیل) در مرز سرزمینهای اشغالی و بلندیهای جولان قرار دارد.
۲-بت زیت (BetZet): این پایگاه مختص هواپیماها و هلیکوپترهای سبک جنگی است که در ناهاریا در شمال غربیترین نقطه سرزمینهای اشغالی قرار دارد.
۳-بیرانت (Biraneet): این پایگاه هم در مرزهای لبنان قرار دارد و محل استقرار هلیکوپترهای جنگی از نوع AH – 2 است.
۴-دالتون یا شاکار ۲۳ (Shachar 23): در شمال سرزمینهای اشغالی و در ۱۵ کیلومتری مرز لبنان قرار دارد و محل استقرار هواپیماها و هلیکوپترهای سَبک جنگی است.
۵- مادوکوت( Maduchot) یا شاکار ۱۴ (Shacharl 14) : پایگاه جنگندهها و هلیکوپترهای سبک است. این پایگاه در نزدیکی شهرک کدماد زوی (Chodmad Zevi) در مناطق جولان اشغالی واقع شده است.[۹]
۶- رامات دیوید (Ramat David): پایگاه رامات دیوید در جنوب شرقی حیفا قرار دارد و اسکادرانهای ۱۰۹، ۱۱۰، ۱۱۷ و ۱۹۰ از این پایگاه استفاده میکنند.
۷- تل نوف (Tel Nof Airbase): پایگاه هوایی تل نوف مرکز اصلی آموزش یگان چتربازان ارتش رژیم صهیونیستی و مقر اصلی یگان ویژه ۶۹۹ که مسئول امدادرسانی، کمک به مجروحان و یافتن اجساد نظامیان در جریان نبرد است، محسوب میشود. برآوردهای امنیتی نشان میدهد این پایگاه هوایی یکی از انبارهای تسلیحاتی اتمی رژیم صهیونیستی نیز هست.[۱۰]
۲- نیروی هوایی رژیم صهیونیستی؛ اهداف و پیامدهای آن
۱-۲- رزمایش هوایی در آسمان همسایگان تهران؛ راهبرد نظامی رژیم صهیونیستی علیه ایران
رزمایشها و خریدهای نیروی هوایی رژیم صهیونیستی طی دو سال گذشته، زنگ خطر جدیای را به ایران و محور مقاومت مخابره مینماید. آخرین خبری که نشان از زنگ خطر برای ایران از سوی رسانهها منتشر شده است، برگزاری رزمایش مشترک رژیم صهیونیستی، آمریکا، پاکستان و امارات تحت عنوان «پرچم سرخ» در ایالت نوادا هست.
سال گذشته نیز رزمایشی تحت همین نام با حضور رژیم صهیونیستی، آمریکا، سنگاپور و اردن برگزار شده بود. اهداف رزمایش پرچم سرخ شبیهسازی جنگ هوایی بزرگ و مشترک، علیه دشمنی فرضی اعلام شده است. حضور کشورهای اردن، پاکستان و امارات طی دو رزمایش پرچم سرخ از نکات حائز اهمیت و تهدید برانگیز برای امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران است. مانور پرچم سرخ، یک مانور نظامی است که از ۴۱ سال پیش، ایالاتمتحده آمریکا آن را برگزار میکند و یکی از مهمترین و بزرگترین مانورهای نظامی در جهان محسوب میشود.[۱۱]
یکی دیگر از مانورهایی که نشاندهنده جدیت رژیم صهیونیستی علیه ایران در حوزه هوایی است، تمرین هوایی نیروی هوای رژیم در تیرماه است. تمرین دفاعی آمریکا و رژیم صهیونیستی در تیر ۹۵ از دیگر رزمایشهایی است که مورد توجه تحلیل گران قرار گرفته است. این همایش با حضور سازمان دفاع موشکی رژیم صهیونیستی (IMDO)، آژانس دفاع موشکی آمریکا (MDA) همراه با مقر فرماندهی اروپایی آمریکا (EUCOM) برگزار شد. سامانه دفاع موشکی «فلاخن» رژیم صهیونیستی که اخیراً به نیروی هوایی ارسالشده نیز به نشانهی عملیاتی شدن در این رزمایش مشترک شرکت داده شد.
طبق گزارش بنگاه صهیونیستی «عیزرییل دیفنس»، تمرین دفاعی آمریکا و رژیم صهیونیستی در تیر امسال با هدف آمادگی در مقابل تهاجم هوایی ایران و موشکی حزبالله انجام شده است. پیش از این، وبسایت فلایت گلوبال، از دستیابی نیرو هوایی رژیم صهیونیستی به اطلاعات فنی سامانه دفاع موشکی اس ۳۰۰ و شبیهسازی حمله به آن در رزمایش هوایی مشترک با یونان و آمریکا در سال گذشته خبر داده بود. شواهد و قرائنی چون انجام رزمایش مشترک با همسایگان ایران، ارتقا نیرو هوایی، خرید اف – ۳۵ و بهینهسازی سامانه دفاعی موشکی از سوی رژیم صهیونیستی، همگی نشان از تلاش تلآویو در تقویت راهبرد نبرد هوایی علیه جمهوری اسلامی ایران است.[۱۲]
لذا میتوان در جمعبندی رفتارهای رژیم صهیونیستی اینگونه گفت که تلآویو به دنبال آن است که با همکاریهای دوجانبه و چندجانبه با همسایگان ایران، مزیت نسبی خود نسبت به ایران، یعنی داشتن قدرت نیروی هوایی برتر را گستردهتر و نمایانتر نماید.
۲-۲- اف ۳۵، سلاح راهبردی نیروی هوایی رژیم
در ماه پایانی سال ۲۰۱۶، کابینه امنیتی رژیم صهیونیستی، با خرید ۱۷ فروند دیگر اف – ۳۵ موافقت نمود. این جنگندهها قرار است به شرکت مشهور «لاکهید مارتین» آمریکا سفارش داده شوند. همانگونه که در بخشهای پیشین گفته شد، رژیم صهیونیستی پیش از این هم خرید این جنگنده را آغاز نموده بود. با این قرارداد، تعداد اف -۳۵ هایی که تلآویو به «لاکهید مارتین» آمریکا سفارش داده، به ۵۰ فروند خواهد رسید که رقمی بسیار تعجببرانگیز است. اف-۳۵ آخرین نسل جنگندههای آمریکایی است و با برد بیش از ۲۰۰۰ کیلومتر، میتواند ۸۲۰۰ کیلوگرم مهمات حمل کند.[۱۳]
برخی تحلیل گران حوزه نظامی معتقدند در میان کشورهای منطقه، هیچ سامانه دفاعیای که بتواند مانع قابل اتکایی در مقابل جنگندههای اف – ۳۵ باشد، وجود ندارد و این موضوع در کنار رادار گریز بودن جنگنده، آن را به سلاحی راهبردی و مزیت نسبی ارتش تلآویو در جنگهای احتمالی منطقهای تبدیل خواهد کرد.
کلینت هینواوت، سرهنگ نیروی هوایی امریکا، در مقاله خود در نشریه «نشنال اینترست» مینویسد که طی ده سال اخیر، امریکا و متحدانش در آسمان «خاور نزدیک»، آزادی عمل کافی داشتند و مخالفان آنها ناگزیر بودند در انتخاب طرحهای خود گزینههایشان را محدود کنند. وی معتقد است که این مسئله بهخصوص برای ایران اهمیت زیادی داشت، اما دستیابی به مجموعه «اس – ۳۰۰» همهچیز را تغییر خواهد داد. نشریه «نیویورکتایمز» پیشبینی میکند که تلاشهای دولتهای حاشیه خلیجفارس برای دستیابی به هواپیماهای آمریکایی «اف – ۳۵» شدت خواهد گرفت که هر یک از آنها، حداقل ۸۳ میلیون دلار ارزش دارد.[۱۴] این تحلیلها ناشی از این موضوع است که سیستمهای پدافندی موجود کنونی چون اس- ۳۰۰، بازدارندگی مطمئنی برای مقابله با اف-۳۵ نیستند. لذا سرمایهگذاری رژیم بر خرید این جنگنده، بسیار حائز اهمیت است.
۳- نتیجهگیری
نظامیگری در رژیم صهیونیستی جدا از باور و اعتقادات صهیونیسم، ناشی از وضعیت تاریخی پیش روی این رژیم از زمان اعلام تأسیس حکومت جعلی تاکنون هم بوده است. با توجه به نقش مؤلفهی نظامیگری در ماهیت رژیم صهیونیستی و اهمیت این موضوع برای محور مقاومت، نیروی هوایی رژیم، همواره مورد رصد و توجه بوده است. بهطور خلاصه میتوان راهبرد ارتش رژیم صهیونیستی در حوزه نیروی هوایی را بر دو اصل ساده نویسی کرد که عبارتاند از: تقویت همکاری با نیروی هوایی کشورهای منطقهای علیه ایران و حفظ اف- ۳۵ بهعنوان ابزار راهبردی نیروی هوایی ارتش رژیم صهیونیستی. این رژیم به دنبال آن است که با همکاریهای دوجانبه و چندجانبه با همسایگان ایران، مزیت نسبی خود نسبت به ایران یعنی داشتن قدرت نیروی هوایی برتر را گستردهتر و نمایانتر نماید.
0 Comments